سیاست فشار حداکثری علیه ایران کار ساز نبوده است

به گزارش خبرگزاری اقتصادایران، پایگاه اطلاع‌رسانی «هیل» طی گزارشی به قلم «برایان بومن» دستیار برنامه «سیاست غرب آسیا» در کمیته دوستان در قانونگذاری ملی، ضمن انتقاد از اقدامات تحریک‌آمیز اخیر دولت «جو بایدن» رئیس‌جمهور آمریکا در حمله به گروه‌های مقاومت عراق و سوریه در هفتم تیرماه درست چند روز پس از منقضی شدن توافق ایران و آژانس در تاریخ سوم تیرماه، تأکید کرد که دیپلماسی تنها راه مناسب برای رویارویی با مسئله هسته‌ای ایران است. هیل سپس گزارش کرد که دولت بایدن بدون بازگشت سریع به برجام، با خطر یک بحران هسته‌ای روبه‌رو است که می‌تواند بسرعت به جنگی مخرب تبدیل شود و هیچ «راه سومی» وجود ندارد. این گزارش سپس با اشاره به احتمال برگزاری دور هفتم مذاکرات «وین» برای احیای برجام نوشت که با گذشت سه سال از زمانی که «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهور پیشین آمریکا در سال 2018 به صورت یکجانبه از توافق هسته‌ای ایران خارج شد، هم‌اکنون ایالات متحده به یک لحظه سرنوشت‌ساز برای دیپلماسی میان ایران و آمریکا نزدیک شده است که می‌تواند پیامد‌های مهمی برای آینده منطقه غرب آسیا داشته باشد. هیل سپس با تأکید بر لزوم پیشبرد دیپلماسی در قبال جمهوری اسلامی ایران ادامه داد که در این برهه حساس، بیش از هر زمانی مهم است که دموکرات‌های کنگره آمریکا از توافق هسته‌ای ایران حمایت کنند. این وبگاه وابسته به کنگره آمریکا سپس به برخی پیشنهادات و اظهارات مقام‌های کنگره اشاره کرد که تأکید دارند دولت بایدن بایدن به دنبال توافق بهتری با جمهوری اسلامی باشد که در برگیرنده مسائل دیگری، چون برنامه موشکی ایران و مسائل منطقه‌ای نیز باشد و با اشاره به این موارد نوشت که این رویکرد «یا همه‌چیز یا هیچ‌چیز» به عدم توافق ختم می‌شود و تهدید غیرقابل قبول جنگ را برجای خواهد گذاشت. بر طبق آنچه در گزارش هیل آمده، تنها راه رسیدن به توافق طولانی‌مدت‌تر و قدرتمندتر، اقدام سریع برای احیای برجام، احیای درجه‌ای از اعتماد بین واشنگتن و جمهوری اسلامی ایران و تکیه به این پیشرفت‌ها برای دنبال کردن یک دیپلماسی بلندپروازانه منطقه‌ای است. این گزارش سپس با اشاره به هدف اصلی انعقاد برجام در سال 2015 بین ایران و گروه 1+5 (آمریکا، انگلیس، فرانسه، روسیه و چین بعلاوه آلمان) ادامه داد، هدف برجام هرگز یک توافق همه‌جانبه برای حل هرگونه اختلاف میان آمریکا و ایران نبوده و نیست و این توافق تنها تلاش داشته تا هرگونه مسیر بالقوه برای دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای را مسدود کند که به خودی خود یک دستاورد دیپلماتیک تاریخی محسوب می‌شده است

در مجموع، این توافق تا زمان خروج ترامپ، مطابق آن چه در نظر گرفته شده بود، کارساز بود و ایران حتی یک سال پس از خروج آمریکا، همچنان به طور کامل به تعهداتش ذیل این توافق پایبند بود، اما در نهایت در واکنش به وضع مجدد تحریم‌های آمریکا به تدریج گام‌هایی را در زمینه کاهش تعهدات برجامی خود برداشت و این یکی از پیامد‌های رویکرد فاجعه‌بار «فشار حداکثری» ترامپ بوده است که دو کشور را به طرز وحشتناکی در آستانه یک جنگ همه جانبه قرار داده است و رنج غیرضروری در بحبوحه همه‌گیری کرونا برای مردم ایران به وجود آورده است. هیل سپس از تأکید برخی نمایندگان کنگره بر لزوم حصول توافقی فراتر از برجام انتقاد کرد و نوشت که علی‌رغم آن که دموکرات‌های کنگره به کارزار فشار حداکثری ترامپ بسیار انتقاد داشتند، اما رویکرد آن‌ها در خصوص لزوم «یک توافق بهتر» با ایران نیز اساسا رویکردی برای رسیدگی به وضعیت فعلی نیست. این گزارش با اشاره به ناکارآمدی سیاست تحریم ایران در پیشبرد اهداف آمریکا نوشت، علی‌رغم آن که تحریم‌ها هزینه جدی به مردم ایران وارد آورده است، اما جمهوری اسلامی ایران همچنان در مقابل فشار‌های آمریکا مقاومت کرده و این تحریم‌ها بیش از پیش حس ضدآمریکایی را در میان مردم ایران برانگیخته است. هیل ادامه داد که بحث استفاده از تحریم‌ها به امید امتیازدهی بیشتر ایران نه تنها در دوران ریاست‌جمهوری ترامپ کارساز نبود بلکه در دوران ترامپ نیز مفید واقع نخواهد بود. این گزارش سپس در بخش پایانی خود نتیجه‌گیری کرد که دموکرات‌های کنگره باید اطمینان حاصل کنند که توافق هسته‌ای ایران از هم پاشیده نمی‌شود و با چنین توافقی همگی به دیپلماسی کوتاه مدت بین آمریکا و ایران امیدوار خواهند شد.