عبور از راه‌های صعب العبور برای شفابخشی / بانوی بهورز؛ برخاسته از روستا و بنشسته بر دل روستاییان
اقدامات بهورزان از آغاز شکل‌گیری خانه‌های بهداشت تاکنون بویژه پس از شیوع کرونا از مصادیق ایثار و از خودگذشتگی است؛ انسان‌های فداکاری که در روستاها در کنار مردم هستند تا سلامتی‌شان را پایش کرده و جلوی به خطر افتادن سلامت‌شان را بگیرند؛ فداکارانی که شاید خدمات‌شان آنگونه که باید به چشم نمی‌آید.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از کردتودی، مراقبت‌های بهداشتی اولیه از اساسی‌ترین اقدامات در توسعه اقتصادی و اجتماعی جوامع محسوب می‌شود و گسترش شبکه بهداشتی درمانی در کشور ضمن دسترسی مستقیم مردم به خدمات بهداشتی اولیه، نقش بی بدیلی را در ایجاد و توسعه سلامت تا دور افتاده ترین مناطق کشور برعهده گرفته است.
تلاش در راستای بهبود وضعیت سلامت همگانی مردم و آگاه‌سازی آنان از اصول بهداشتی در مناطق مختلف به ویژه در مناطق محروم و کم‌برخوردار یکی از مسئولیت‌های سنگین حوزه بهداشت و درمان کشور بوده که بهورزان این مسئولیت خطیر را عهده‌دار شده و به نحو احسن آن را انجام می‌دهند.
بی شک بهورزان کلیدی‌ترین زنجیره‌های موفقیت شبکه‌های بهداشتی هستند، از دل روستا برخاسته و بادردهای روستانشینان سخت عجین و تضمین کننده سلامت آنان هستند و در خط مقدم نظام سلامت واژه ایثار را با چاشنی عشق و اخلاص معنا می‌بخشند.
اقدامات بهورزان از آغاز شکل‌گیری خانه‌های بهداشت تاکنون بویژه پس از شیوع کرونا از مصادیق ایثار و از خودگذشتگی است؛ انسان‌های فداکاری که در روستاها در کنار مردم هستند تا سلامتی‌شان را پایش کرده و جلوی به خطر افتادن سلامت‌شان را بگیرند؛ فداکارانی که شاید خدمات‌شان آنگونه که باید به چشم نمی‌آید...
12 شهریور در تقویم رسمی کشور و نظام سلامت به منظور تکریم و پاسداشت جایگاه بهورزان این طلایه‌داران عرصه خدمت در خط اول ارائه خدمات بهداشتی و درمانی در خانه‌های بهداشت نام‌گذاری شده و فرصتی مناسبت برای تقدیر از زحمات این قشر پرتلاش را فراهم کرده است.
«مهنوش رستمی» یکی از بهورزان دلسوز شهر شویشه از توابع شهرستان سنندج است که بعد از 9 سال خدمت در این شغل و تجربه‌های سنگین و پرخطر که تمام اوقات خود را وقف خدمت رسانی به خلق خدا نموده و در مسیر ارتقای سلامت روستاییان از هیچ کوششی دریغ نکرده است، با وی گفت‌و‌گویی داشته‌ایم که در ادامه می‌آید...
به عنوان یک بهورز با تجربه در مورد شغل بهورزی و انجام مراقبت های اولیه سلامت در روستاها برای کسانی که با این حرفه آشنایی ندارند، بفرمایید؟
کسی که در روستا کارهای اولیه بهداشتی انجام می‌دهد و در خانه بهداشت فعالیت می‌کند بهورز تلقی می‌شود لذا بهورزان در دورافتاده ترین روستاهای کشور خدمات بهداشتی ضروری را به روستاییان ارائه می‌دهند و با این اوصاف از اشاعه بیماری در جامعه جلوگیری می شود.
در هر خانه بهداشت بر حسب جمعیت تحت پوشش یک یا چند بهورز فعالیت دارد و بر اساس موقعیت جغرافیایی آن یک یا چند روستا راتحت پوشش خود قرار می‌دهد.
روستایی که خانه بهداشت درآن مستقر است روستای اصلی و بقیه روستاهای تحت پوشش به عنوان روستای قمرشناخته می‌شوند.
مهمترین رسالت و کارهای روزانه یک بهورز را تشریح فرمایید؟
هر صبح با شروع ساعت کاری و ورود به خانه بهداشت بعد از گفتن بسم الله وظایف و کارهای روزانه بهورز شروع می شود.
اولین و مهم ترین کار چک کردن دمای یخچال واکسن است تا از سلامت واکسن هااطمینان حاصل کنیم، سپس کلرسنجی ازآب آشامیدنی روستا و بعد از آن ورود به سامانه سیب و پیگیری افراد مبتلا به کرونا، زنان باردار، کودکانی که نوبت واکسن آنها فرا رسیده و همچنین بیماری‌های واگیر و غیرواگیر از دیگر دغدغه های روزانه ماست.
ضمن انجام مراقبت‌های الزامی به صورت روزانه و آموزش چهره به چهره مراجعه کنندگان در زمینه مسایل مختلف بهداشتی همچنین جلسات شورای بهداشت روستا به صورت مرتب تشکیل می‌شود که برنامه‌های فوق در زمینه حل مشکلات بهداشت محیط موثر واقع شده است.
نقش و جایگاه بهورزان درارتقای سطح سلامت و بهداشت روستاها در ابعاد مختلف را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
شناخت موقعیت جغرافیایی و جمعیت منطقه، بیمار یابی و گزارش موارد جدید به مراکز بهداشتی درمانی، درمان‌های ابتدایی، آموزش بهداشت، واکسیناسیون، مراقبت های دوران بارداری، مراقبت‌های کودکان زیر 8سال، مراقبت از افراد با بیماری‌های مزمن، بررسی بهداشت محیط، بهداشت حرفه ای، بهداشت مدارس و غیره از جمله این وظایف است.
نحوه فعالیت بهورزان در روزهای کرونایی و غربالگری افراد دارای علائم را بیان فرمایید؟
در دوران کرونا حجم کاری ما نیز مانند سایر پرسنل کادر بهداشت و درمان چند برابر شد.
وظایفی که به بهورزان محول شد شامل انجام سه مرحله غربالگری کرونا ازجمعیت تحت پوشش از طریق سامانه 3040 بود و سوالات مربوط به غربالگری از افراد پرسیده و جواب آنها در سامانه سیب ثبت می‌شد و بر اساس این پاسخ ها سالم یا مشکوک بودن فرد را تشخیص و جهت انجام تست کرونا ارجاع داده می‌شد، اگر تست فرد مثبت بود پیگیری و آموزش فردی و خانواده وی به صورت تلفنی صورت می گرفت.
بهورزان در قالب اجرای طرح شهید سلیمانی در روستاها چه اقداماتی را انجام می‌دهند؟
از وظایف مهم دیگری که بر عهده عده ای از بهورزان از جمله بنده گذاشته شد طرح شهید سلیمانی بود که از آذر ماه سال گذشته در استان همزمان با سراسر کشور اجرایی شد.
این طرح که به صورت محله محور است از افرادی که علائم مشکوک به کرونا را دارند اول تست گرفته می‌شود و در صورتی که فرد مثبت باشد پیگیری و آموزش‌های لازم شروع خواهد شد.
از سختی کار بهورزان بفرمایید؟
از سختی کار بهورزان می‌توان به حجم کاری زیاد اشاره کرد چون تمام رشته های بهداشت را در بر می‌گیرد.
بهورزی در عین ساده‌انگاری از سوی مردم در واقع یک شغل سخت و پرمخاطره با فعالیت‌های متعددی است، شما این شغل را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
هر کدام از بهورزان در ماه باید یک یا دو بار به روستای قمر مراجعه کند که اکثرا با خودروی شخصی و هزینه خود این کار را انجام می‌دهد علاوه بر این چون جمعیت ما روستایی است در فصل بهار و تابستان اکثرا در خانه باغ یا هه‌وار سکونت دارند، بهورز برای انجام مراقبت‌ها گاهی مسیرهای صعب العبوری را با پای پیاده طی می‌کند اما با وجود همه این سختی ها برای انجام وظایف خود و خدمت به مردم با عشق به میدان می‌رویم.
با توجه به فعالیت چندساله خود در روستاها اگر خاطره تلخ یا شیرینی در این رابطه دارید بفرمایید؟
یکی از خاطرات تلخی که در دوران خدمتم برایم اتفاق افتاد اسفند سال 95 بود که در یکی از روستاهای شهرستان سرو آباد مشغول به خدمت بودم که یکی از خانم های باردار دوران بار داری را بدون هیچ مشکلی طی کرده و جهت زایمان به یکی از بیمارستان‌های مریوان مراجعه کردند که در بیمارستان دچار عارضه خونریزی پس از سزارین شدند و متاسفانه فوت کردند زمانی که همکارم خبر فوت ایشان را به بنده دادند بسیار متاثر شدم و تا چندین روز غم سنگینی تمام پرسنل مرکز بهداشتی درمانی سروآباد از جمله بنده به عنوان بهورز آن روستا را فرا گرفته بود.
و اما خاطره شیرینم فروردین سال92 بود در یکی از دورترین روستا های شهرستان سنندج در محوطه روستا مشغول سرشماری بودم جهت تکمیل پرونده خانوار وارد منزل یکی از اهالی روستا شدم و با خانم خانه در حال پرسیدن سوال‌های مرتبط با پرونده ایشان بودم که صدای در آمد خانم اسم همسرشان که علی بود را صدا زد و گفت علی بازم آمدی آب بخوری همسرش جواب داد بله.
خانم علی آقا به من گفت چند روز است که شوهرش بیشتر از حد معمول آب می‌خورد، به فکر فرو رفتم از ایشان سوالاتی پرسیدم و درآن هنگام در ذهنم به بیماری دیابت شک کردم.
علی آقا با 27 سال سن و بدون سابقه خانوادگی دیابت، اما علایم قندخون بالا را داشت لذا به ایشان گفتم حتما برای اطمینان خاطر خود جهت انجام آزمایش به شهر مراجعه کند و آزمایشات لازم را انجام دهد.
بعد از انجام آزمایش مشخص شد که آقا علی مبتلا به قند خون بالاست به طوری که همان روز وی را در بیمارستان بستری و تحت درمان با انسولین قرار دادند.
علی آقا و خانواده وی خیلی از من قدردانی کردند و من نیز از اینکه توانسته بودم یک جوان را از عوارض و خطرات دیابت نجات دهم بسیار خرسندم.
و اما سخن پایانی بهورز سخت‌کوش کردستانی این بهورز است که برخاسته از بین روستا و بنشسته بر دل روستا است، کوچه پس کوچه های روستا بهورز را می‌شناسند و صدای قدم‌هایش در گوش روستا طنین آشنا دارد در پایان نیز روز بهورز را به همه همکاران عزیز و تلاشگرم تبریک گفته و برای آنان آرزوی سالمتی و تندرستی دارم.
انتهای پپام /
