رئیسی؛ نه روحانی، نه احمدی نژاد!

عصرایران؛ مصطفی داننده - محمود احمدی نژاد یک سال بعد از رسیدن به ریاست جمهوری قطعنامه‌های شورای امنیت سازمان ملل علیه ایران را کاغذ پاره خواند و گفت‌:«شما فکر می‌کنید اگر جمع شوید و کاغذ پاره صادر کنید، می‌توانید جلوی پیشرفت ملت ایران را بگیرید، شما در بیست و هشت سال گذشته ما را محاصره اقتصادی و تحریم کردید، اما امروز ملت ایران هسته‌ای است..»

احمدی نژاد در آن سال‌ها یک دولت به سامان را از سید محمد خاتمی تحویل گرفته بود. خودش و ایضا وزرایی که انتخاب کرده بود، تجربه چندانی در سیاست ورزی به ویژه در عرصه بین‌الملل نداشتند و به مسائل خارجی به مثابه سیاست داخلی نگاه می‌کردند. حاصل این نگاه در دولت دوم او هویدا شد و دلار هزار تومانی به نزدیکی‌های 4 هزار تومان رسید.

حسن روحانی هم در 8 سال دوران ریاست جمهوری‌اش تلاش کرد تا ایران از دایره تحریم خارج شود. از سال 92 تا 96 این سیاست او به خوبی جواب داد اما در 4 سال دوم با روی کارآمدن ترامپ، هرچه روحانی رشته بود، پنبه شد و ایران با شدیدترین تحریم‌ها از سوی آمریکا روبرو گشت.

شاید بشود این مصرع معروف را برای حسن روحانی به کار برد که «عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل‌ها.»

حالا سید ابراهیم رئیسی به عنوان هشتمین رئیس جمهور تاریخ ایران که بر کرسی ریاست دولت سیزدهم نشسته است، با توجه به اوضاع ایران در 16 سال گذشته، بهتر از هر کسی می‌داند که باید راهی برای فرار از تحریم‌ها پیدا کند.

حالا این فرار می‌خواهد ادامه برجام باشد یا رسیدن به توافق تازه با غرب. البته می‌دانیم منظور از غرب؛ ایالات متحده است. خروج آمریکا از برجام نشان داد که دولت‌های اروپایی توان چندانی برای پیش برد یک توافق بدون موافقت واشنگتن را ندارند.

به خاطر همین معناست که دولت رئیسی برخلاف آنچه اصول‌گرایان افراطی به ویژه آنهایی که در مجلس نشسته‌اند فکر می‌کردند با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به یک توافق مشخص رسید.

احتمالا در روزهای آینده شاهد هجوم نمایندگان مجلس به تصمیم‌های رئیسی در سیاست خارجی خواهیم بود. نمایندگان فکر می‌کنند با شعار دادن می‌شود کشور را اداره کرد. دولت سیزدهم اما به خوبی واقف است تداوم شرایط فعلی امکان پذیر نیست و باید هرچه زودتر راهی برای پایان دادن به تحریم‌ها پیدا شود. به ویژه اینکه رئیس جمهور به مردم وعده روزهای خوب را داده است و این روزها بدون تعامل و بهبود روابط خارجی به دست نمی‌آید.

ما در کنار تقویت توان داخلی کشور باید دست دوستی به سمت دیگر کشورهای جهان دراز کنیم. با تحریم، چرخ اقتصاد نخواهد چرخید. شاید بشود لاستیک شعار را با چوب حرکت داد اما چرخ تولید کشور احتیاج به موتور عقلانیت و عملگرایی دارد.

سید ابراهیم رئیسی نه محمود احمدی نژاد است که حرف‌هایی بزند که برای کشور هزینه ایجاد کند نه حسن روحانی که همه چیز را در دیپلماسی ببیند. او بین این دو ایستاده است و این معنا می‌تواند یک پیام مهم برای جهان باشد.