دلیل پذیرش قطعنامه 598 چه بود؟/ جمله‌ای که امام در جلسه 23 تیر سال 67 به آقای هاشمی عنوان کردند، چه بود؟

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ کامران غضنفری در گفت‌وگو با راه آرمان؛ با اشاره به اینکه جمهوری اسلامی ایران در 27 تیر ماه سال 1367 رسما پذیرش قطعنامه 598 را اعلام کرد، گفت: به فاصله دو روز پس از این مسئله در تاریخ 29 تیر ماه، امام راحل پیامی را به حجاج ارسال و در بخش پایانی آن به ماجرای پذیرش قطعنامه اشاره کردند و چندین بار از این مسئله با عنوان سرکشیدن جام زهر یاد کردند. نویسنده کتاب «راز قطعنامه» ادامه داد: قطعنامه یک سال قبل از آنکه جمهوری اسلامی ایران بپذیرد، در شورای سازمان ملل تصویب می شود و حال این سوال مطرح می شود که چرا ایران حاضر به پذیرش این قطعنامه در آن زمان نمی شود و آن قطعنامه را ناعادلانه، غیر منصفانه و یک طرفه یاد می کند و چگونه می شود که پس از گذشت یک سال حاضر به پذیرش آن می شود؟ وی ضمن اشاره به مطلب فوق افزود: در آن بازه زمانی حوادث مختلفی رخ و چهره جبهه و جنگ دگرگون می شود؛ در سال 1366 جمهوری اسلامی ایران دست بالا و برتر را در جنگ داشت و نقاط مختلفی از خاک دشمن به تصرف ما در آمده بود؛ جزایر مجنون در عملیات خیبر در زمستان 1362، شبه جزیره فاو در عملیات والفجر هشت در زمستان 1364، منطقه عمومی شلمچه در عملیات کربلای پنج در سال 1365 از جمله این مناطق بود. این کارشناس مسائل سیاسی ابراز کرد: آنهایی که امام راحل را وادار به پذیرش قطعنامه 598 می کنند و برای آنکه معمار کبیر انقلاب به این تصمیم برسند که راهی جز پذیرش قطعنامه وجود ندارد، کاری را انجام می دهند که نقاطی که ایران به تصرف در آورده بود، یکی یکی از دست بدهیم؛ صدام در 28 فروردین سال 1367 به فاو حمله کرد و این منطقه را ظرف 36 ساعت پس گرفت. غضنفری ادامه داد: صدام منطقه عمومی شلمچه را در خرداد ماه همان سال ظرف مدت کوتاهی پس می گیرد و در تیر ماه سال 1367 نیز به جزایر مجنون حمله می کند و تقریبا یک روزه این منطقه را پس می گیرد و همه این اقدامات کمتر از سه ماه توسط صدام صورت می گیرد. نویسنده کتاب «راز قطعنامه» بیان کرد: تحمیل کنندگان جام زهر قطعنامه 598 کسانی بودند که ابتدا مقدمات کار را فراهم می کنند و کار را به گونه ای پیش می بردند که ابتدا دشمن بیاید و مناطق تصرف شده توسط ایران را از رزمندگان ما پس بگیرد و پس از آن گزارشات دروغی را آقای هاشمی رفسنجانی در جلسه 23 تیر ماه سال 1367 مقابل امام راحل گذاشتند. وی اظهار کرد: این گزارشات، شامل سه گزارش در زمینه اقتصادی مربوط به نخست وزیری وقت، مسئول برنامه و بودجه و وزارت اقتصاد و امور دارایی بود که هر سه گزارش مبنی بر این مسئله بود که ایران هیچ پولی ندارد و خزانه خالی است و ما از نظر اقتصادی نمی توانیم جنگ را پشتیبانی کنیم؛ گزارش دیگر در خصوص وضعیت اعزام نیروها به جبهه بود که توسط وزیر ارشاد وقت که مسئول تبلیغات جنگ بود ارائه شد مبنی بر اینکه مردم از جبهه ها استقبال نمی کنند. این کارشناس مسائل سیاسی تصریح کرد: دو گزارش نظامی دیگر نیز توسط فرمانده سپاه وقت و رئیس ستاد ارتش مبنی بر اینکه ما توانایی مقابله با دشمن را از نظر نظامی نداریم و هیچ گونه فتح و پیروزی نخواهیم داشت، ارائه شد؛ همچنین یک گزارش دیگر شامل همه موارد عنوان شده توسط آقای هاشمی رفسنجانی به امام راحل ارائه شد که ما نمی توانیم ادامه دهیم. غضنفری ابراز کرد: در کتاب های راز قطعنامه، نیمه پنهان هاشی و نیمه پنهان جنگ بر اساس آمار و ارقام نشان داده ام که هر سه گزارش ارائه شده در مقابل امام دروغ و کذب بوده است؛ ادعای اینکه ما از لحاظ اقتصادی با خزانه خالی مواجه هستیم، دروغ بود چرا که در همان مقطع دولت حدود هشت میلیارد دلار ذخیره ارزی داشته است؛ در همان زمان مردم در جبهه ها حضور داشتند و اینکه ادعا کردند مردم به جبهه ها نمی آیند و از حضور در میدان جنگ استقبال نمی کنند، دروغ بود. نویسنده کتاب «راز قطعنامه» ادامه داد: از لحاظ نظامی در آن زمان قوی بودیم؛ همان زمان که قطعنامه را می پذیریم صدام سه روز بعد در تاریخ سی تیر ماه حمله به غرب و جنوب ایران را مجددا آغاز می کند و در آن شرایط چه می شود که ظرف چند روز نیروهای نظامی جمهوری اسلامی ایران مقابل لشکرهای زرهی عراق می ایستند و آنها مجبور به عقب نشینی می شوند؟ اگر ما توان برخورد با دشمن و ایستادن در مقابل آنها را نداشتیم پس چگونه این حادثه اتفاق افتاد. وی ضمن اشاره به مطلب فوق اظهار کرد: منافقین نیز در همان سال به غرب کشور رفتند و با پیشروی می خواستند تهران و دیگر استان های اطراف را تصرف کنند که جلوی اقدام آنها در تنگه مرصاد گرفته شد و تلفات سنگینی به آنها وارد شد؛ اگر ما توان و قدرت نظامی نداشتیم، چگونه توانستیم با آنها مقابله کنیم؟ این کارشناس مسائل سیاسی تصریح کرد: گزارشات کذب و دروغی که به امام خمینی (ره) ارائه کردند و با زمینه سازی هایی که قبلا انجام داده بودند و همچنین به آمریکایی ها از مهر ماه سال 1366 پیام می فرستادند که درگیری در خلیج فارس را نگه دارید و ادامه ندید تا ما شرایطی را فراهم کنیم که امام خمینی (ره) قطعنامه را بپذیرندو این اقدامات بدون اطلاع امام بوده است. غضنفری بیان کرد: نتیجه آن این می شود که در تاریخ نهم اسفند سال 1366 به دبیر کل سازمان ملل اعلام می کنند که ما آماده اجرا قطعنامه هستیم و سیزده اسفند 66 یادداشت رسمی به شورای عالی امنیت داده می شود که ما آماده اجرا قطعنامه هستیم و این اقدام کاملا بدون اجازه و اطلاع حضرت امام بوده است. نویسنده کتاب «راز قطعنامه» افزود: آقای محمد جواد ظریف در آن زمان کارمند در سازمان ملل و یکی از عوامل دخیلی تحمیل قطعنامه به جمهوری اسلامی ایران بود با ارسال یک گزارش دروغ به وزارت خارجه باعث می شود آقای ولایتی وزیر امور خارجه وقت، نامه نهم اسفند ماه را بنویسد و سیزدهم اسفند ماه یادداشت به شورای امنیت داده شود. وی تصریح کرد: چرا می گوییم آمادگی برای اجرای قطعنامه بدون اطلاع امام و اجازه ایشان بوده است؟ چون آقای ظریف ادعا کرده بود که این کار با اطلاع امام صورت گرفته که این ادعا کاملا دروغ است و اگر ایشان چنین اجازه ای داده بودند که اجرای قطعنامه را بپذیرند تا روز بیست و سوم تیر ماه سال 67 مقاومت نمی کردند. این کارشناس مسائل سیاسی گفت: در جلسه 23 تیر سال 67 که امام به تعبیر خودشان وادار به پذیرش قطعنامه شدند، که این در شرایطی بود امام راحل ده روز قبل از این جلسه یعنی 13 تیر در پیام مکتوبی که خطاب به ملت ایران صادر می کنند در آن پیام مردم را به حضور در جبهه برای جنگ با آمریکا و ایادی آنها دعوت کردند. غضنفری افزود: در آن پیام امام اعلام می کنند هرگونه کوتاهی در جنگ خیانت به اسلام و هر گونه تردید در جنگ خیانت به رسول الله است؛ اما چه می شود که ده روز بعد از این پیام وادار به سرکشیدن جام زهر می شوند؟ که دلیل این امر همان موارد عنوان شده در مطالب فوق است. نویسنده کتاب «راز قطعنامه» اظهار کرد: آقای هاشمی در یادداشت های سال 1367 خود می نویسد که در آن جلسه امام جمله ای را گفتند که ما نپذیرفتیم و من به امام گفتم که اگر پذیرش این مسئله برای شما سخت است من به عنوان جانشین فرمانده کل قوا این را می پذیرم و اگر دیدید اوضاع به هم خورد من را محاکمه کنید و بگویید سرخود این کار را کرده است که امام راحل این مسئله قبول نمی کنند. وی ابراز کرد: مقام معظم رهبری در سال 1376 در صحبت با جمعی بیان می کنند که من این جمله را جایی نگفته ام و برای اولین بار است که این جمله مربوط به آن جلسه را نقل می کنم؛ امام در آن جلسه می گویند خب پس من کنار می روم شما فرد دیگری را بیاورید و بعد هر کار خواستید انجام دهید؛ به این معنی که حاضرم از رهبری نظام کناره گیری کنم و استعفا دهم و فرد دیگری را به عنوان رهبر انتخاب کنید و بعد هر کاری خواستید انجام دهید. این کارشناس مسائل سیاسی افزود: امام در آن جلسه حاضر نیستند زیر بار اصرارهای مکرر آقای هاشمی رفسنجانی بروند و حاضر هستند از رهبری نظام کنار بروند، اما زیر بار قطعنامه 598 نروند و ممکن است که این سوال به ذهن برسد که چه شد که امام در همان جلسه حاضر به پذیرش و سرکشیدن جام زهر شدند؟ که جواب این مسئله به همان جمله ای که آقای هاشمی گفت بر می گردد. غضنفری عنوان کرد: امام راحل از این تصمیم و اقدام آقای هاشمی رفسنجانی برای کشور و نظام احساس حاضر می کنند و جام زهر را سر می کشند چرا که اگر آقای هاشمی چنین کاری را انجام می داد و اعلام پذیرش قطعنامه توسط ایشان صورت می گرفت هیچ یک از رزمندگان و مدافعان نظام حاضر به پذیرش این مسئله نمی شدند و می گفتند که آقای هاشمی به کشور، جنگ و انقلاب خیانت و توطئه کرده است. نویسنده کتاب «راز قطعنامه» ضمن اشاره به مطلب فوق خاطر نشان کرد: امام از اینکه این مسئله ممکن است در کشور آشوب و اغتشاش ایجاد شود آن هم در در شرایط جنگی، احساس خطر می کنند و حاضر می شوند که آبروی خود را با خدا معامله کنند و آن جام زهر را سر بکشند. انتهای پیام /