رئیسی نباید آخر هفته خود را به «ایرانگردی» اختصاص بدهد! / نقد دولت روحانی هیچ فایده‌ای ندارد، نبش قبر نکنید
در دولت قبل، قصور و تقصیرهای دولتمردان به بهانه های مختلف و از جمله انداختن تقصیرها به دولت قبلی با بی اخلاقی توجیه می شد. اما در دولت سیزدهم چنین رویکردی مشاهده نشده است.
سرویس سیاست مشرق - روزانه می‌توان از لابه‌لای گزارش‌ها و عناوین خبری رسانه‌های مکتوب و حتی غیر مکتوب، نکات قابل‌توجهی استخراج کرد؛ موضوعاتی که می‌تواند برای مخاطبین قابل‌استفاده و محوری برای تحلیل باشد، در گزارش روزانه "ویژه‌های مشرق" نکات و تأملات قابل‌استخراج از رسانه‌ها برای مخاطبین عرضه خواهد شد؛ با «ویژه‌های مشرق» همراه شوید.
*******
** نقد دولت روحانی هیچ فایده‌ای ندارد، نبش قبر نکنید
«غلامعلی جعفرزاده ایمن آبادی» نماینده حامی دولت روحانی در مجلس دهم در مصاحبه با روزنامه آرمان گفت: «نقد دولت گذشته هیچ فایده‌ای ندارد و تنها زمان را از دولت رئیسی می‌گیرد. مردم به این نکته آگاهی دارند که دولت جدید مشکلات کشور را می‌شناسد و می‌داند که مردم در چه وضعیتی قرار دارند. به همین دلیل نبش قبر کردن مشکلی را حل نمی‌کند. در نتیجه بهتر است دولت مشکلات را حل کند و به مردم اعلام کند این مشکلات را حل کرده است».
این نماینده سابق در ادامه گفت: «ما باید با کمک به دولت حجت را برای دولت تمام کنیم که همه از شما حمایت کرده‌اند. در چنین شرایطی دولت نمی‌تواند مدعی شود از روز نخست چوب لای چرخ دولت گذاشته شده است».
از سال 92 تا سال 1400 هرگاه رسانه ها و افکار عمومی از دولت، نمایندگان حامی دولت و فعالین و رسانه های اصلاح طلب درباره کارنامه دولت روحانی سوال می کردند، پاسخ این بود که دولت در حال آواربرداری است و هنوز عملیات آواربرداری تمام نشده و چه بسا ممکن است این عملیات حدود 16 سال هم به طول بینجامد.
و اما حالا در شرایطی که تقریبا سه ماه از آغاز فعالیت دولت سیزدهم سپری شده، اصلاح طلبان تاکید دارند که اصلا نباید درباره میراث دولت روحانی سخن گفته و باید از نبش قبر دولت قبل پرهیز کنیم. این رفتار متناقض در حقیقت توهین به فهم و شعور مردم است.
به عنوان مثال دولت روحانی در ساخت مسکن در طول 8 سال دست روی دست گذاشت و این بی عملی موجب شد تا قیمت مسکن با افزایش سرسام آور مواجه شود. بنابراین با هیچ عقل و منطقی جور در نمی آید که مثلا بی عملی دولت قبل در حوزه مسکن، در مدت زمان سه ماه جبران شود.
درخصوص خسارت بزرگی که دولت قبل به سرمایه های مردم در بورس زد هم همین مسئله صدق می کند، در بازار خودرو و بازار لوازم خانگی و اقلام خوراکی نیز همین طور است.
در دولت قبل، قصور و تقصیرهای دولتمردان به بهانه های مختلف و از جمله انداختن تقصیرها به دولت قبلی با بی اخلاقی توجیه می شد. اما در دولت سیزدهم چنین رویکردی مشاهده نشده است.
مردم از دولت سیزدهم انتظار دارند تا با همت و تلاش شبانه روزی، مشکلات را رفع و اوضاع را بهبود دهد. ولی در این میان، حداقل تا اینجای کار نمی توان میراث شوم دولت قبل را نادیده گرفت.
قطعا جبران خسارت ها نیازمند گذر زمان است. بدون شک منظور از زمان مورد نیاز، 8 سال نیست، اما هیچ انسان منصف و باوجدانی نیز نمی تواند ادعا کند که باید در 3 ماه، ویرانی های 8 ساله بازسازی و ترمیم شود.
** رئیسی نباید آخر هفته خود را به «ایرانگردی» اختصاص بدهد!
«محمد سالاری» فعال اصلاح طلب و عضو شورای شهر پنجم تهران (که به شورای اسم و فامیل مشهور شد) در یادداشتی در روزنامه اعتماد نوشت: «رییس دولت سیزدهم تمام زمان آخر هفته خود را به ایرانگردی اختصاص داده است تا با معضلات و مشکلات ریز و درشت مردم آشنا شده و دستورات مقتضی را صادر کند، آن‌هم در شرایطی که اکثریت هشتاد میلیون ایرانی، سال‌هاست که فریادشان از مشکلات اقتصادی، تبعیض و بی‌عدالتی در وجوه مختلف، رانت و فساد، نابودی محیط‌زیست، دشمن‌انگاری داخلی و خارجی و بسیاری دیگر از اشتباهات و ضعف‌های اداره کشور بلند است بدون آنکه برای فهم آن هر هفته به گوشه‌ای از کشور سفر کرده باشند».
این فعال اصلاح طلب در ادامه نوشت: «دیدن روسای جمهور و دیگر مسوولان، هرچند می‌تواند برای اهالی یک روستا یا یک منطقه محروم خاطره‌انگیز و همراه شور و شعف چند ساعته باشد و در یک آخر هفته دل‌انگیز و با دستورات فوریتی مدیران ارشد به شرط محقق شدن، گره از مشکلات چند منطقه کوچک و کم برخوردار باز کند اما قطعا نمی‌تواند به حل بحران‌های بزرگی که مردم ایران در سالهای اخیر با آن دست به گریبان هستند و سالانه میلیون‌ها ایرانی را به زیر خط فقر هدایت می‌کند و موجب تحقیر و تضعیف جایگاه کشورمان حتی در میان کشورهای جنگ‌زده اطراف‌مان شده است، منجر شود».
در ادامه این یادداشت آمده است: «سفره‌های خالی مردم قطعا با سفرهای پرشمار رییس‌جمهور که وظایف به مراتب مهم‌تری از سفرهای استانی برعهده دارد، پرنخواهد شد که اگر غیر از این بود تاثیر حداقلی آن را باید در این سه ماه اخیر مشاهده می‌کردیم. دریغا که علیرغم وعده‌های داده شده در همین مدت هم شاهد هستیم که شرایط زندگی و معیشت مردم به مراتب بدتر از زمان دولت قبل شده است».
این فعال اصلاح طلب در ادامه تصریح کرد: «رییس‌جمهور کشورمان باید تمرکز بیشتری بر وظایف اصلی و امور مهم و کلان اداره کشور داشته باشد و کم کم از فضای انتخاباتی، شعارزدگی و اقداماتی که در شرایط بحرانی کنونی نمی‌تواند اولویت کشور باشد، فاصله بگیرد که در غیر این صورت زودتر از پیش‌بینی مخالفان و منتقدان دولت سیزدهم، مردمی که تحمل شرایط طاقت‌فرسای کنونی را نداشته و دل به شعارها و وعده‌های دولت سیزدهم داده‌اند، آرزوی دولت قبل را خواهند داشت».
متاسفانه بخشی از جریان اصلاح طلب آلوده به رفتار «ارباب - رعیتی» با مردم است. این طیف مردم را شهروند درجه 2 تلقی کرده و نگاهی تحقیرآمیز به آنان دارد. بر همین اساس وقتی در دولت قبل، یک مقام ارشد دولتی با کفش وارد چادر زلزله زدگان می شود، این مسئله اصلا اعتراض جریان اصلاح طلب را برنمی انگیزد.
همینطور وقتی یک مقام دولتی به کشاورز می گوید «سبوس بخور» و دیگر مقام دولتی به مراجعه کننده می گوید «خودت بمال» هم اصلا به رگ غیرت رسانه ها و فعالین اصلاح طلب برنمی خورد.
همچنین وقتی وزیر پس از سانحه ناگوار قطار مسافربری که به جان باختن تعدادی از هموطنانمان منجر شده است، می گوید «همه کشته شده ها بیمه هستند و نگرانی از این بابت نیست» باز هم صدایی از این جریان سیاسی به اعتراض بلند نمی شود.
این طیف حتی در شرایطی که حقوق معلمان و فرهنگیان در فساد صندوق ذخیره فرهنگیان در دولت قبل پایمال شد هم اعتراض نکرد، در ماجرای هفت تپه هم همینطور، در قضیه حقوق های نجومی هم همینطور.
حسن روحانی رئیس جمهور سابق - خرداد 98- در اظهارنظری تأمل برانگیز گفت: «نیازی نیست روزنامه‌ها از مشکلات مردم بنویسند. من خودم روزانه از داخل ماشین با دیدن تمام چهره‌های مردم، نظرسنجی می‌کنم. من روزانه نظرسنجی می‌کنم؛ یعنی در خیابان وقتی با ماشین می‌روم تمام چهره‌های مردم را نگاه می‌کنم؛ اینکه چند نفر لبخند دارند، چند نفر عصبانی‌اند و چند نفر قیافه‌شان گرفته است».
جریان اصلاح طلب این نوع مدیریت را می پسندد، مدیریتی که در 8 سال گذشته عیار ادعاهایش مشخش شده و مردم نتیجه آن را در سفره و معیشت خود دیدند.
** روزنامه شرق: امضای رئیس جمهور آمریکا تضمین نیست
روزنامه شرق در یادداشتی به قلم «رضا نصری» نوشت: «دولت ایران به دنبال دریافت «تضمین» از دولت آمریکاست تا اطمینان حاصل کند در صورت توافق در وین، آمریکا در دوره بایدن و متعاقبا در دوره رؤسای جمهور بعدی مجددا از برجام خارج نخواهد شد».
این روزنامه اصلاح طلب در ادامه نوشت: «حقیقت این است که نظام قانون اساسی، عرف و حتی قانون بدعتی موضوعه دیوان عالی ایالات متحده آمریکا به رئیس‌جمهور کنونی این کشور این اختیار را نمی‌دهد تا برای رئیس‌جمهور بعدی قیدوبند الزام‌آور حقوقی ایجاد کند. از آن فراتر، حتی مجلس نمایندگان کنگره و مجلس سنای آمریکا نیز -حتی در صورت تصویب یک توافق بین‌المللی با رأی سه‌چهارم سناتورها - قادر به ایجاد چنین الزامی برای رئیس‌جمهور دوره کنونی و دوره بعد نخواهند بود».
روزنامه شرق در یادداشت مذکور تاکید کرده است که رئیس جمهور آمریکا به هیچ عنوان نمی تواند درباره اجرای برجام و عدم خروج از توافق به ایران تضمین بدهد. این روزنامه اصلاح طلب در حالی به این مسئله تاکید کرده است که پیش از این در سال 94 در صفحه اول در تیتر اصلی نوشت «امضای وزیر خارجه آمریکا تضمین است؛ اطمینان تهران از اجرای برجام»!
سوال اینجاست که اگر امضای مقامات کاخ سفید تضمین نیست پس چرا در سال 94 تاکید داشتید که امضای آمریکا تضمین است!؟ چرا وقتی دولت روحانی در سال 94 با عجله و شتاب و به صورت یکطرفه و پیش دستانه، تعهدات خود را ظرف مدت 2 ماه انجام داد، به این اقدام اعتراض نکردید!؟
چرا وقتی رئیس جمهور سابق گفت «آمیکا قول داده است که به تعهدات خود عمل کند» به این اظهارنظر اعتراض نکرده و نگفتید که آمریکا تضمین هم نمی تواند بدهد، چه برسد به قول و قرار!
جریان اصلاح طلب این روزها با فضاسازی گسترده رسانه ای تاکید دارد که ایران باید از گرفتن تضمین از آمریکا امتناع کرده و علاوه بر آن انتظار هم نداشته باشد که همه تحریم ها لغو شود!
آمریکا در رویکردی ظالمانه، تحریم های ضدایرانی را به بهانه های مختلف وضع کرده است. در سالهای گذشته علیرغم اینکه در موضوع هسته ای مذاکره شد و این مذاکرات به توافقی به نام برجام ختم شد، اما نه تنها تحریم ها کاهش نیافت بلکه به بیش از 2 برابر افزایش یافت.
بنابراین این استدلال که برای لغو کامل تحریم ها باید درباره دیگر موضوعات اختلافی هم مذاکره کنیم، از اساس اشتباه است. چرا که اولا بهانه های آمریکا هیچگاه تمام نمی شود و ثانیا مسائلی از جمله توان دفاعی و قدرت منطقه ای به هیچ عنوان قابل مذاکره و معامله نیست.
