حمله حامیان قاسملو به ناموس ایرانی و کرد + فیلم و عکس

به گزارش مشرق، تروریست‌های مسلح در 4 شهرستان مجاور مرزی پیرانشهر، مهاباد، بوکان و جوانرود جنگ مسلحانه خیابانی به راه انداختند. این تروریست‌ها به خانه اهالی شهر حمله و تصاویر بی‌رسمی و بی‌ناموسی خود را ظفرمندانه پخش کردند. افراد ساکن نیز کرُد سنی هستند و فقط به جرم همراه نشدن با مسلحین مورد آزار و هجوم قرار گرفتند.

همزمان، تروریست‌ها در حین جنایت این شعار را سر می‌دهند: «قاسملو، قاسملو، راهت ادامه دارد.» اما قاسملو کیست که تروریست‌های غرب کشور قصد دارند راهش را ادامه دهند؟

نقاط حضور تروریست‌های مسلح در غرب ایران

30 آذر - شهر مرزی پیرانشهر

30 آذر - شهر مرزی پیرانشهر

عکس قاسملو در دستان تروریست‌های مستقر در غرب ایران

نظام جمهوری اسلامی و رژیم پهلوی در 2 نقطه مقابل هم قرار دارند. اما یکی از وجوه مشترک قبل و بعد از انقلاب، تنفر از موجودی است به نام «عبدالرحمان قاسملو». صوتی از «بختیار» آخرین نخست وزیر پهلوی درباره قاسملو در سال 1357 منتشر شده است که می‌گوید:

من برای قاسملو و خائنین دیگری که خیالاتی برای آینده ایران و خودشان دارند، آینده روشنی در ایرانی که آزاد باشد نمی‌بینم... تمام این دکان سیاسی و [ببخشید] فواحش سیاسی باید از صحنه خارج شوند. چه قاسملو باشد، چه هر کردی که بخواهد «به نام خودمختاری و از این دست حقه بازی‌هایی که در 25 سال 30 سال گذشته تاکنون شاهد بودیم» یک سانتی متر از خاک ایران را بگیرد، محکوم است.

اما برای فهم خیانت قاسملو لازم است 3 بخش از تاریخ منطقه را به صورت مختصر مرور کنیم:

اول: حکومت عراق و اردن پس از فروپاشی عثمانی در اختیار خاندان سلطنتی هاشمی بود. سال 1958 میلادی در لبنان جنگ داخلی شد. ملک عبدالله پادشاه اردن از عموزاده خود ملک فیصل دوم پادشاه عراق درخواست نیرو برای استقرار در مرز کرد. لشکر جمع شد اما به نظر می‌رسید که مقصد جای دیگری است. ژنرال عبدالکریم قاسم رئیس وقت نیروهای مسلح عراق روز 23 تیر 1337 (1958 میلادی) به کاخ سلطنتی حمله و پادشاه عراق را مثله کردند. خاندان سلطنتی هاشمی در عراق قتل عام شدند. [1]

دوم: فرقه موسوم به حزب دموکرات کردستان ایران مرداد 1324 شمسی به ریاست قاضی محمد و با پشتیبانی شوروی سابق تشکیل شد. قاضی محمد بهمن 1324 جمهوری خودخوانده مهاباد را به دلیل خلاء قدرت در ایران اعلام کرد. حزب دموکرات کردستان عراق نیز مرداد 1325 شمسی در سالگرد تاسیس حزب دموکرات کردستان ایران تشکیل شد و ریاست آن برعهده مصطفی بارزانی (پدر مسعود بارزانی) قرار گرفت. بارزانی پس از شکست در عراق به ایران گریخت و به قاضی محمد پیوست. عمر کشور خوادخوانده مهاباد به یک سال نرسید و در 26 آذر 1325 به دست ارتش وقت ایران نابود شد. رئیس حزب دموکرات ایران اعدام شد و رئیس حزب دموکرات کردستان عراق به شوروی گریخت.

سوم: ژنرال عبدالکریم قاسم و افسران کمونیست در سال 1958 میلادی (1337 شمسی) بر عراق مسلط شدند. مصطفی بارزانی نیز مهره شوروی و پناهنده بلوک شرق پس از فرار از ایران بود. بارزانی پس از کودتای عراق به دیدار عبدالکریم رفت.

قاسملو؛ عضو دولت بعثی عراق به ریاست حزب دموکرات کردستان ایران رسید!

«عبدالرحمن قاسملو» 15 ساله بود که عضو حزب تجزیه طلب دموکرات کردستان ایران در دوران جمهوری خودخوانده مهاباد شد. قاسملو در زمان کودتای ژنرال عبدالکریم قاسم دانشجوی مقیم پراگ (بلوک شوروی) بود. او در سال 1958 پس از کودتای عراق عازم دیدار با بارزانی شد.

اما بارزانی در سال 1960 مجدداً پرچم خودمختاری بلند کرد. نیروهای ژنرال عبدالکریم قاسم عازم جنگ با نیروهای بارزانی شدند و از همین روی، تنش بین کردها و بغداد از سرگرفته شد. قاسملو از عراق اخراج شد. او در سال 1960 به پراگ بازگشت و در مقطع دکترای اقتصاد ادامه تحصیل داد.

ژنرال عبدالسلام عارف سال 1963 عبدالکریم قاسم را در کودتایی کشت. عبدالسلام در سال 1966 در حادثه‌ای مشکوک کشته شد که برخی مورخان معتقدند توطئه حزب بعث عراق بود.

ژنرال عبدالرحمان عارف جانشین برادرش ژنرال عبدالسلام عارف شد اما در سال 1968 با کودتای «حسن البکر - صدام» از قدرت خلع شد. حسن البکر رئیس جمهور و صدام معاون او شد.

ماجرا از اینجا جالب‌تر می‌شود: در سال 1970 میان رژیم بعث و مصطفی بارزانی آتش بس برقرار شد. قاسملو به عراق بازگشت و در وزارتِ اقتصادِ رژیم صدام - حسن البکر تا سال 1352 مشغول شد.[1] او همزمان دارای روابط حسنه‌ای با خاندان بارزانی و رژیم بعث بود. عبدالرحمن قاسملو سال 1352 دبیر کل فرقه دمکرات کردستان ایران شد! یعنی عضو رژیم بعث عراق به ریاست حزبی رسید که هدف آن خودمختاری و تجزیه کردستان ایران است.

قاسملو - کارمند رژیم بعث عراق و رئیس حزب تجزیه طلب کردستان ایران

اعلام استقلال 48 ساعت پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران!

حزب دموکرات کردستان در 24 بهمن 1357 دو روز بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ادعای خودمختاری کرد و حملات مسلحین به مراکز نظامی، پاسگاه‌های ژاندارمری و سازمان‌های دولتی منطقه آغاز شد. حزب دموکرات روز اول اسفند 1357 پادگان ارتش در مهاباد را اشغال کرد و تمام تسلیحات از پادگان خارج شد. روز 27 اسفند 1357 نیز پادگان سنندج را اشغال کردند و سربازان را به شهادت رساندند. همچنین ساختمان شهربانی و رادیو و تلویزیون این شهر را اشغال کردند. شامگاه 22 مرداد 1357 سپاه و ژاندارمری پاوه طی پیام فوری به مراکز خود در کرمانشاه اعلام کردند: «پاوه به دست مهاجمان در شرف سقوط است.»

در نهایت، امام خمینی صبح 27 مرداد با صدور اعلامیه‌ای تاریخی فرمان آزادسازی پاوه در عرض 24 ساعت را صادر کردند. متعاقب آن، شهرهای مریوان، بسطام، بانه، سردشت، مهاباد، بوکان و سقز به دست نیروهای انقلاب فتح شد و سران حزب دموکرات و کومله به عراق فرار کردند. [1]

نیروهای وابسته به حزب دموکرات کردستان و ایضاً کومله بعد از پیروزی انقلاب جنایات فجیعی نظیر سربریدن با موزاییک (!) مرتکب شدند. تحلیل تجزیه طلبان سراسر کشور این بود که شیرازه ایران از هم پاشیده. اما در تحلیل تجزیه طلبان این نکته لحاظ نشده بود که نیروهای وفادار به امام، قدرت و اراده سرکوب ارتش‌های تجزیه طلب در شرق و غرب ایران را به دلیل انگیزه دینی - عقیدتی دارند.

دیدار قاسملو با مسعود رجوی سرکرده منافقین در بغداد

مزدوری صدام در جنگ علیه ایران!

حزب دموکرات کردستان ایران سال 1360 به توصیه استخبارات عراق به عضویت شورای ملی مقاومت (!) درآمد که هسته اصلی آن سازمان تروریستی رجوی (منافقین) بود. پایگاه خبری «The Cradle» در گزارشی به تاریخ 3 شهریور 1401 اسنادی از مزدوری قاسملو برای صدام منتشر کرد:

وزارت خارجه رژیم بعث نامه‌ای در تاریخ 10 آذر 1367 به سفارت خود در پاریس ارسال کرد که 125 هزار دلار به قاسملو پرداخت شود. سفارت عراق در پاریس نامه‌ای در تاریخ 19 آذر 1367 به وزارت امور خارجه عراق ارسال کرد که مبلغ 125000 دلار در روز 1367/9/18 به عبدالرحمن قاسملو پرداخت شد!

نامه اول | دستور رژیم بعث برای پرداخت 125 هزار دلار به قاسملو

نامه دوم | پرداخت 125 هزار دلار به قاسملو

ویکی لیکس سندی منتشر کرد که مربوط به تاریخ 27 بهمن 1366 است. این یکی از اسناد محرمانه سفارت آمریکا در بغداد است که اطلاعات صریحی از دیدار قاسملو با صدام منتشر کرد. [2] در این سند آمده که قاسملو روز 21 بهمن 1366 با صدام دیدار کرد اما برخلاف رجوی، مطلقاً تمایلی به عکس گرفتن با ص دام نداشت. در این سند فاش شد که منبع مالی قاسملو از قاچاق است. در سند افشا شده ویکی لیکس آمده که قاسملو فکر می‌کرد پس از فوت امام خمینی در ایران و به ویژه پایتخت آشوب خواهد شد!

ارتش صدام همزمان با ماه‌های پایانی هشت سال جنگ تحمیلی علیه ایران، طی عملیات 7 ماهه‌ای تحت عنوان «انفال» قریب به 200 هزار کرد را قتل عام کرد. سازمان تحت امر مسعود و مریم رجوی نیز در این جنایت نقش ایفا کردند. سردشت نخستین شهر قربانی سلاح شیمیایی در جهان شد. جهان شاهد بزرگترین کشتار شیمیایی جهان در حلبچه توسط رژیم بعث بود. فاجعه‌ای که اگر ایران نبود، در تاریخ پنهان می‌ماند.

بخشی دیگر از خیانت قاسلمو به ایران و مزدوری آن برای صدام در این واقعه هویدا شد. قاسلمو در مصاحبه با روزنامه «کل العرب» در پاریس گفت که دولت عراق بر علیه کردها از تسلیحات شیمیایی استفاده نکرده است! متن یکی از نامه‌های قاسملو به صدام در تاریخ 29 بهمن 1367 در ادامه آمده است. به واژگان این فرد پس از قتل عام 200 هزار کرد توسط ارتش صدام دقت کنید:

عالی‌جناب رئیس جمهور صدام

با سلام و احترام

از پیام شفاهی و بذل توجه شما سپاسگزارم. نیک می‌دانید وقتی صداقت در میان باشد و طرفین، گفتگویی برادرانه و سازنده داشته باشند، طریقه مذاکره یک امر جانبی می‌شود. بدینوسیله کمال خرسندی خود را از دستور شما مبنی بر آغاز گفتگو بین نهادهای دولتی و برادران کرد ابراز می‌دارم. خشنودم اعلام کنم هر ماموریتی که در این زمینه به من محول کنید، با کمال افتخار آماده انجام آن خواهم بود.

عبدالرحمن قاسملو

نامه قاسملو به صدام پس از نسل کشی کردها توسط رژیم بعث

عبدالرحمان قاسملو بعثی در تابستان 1368 به درک واصل شد.