حافظی که حافظه فرهنگ ایرانی است / خاطره خسرو معتضد از اثرگذاری اشعار حافظ بر آسیای میانه
نزد ما ایرانیان، شیخ حافظ شیرازی داننده اسرار نهان و عالم غیب می باشد که هنگام مواجه شدن با مشکلات یا دو راهی های زندگی یا در مراسمات مختلف ملی به او مراجعه کرده و تفال می زنیم و از اشعارش استفاده می کنیم.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از صاحب نیوز؛ خواجه شمس الدین محمد، حافظ شیرازی، از محبوب ترین شعرای ایران زمین است که با گذشت قرن ها، آثارش نه تنها در ایران بلکه در سراسر نقاط جهان به شهرت رسیده است. موضوع اشعار حافظ بسیار متنوع بوده و از اشعار او در موسیقی سنتی ایرانی، هنرهای تجسمی و خوشنویسی استفاده می شود.
در نزد ما ایرانیان، شیخ حافظ شیرازی داننده اسرار نهان و عالم غیب می باشد که هنگام مواجه شدن با مشکلات یا دو راهی های زندگی یا در مراسمات مختلف ملی به او مراجعه کرده و تفال می زنیم و از اشعارش استفاده می کنیم.
خسرو معتضد در گفت و گو با صاحب نیوز پیرامون دلیل محبوبیت او و لقب صدای همه گفت: حافظ، حافظ قران و آدم فوق العادهای بوده است، هیچ کس را ما در ادبیات فارسی مگر به جز فردوسی و سعدی و تا حدودی نظامی را به مانند او نداریم.
این تاریخدان برجسته و کارشناس ارشد ادبیات در ادامه اشاره کرد: شاعر بزرگ آلمان گوته میگوید که خود را با تو برابر نهادن نشان بی خردی است، تمام ادبیات اروپا و کشورهای عربی تحت تاثیر حافظ بوده است، اشعار او آنقدر تازه است که گویی همین الان این شعر را گفته است، حافظ تمام دردهای ما را منعکس میکند و به ما امید میدهد.
وی افزود: او زندگی خوبی هم نداشته است و در زمان امیر تیمور زندگی میکرده که دوران کشمکش و جنگ و خونریزی بوده ولی فوق العاده عمل کرده است، حافظ عربیدان بزرگی است، کلمات او فارسی سره و فوق العاده است، بنده به شخصه عاشق او هستم و هر وقت بسیار غصه دار میشوم حافظ را در دست گرفته و فالی میگیرم، این البته جزو آداب و رسوم ملت ایران شده است که البته جالب اینجاست که در آسیای مرکزی نیز چنین چیزی وجود دارد.
معتضد ادامه داد: شخصی وجود دارد به نام سرهنگ غلامرضا مصور رحمانی که گویا فوت کرده است، یک کتابی به نام کهنه سرباز نوشته است که جلد اول آن مربوط به ایران است و جلد دوم آن مربوط به زمانی است که از ارتش شاه او را بیرون کرده بودند و او در بانک صادرات عضو شده و در آسیای مرکزی میچرخد و میگوید که هر جا منرفتم سخنی از حافظ و سعدی وجود داشت، ناصر خسرو قبادیانی سخت گیر است و آدم را نمیبخشد ولی حافظ و سعدی آدم را میبخشند.
وی در ادامه پیرامون ویژگی اشعار حافظ اظهار داشت: حافظ و سعدی انسان هستند و نمیگویند که از آسمان بالا آمدهایم و بی عیب هستیم، مانند هر انسانی جایزالخطا هستند. ما این کتابهایی را که در طاقچه میگذاریم، هر موقع دلتنگ شدیم پناه به حضرت حافظ میبریم، در ایران متاسفانه ما اکثر مواهب خود را نمیشناسیم، عدهای هستند که میگویند که به کتاب مولانا دست نرنید وگرنه باید دست خود را بشویید و از این مهملات میگویند درحالی که مولانا یک شاعر جهانی است و از آن ایران است و یک بیت از مولانا به ترکی سروده نشده است که ترکها او را به خود نسبت میدهند.
استاد تاریخ دانشگاه عنوان کرد: شما در آمریکا بروید سرودههای او را به زبان انگلیسی ترجمهکردهاند و جزو کتابهای پرفروش آمریکاست و همه شیفته او شدهاند، کما اینکه در در قرن 19 رباعیهای خیام که به انگلیسی ترجمه شد، دنیا خیام را شناخت و پی بردند که این ریاضیدان و دانشمند بزرگ که در مواقع بیکاری شعر میگفته است چه فیلسوف فوق العادهای است و کتابهای زیادی هم در رابطه با خیام چاپ شده است، حافظ هم آدم باسوادی بوده است و حافظ قران بوده است و این حرفهایی که ادمهای کم سواد راجع به او میزنند در آن زمان سراسر دنیای اسلام اهل تسنن بودهاند زیرا ترکان غزنوی کشورهای اسلامی را گرفته بودند و سلجوقیان خود را به خلافت عراق میبستند و اینها غریبه بودند و از اسیای مرکزی با سواره نظام آمده بودند، برای اینکه بتوانتد وارد خاک ایران بشوند که پر از نعمت بود، اسلام آورده بودند و همه تبعه بغداد بودند.
به گزارش صاحب نیوز، مرگ حافظ در سال 971 ه. ق یا 792 ق روی داده است و حافظ در گلگشت مصلی که منطقه ای زیبا و با صفا بود به خاک سپرده شد. آرامگاه حافظ چه امروزه این مکان یکی از جاذبه های مهم گردشگری به شمار می رود. حافظ بیشتر عمر خود را در شیراز گذراند و تنها یک سفر کوتاه به یزد و یک مسافرت نیمه تمام به بندر هرمز داشت.
روایت است زمان دفن حافظ، عده ای به علت اشعار او که درباره می گساری بوده با دفن وی به شیوه مسلمانان مخالف بودند اما برخی دیگر حافظ را مسلمان و معتقد می دانستند. به علت ایجاد دو دستگی تفالی به دیوان خود حافظ زدند که این بیت آمد: قدم دریغ مدار از جنازه حافظ که گرچه غرق گناه است، می رود به بهشت
این شعر تأثیر زیادی در ساکت کردن بدخواهان حافظ داشت. حافظ چهره مقدسی نزد ایرانیان دارد به طوریکه ایرانیان، رفتن به حافظیه را معادل با زیارت آرامگاه حافظ می دانند و رفتن به آرامگاه او را با آداب و رسوم مذهبی همچون وضو گرفتن همراه می کنند و در کنار آرامگاه حافظ به نشان احترام، کفش خود را از پای بیرون می آورند.
انتهای پیام /