دعا پای سفره افطار در واپسین غروب‌های رمضان

بیست و هشتمین غروب رمضان 1441 هجری قمری فرارسید تا در لحظات عرفانی واپسین روزهای ماه خدا با قلب‌هایی که پس از روزهای طولانی روزه‌داری زیر آفتاب مردافکن گذشته و جهاداکبری با نفس برای ماندن بر سر پیمان صورت پذیرفته، در کنار سفره الهی لبخند بر لب داشته باشیم. حضرت محمد (ص) فرمود: «هر بنده روزه‌داری که دشنام داده شود در مقابل آن گوید درود خدا بر تو من روزه هستم مگر اینکه خداوند تبارک و تعالی گوید بنده روزه‌دار من به من پناه آورده، او را از آتش جهنم پناه داده و وارد بهشت کنید». امام صادق (ع) فرمود: «خداوند روزه را واجب کرد تا ثروتمند و فقیر یکسان باشند.». در بیست و هشتمین افطار با این مجموعه همراهتان هستیم. نوای اذان مؤذن زاده اذان مغرب را با نوای سلیم مؤذن زاده می‌شنوید. این اذان یکی از ماندگارترین نواهای اذان در دهه های اخیر است که نسل های متعددی با آن خاطره دارند. ربنا با صدای استاد مؤذن زاده «ربنا لا تزغ قلوبنا بعد اذ هدیتنا وهب لنا من لدنک رحم انک أنت الوهاب انه کان فریق من عبادی یقولون ربنا آمنا فاغفر لنا وارحمنا وأنت خیر الراحمین اذ أوی الفتی الی الکهف فقالوا ربنا آتنا من لدنک رحم وهیئ لنا من أمرنا رشدا ولما برزوا لجالوت وجنوده قالوا ربنا أفرغ علینا صبرا وثبت أقدامنا وانصرنا علی القوم الکافرین» «بار الها، دل‌های ما را به باطل میل مده پس از آنکه به حق هدایت فرمودی، و به ما از لطف خویش اجر کامل عطا فرما که همانا تویی بخشنده بی‌منت، زیرا شمایید که چون طایفه‌ای از بندگان صالح من روی به من آورده و عرض می‌کردند بارالها ما به تو ایمان آوردیم، تو از گناهان ما درگذر و در حق ما لطف و مهربانی فرما که تو بهترین مهربانان هستی. آنگاه که آن جوانان کهف (از بیم دشمن) در غار کوه پنهان شدند، از درگاه خدا خواستند: بارالها تو در حق ما به لطف خاص خود رحمتی عطا فرما و بر ما وسیله رشد و هدایتی کامل مهیا ساز. چون آنها در میدان مبارزه جالوت و لشکریان او آمدند، از خدا خواستند که بار پروردگارا به ما صبر و استواری بخش و ما را ثابت قدم دار و ما را بر شکست کافران یاری فرما.» تواشیح اسماءالحسنی تواشیح اسماء الحسنی را که 99 اسم مبارک خداوند متعال است، با تصاویری متفاوت از مخلوقات پروردگار متعال می بینید و می‌شنوید: «نسئلک یا من هو الله الذی لا اله الا هو الرحمن الرحیم الملک القدوس السلام المؤمن المهیمن العزیز الجبار. المتکبر الخالق الباریء المصور الغفار القهار الوهاب الرزاق الفتاح العلیم. القابض الباسط الخافض الرافع المعز المذل السمیع البصیر الحکم العدل. اللطیف الخبیر الحلیم العظیم الغفور الشکور العلی الکبیر الحفیظ المقیت. الحسیب الجلیل الکریم الرقیب المجیب الواسع الحکیم الودود المجید الباعث الشهید. الحق الوکیل القوی المتین الولی الحمید المحصی المبدیء المعید المحیی الممیت الحی القیوم. الواجد الماجد الواحد الصمد القادر المقتدر المقدم المؤخر الاول الآخر. الظاهر الباطن الوالی المتعالی البر التواب المنتقم العفو الرئوف مالک الملک ذو الجلال و الاکرام. المقسط الجامع الغنی المغنی المانع الضار النافع النور الهادی البدیع الباقی. الوارث الرشید الصبور الذی لیس کمثله شیء و هو السمیع البصیر. اللهم صل افضل صلاه علی اصعد مخلوقاتک سیدنا محمد و علی آله و صحبه و سلم عدد معلوماتک و مداد کلماتک کلما ذکرک الذاکرون و غفل ان ذکرک الغافلون.» دعای ایام ماه مبارک رمضان «یا علی یا عظیم، یا غفور یا رحیم، انت الرب العظیم، الذی لیس کمثله شیء وهو السمیع البصیر، وهذا شهر عظمته وکرمته، وشرفته وفضلته علی الشهور، وهو الشهر الذی فرضت صیامه علی، وهو شهر رمضان الذی انزلت فیه القرآن، هدی للناس وبینات من الهدی والفرقان وجعلت فیه لیل القدر، وجعلتها خیرا من الف شهر، فیا ذالمن ولا یمن علیک، من علی بفکاک رقبتی من النار، فیمن تمن علیه، وادخلنی الجن، برحمتک یا ارحم الراحمین.» «ای والا ای بزرگ ای آمرزنده ای مهربان تویی پروردگار بزرگی که نیست مانند او چیزی، و او شنوا و بینا است و این ماهی است که آنرا بزرگ و گرامی داشته و او را شرافت و برتری داده ای، بر ماه های دیگر و این ماهی است که روزه آن را بر من واجب کرده و این ماه، رمضان است همان ماهی که قرآن را در آن فرو فرستادی آن قرآنی که راهنمای مردم و نشانه های روشنی از هدایت، و جدا ساختن (میان حق و باطل) است و قراردادی در این ماه شب قدر را و آن را بهتر از هزار ماه کردی پس ای منت داری که کسی بر تو منت ندارد منت نه بر من به آزاد ساختنم از آتش در میان آنان که، بر آنها منت نهی و داخل بهشتم گردان به رحمتت ای مهربان ترین مهربانان.» دعای روز بیست و هشتم مبارک رمضان «اللهم وفر حظی فیه من النوافل واکرمنی فیه باحضار المسائل وقرب فیه وسیلتی الیک من بین الوسائل یا من لا یشغله الحاح الملحین / خدایا زیاد کن بهره مرا در آن از اقدام به مستحبات و گرامی دار در آن به حاضر کردن و یا داشتن مسائل و نزدیک گردان در آن وسیله ام به سویت از میان وسیله‌ها ای آنکه سرگرمش نکند اصرار و سماجت اصرارکنندگان.»