جباری: دانشجو باید با آرمان گرایی خود مصلحت اندیشی مسئولین را خنثی کند / دانشگاه در تمام جهان مبدأ تحولات اجتماعی است + فیلم

به گزارش خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو، نشریات دانشجویی از ابتدا، به دنبال این بودند تا در دنیای شلوغ اظهارنظر‌های مختلف، صدای دانشجو باشند. اهمیت وجود بستری که دانشجو در آن شنیده شود و دغدغه‌های ملی و بین‌المللی خود را بیان کند بر هیچ جامعه‌ای پوشیده نیست. دانشجو موتور محرک جامعه است و نشریات دانشجویی یکی از ابزار‌هایی که می‌تواند با تاثیر بر افکار عمومی نقش مهم یک فعال دانشجویی را اثربخش کند.

ضرورت توجه به نشریات بهانه‌ای شد تا نشریه مشترک بسیج دانشجویی چهار دانشگاه برتر تهران، نشریه فتح، دانشگاه امام صادق؛ نشریه میدان انقلاب دانشگاه شریف، نشریه هفت‌تیردانشگاه شهید بهشتی و نشریه عصر، دانشگاه علامه طباطبایی را به عنوان نماینده‌ای از نشریات فعال دانشجویی مورد بررسی قرار داده و به گفت‌و‌گو با نمایندگانی از این نشریات بپردازیم تا علاوه بر به اشتراک گذاشتن تجربه همکاری در حوزه نشریات موضوع محوری یعنی دانشگاه سیاسی مورد توجه قرار گیرد.

جناب آقای امیررضا جباری، مدیر مسئول نشریه میدان انقلاب، بسیج دانشجویی دانشگاه شریف به عنوان یکی از نمایندگان این چهار نشریه در رابطه با محور اصلی نشریه یعنی دانشگاه سیاسی با ما به گفت‌و‌گو پرداخت.

*ابتدا با این پرسش آغاز کنیم، آنطور که از مطالب مطرح شده به نظر می‌آمد؛ محور اصلی نشریه مشترک، «دانشگاه سیاسی، دانشجوی سیاسی» بود. از نظر شما تعریف دانشگاه سیاسی چیست و چه ویژگی‌هایی باید داشته باشد؟

جباری پاسخ داد: دانشگاه سیاسی دانشگاهی است که در تحولات سیاسی و اجتماعی جامعه، نقش فعالی دارد. فعالانه در صحنه جامعه نقش بازی می‌کند و بر روند‌های کشور تاثیر می‌گذارد. در واقع رابطه نزذیکی میان دانشگاه و عناصر سیاسی و اجتماعی جامعه بااز جمله، مسئولان کشور و گروه‌های مردمی و گروه‌هایی که تاثیرگذار هستند در جامعه وجود دارد. اگر بخواهم خیلی مختصر در یک عبارت بگویم؛ دانشگاه سیاسی، دانشگاه نقش آفرین است.

*در واقع می‌توان گفت شما حضور مسئولان در دانشگاه و واکنش دانشجو‌ها نسبت به تحولات کشور را لازمه یک دانشگاه سیاسی می‌دانید؟

این سطح پایینی از سیاسی بودن دانشگاه است که البته ما در همین سطح هم مشکل داریم. مثلا مسئولان دولتی و غیر دولتی سالی یک بار در دانشگاه حاضر می‌شوند آن هم به مناسبت روز دانشجو که آن هم اگر بحث رسانه و فشار اجتماعی که برای اهمیت دانشجو وجود دارد نبود شاید همین میزان امکان رویت این بزرگواران در دانشگاه نبود. مسئله‌ای که وجود دارد این است که همین حضور سالانه در روزی خاص هم تلاش می‌شود تا جای ممکن در پایین‌ترین سطح ممکن برگزار شود. یعنی تلاش می‌شود رسانه‌ها حضور پیدا نکنند، خبرگزاری‌ها حاضر نشوند، حتی خود گروه‌های دانشجویی در دانشگاه نتوانند به محتوایی که در جلسه روز دانشجو می‌گذرد دسترسی داشته باشند.