شنبه 10 آذر 1403

صبری زهرایی؛ توشه راه همسری عاشق / سنگینی بار زندگی بر دوش مادری که پدرانه کار می‌کند

خبرگزاری دانا مشاهده در مرجع
صبری زهرایی؛ توشه راه همسری عاشق / سنگینی بار زندگی بر دوش مادری که پدرانه کار می‌کند

برخی مادران و زنان طوری سخت زندگی می‌کنند که تنها صبر زهرایی می‌تواند ناهمواری‌های زندگی را هموار کند.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از خاورستان، بیستم جمادی الثانی، میلاد پربرکت یگانه دردانه حضرت رسول اکرم صلوات الله و سلامه علیه، حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها است.

روزی برای پاسداشت مقام والای مادر که لطیف‌ترین گل بوستان هستی و برکت زندگی است.

مادرانی که به فرموده بزرگان دین، بهشت زیر پای آنان است و برای پرورش فرزند و گرم نکاه داشتن کانون خانواده از دل و جان خویش مایه می‌گذارند.

این روز به یُمن زاد روز بانوی نمونه اسلام، فاطمه زهرا (س)، روز مادر نام گرفته است. هرسال به دیدار و دست بوسی مادرانمان می رویم و قدردان زحمات آنها هستیم اما گاهی جنس برخی از دلتنگی‌ها متفاوت می‌شود دلتنگی هایی که مادران را همیشه چشم انتظار می گذارد.

مادرشهیدی که از سال 1373 انتظار آمدنش را می کشد و هنوز در باورش نمی گنجد که پسرش برای همیشه رفته است.

فاطمه فلاحی، مادرشهید عباسی از دلتنگی هایش بعد از رفتن پسرش می گوید و از آخرین مادر گفتن ها سالها گذشته است.

روز مادر ساعتی را کنار مزار فرزندم سپری می‌کنم

او که هر سال روز مادر ساعتی را در کنار مزار فرزند شهیدش سپری می کند می گوید هنوز کادوهای روز مادرش را یادگاری نگه داشته است.

وی ادامه می‌دهد: شاید برای فرزندان خیلی از لحظه های کنار مادر و پدر بودن ازخاطر آنها پاک شود اما این خاطرات مانند لوحی در قلب مادران هک می‌شود.

این مادرشهید که اکنون کمرش خمیده شده می گوید: گاهی که کفشانم را جلوی خانه در می آورم تا وارد شوم ناخودآگاه کفش های نظامی پسرم را تجسم می کند که واکس زده و آماده رزم است.

چشم انتظاری برای مادران تمامی ندارد

فلاحی ادامه می دهد: درست است روزی در تقویم به نام مادر نام گذاری شده است اما بیشتر از اینکه فرزندان به فکر مادر باشند این مادر است که چشم انتظار و نگران فرزند است و این چشم انتظاری تمامی ندارد.

او افزود: شاید بخاطر شرایط کرونا مجبور هستیم از هم فاصله بگیریم و این فاصله‌ها ما را بیشتر دلتنگ عزیزانمان کرده است اما سالها است با شهادت فرزندم از عزیزم فاصله گرفته‌ام و می دانم دور بودن خیلی سخت است وقتی دلتنگی.

این مادر شهید گفت: امیدوارم هیچ وقت بین هیچ خانواده ای خصوصا مادر و فرزندی دوری نباشد؛ محبت بین مادر و فرزند یک محبت ناگسستنی است؛ این برای فرزندان شاید یک فاصله باشد اما برای مادر خیلی سخت است.

این روزها خیلی از مادران علاوه بر نقش مادری، نقش های بسیاری از جمله پرستاری را برعهده دارند.

فاطمه چاجی سرپرستار بخش آی سیو بیمارستان حضرت ابوالفضل (ع) بیرجند ضمن تبریک میلاد حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها به همه مادران، گفت: مادر بودن و داشتن مسئولیت پرستاری در این روزهای کرونایی سختی کار را زیاد کرده است.

وی افزود: من دختر دو ساله دارم زمانی که شیفت شب هستم فرزندم را نمی‌بینم و زمانی که صبح از سرکار برمی‌گردم انرژی ندارم اما بچه‌ام به مادربودنم احتیاج دارد و مدام بهانه این نبودن را می‌گیرد تا زمانی که نبودم را برایش جبران کنم.

این پرستار بیرجندی خاطرنشان کرد: همیشه این نگرانی برای من وجود دارد که ناقل ویروس کرونا برای فرزندم نباشم و این مسئولیت مادرانه‌ام را دوچندان می‌کند تا بیشتر از فرزندم مراقبت کنم.

مادر بودن به اندازه پرستاری اهمیت دارد

وی در پاسخ به این‌که پرستار بودن مهم تر است یا مادربودن، گفت: این دو به یک اندازه اهمیت دارد؛ باید هر دو وظیفه را به خوبی انجام داد؛ در خانه مادر خوب و در بیمارستان پرستار خوبی باشی.

این مادر بیرجندی بیان کرد: گاهی ممکن است وظیفه پرستاری به خانه هم منتقل شود، زمانی که بچه‌ات مریض می‌شود باید هر دو وظیفه‌ات را در کنار هم به خوبی انجام دهی.

چاجی ضمن تاکید بر این‌که نباید مسئولیت مادری و پرستاری باهم تداخل داشته باشد، گفت: زمانی که سرکار می روم خیلی سخت است که به فکر دخترم نباشم اما سعی کردم تمرکزم بر بیماران باشد.

وی ادامه داد: زمانی که به خانه می روم باید همه غصه های بیماران و پرستاری را در بیمارستان بگذارم و به فرزندم فکر کنم.

پرستاری صبر مادرانه‌ام را زیاد کرده است

چاجی با بیان اینکه پرستاری صبرم را به عنوان مادر خیلی زیاد کرده است، گفت: بعد از به دنیا آمدن فرزندم، دلسوزیم نسبت به بیماران خصوصا بچه ها خیلی بیشتر شده است، همه بیماران کودک را فرزند خودم تلقی می کنم و دل مادر آنها را جای دل خودم می گذارم و مادرانه به آنها خدمت می کنم.

تنها پرستاری ازبیماران به پرستاران به بیمارستان خلاصه نمی‌شود، خیلی از زنانی هستند که صبورانه از همسرانشان پرستاری می کنند مانند همسران جانبازان عزیز کشورمان.

زهرا عباسی همسرجانباز 25 درصدی است که سالها است پس از جنگ تحمیلی از همسرش که شیمیایی جنگ است پرستاری می کند و این پرستاری را عاشقانه به دوش می‌کشد.

او که عاشق زندگی کردن با این همسر است می‌گوید: زندگی کردن با کسی که ناخودآگاه دچار موج جنگ می شود و خاطرات آن دوران در ذهنش مرور می شود خیلی است اما باید طوری زندگی را کنترل کرد فرزندان دچار لطمه نشوند.

صبرحضرت زهرا (س) را سرلوحه زندگی قرار داده ام

وی که بی ادعا حق همسری را ادا کرده است، افزود: شاید بدترین نوع جانبازی اعصاب وشیمایی باشد از این رو من خیلی به همسرم حق می‌دهم که گاهی تسلط بر خود نداشته باشد اما می دانم باید مانند حضرت زهرا سلام الله صبر کرد و تمام این مسئولیت را با از خودگذشتگی به دوش کشید.

عباسی یادآورشد: گاهی که از تمام این خستگی ها کلافه می شوم دلم می خواهد بروم جایی که سیره اهل بیت خصوصا حضرت زهرا سلام الله علیها را برایم بازگو کنند خیلی عجیب صبور می‌شوم.

وی گفت: من هیچ گاه خسته نمی‌شوم و همیشه با انرژی از همسرم که افتخار من و جامعه است نگهداری می کنم و امیدوارم همه زنان سرزمینم قدردان همسران خود در همه عرصه ها باشند.

این روزها، گاهی از مادران مسئولیت زندگی را به دوش می کشند و فرزندان خود را سرپرستی می‌کنند و سختی بر روی دوش نحیف این مادران بسیار سنگینی می کند.

خدیجه همران یکی از آن مادرانی است که سالها است کار می کند تا فرزندانش آرامشی در زندگی داشته باشند.

مادری که پدرانه بار زندگی را به دوش می‌کشد

او که صاحب دو پسر و یک دختر است می گوید: من بازنشسته دانشگاه علوم پزشکی هستم و اکنون منشی دکترم و 35 سال است کار می کنم و شبها وقتی خسته به خانه می‌رسم دخترم به جای همه بابا نگفتن ها به من می گوید بابا خسته نباشی.

وی ادامه داد: من هم پدر و مادر خانه بوده ام، تمام رنج و سختی و نبودن های زندگی را طوری مدیریت کردم که فرزندانم حس نکنند پدری در خانه نیست.

این مادر می گوید: من شاید خیلی کم در زندگی روزی به نام زن معنا پیدا کرده است؛ همیشه دغدغه تامین معیشت خانواده‌ام را دارم.

لبخند فرزندانم خستگی روزم را رفع می‌کند

او که مستاجر است و از این نظر نگرانی دارد، می افزاید: همسرم چند سال پیش بر اثر بیماری سرطان جان خود را از دست داد و تمام آرزویم ازدواج فرزندانم و تامین مسکنی برای خودمان است تا از آوارگی مستاجری نجات یابیم.

همروان بیان کرد: من صبح ها پرستاری بیمار در خانه را انجام می‌دهم و عصرها منشی دکتر هستم؛ با این همه فشار زندگی و اقتصادی شبها زمانی خستگی ام رفع می‌شود که شاهد لبخند فرزندانم باشم.

بنابراین گزارش؛ روز مادر؛ این فرشته مهربان و زیبایمان را فراموش نکنیم؛ می‌دانیم آن طور که مادرانمان برای ما زحمت کشیده اند نمی توانیم زحمات آنها را جبران کنیم اما با قلبمان محبت آنها را حس کنیم و با زبانمان هر چند از راه دور قدردان زحمات آن‌ها باشیم.

امیدواریم خداوند به حق حضرت فاطمه الزهرا سلام الله علیها این بانوی بزرگوار همه مادران سرزمین مان را حفظ کند وسایه پر مهرشان را بر سر همه فرزندان مستدام بدارد.

انتهای پیام /