غم شاد
خرم‌آباد - ایرنا - این روزها حرف اول ارتباطات دانش‌آموزی شبکه اجتماعی دانش‌آموزان موسوم به (شاد) است که در برخی نقاط بر خلاف نامی که دارد به دلیل نبود زیرساختها و نداشتن ابزار لازم در خانواده‌های کم توان مالی موجب دل‌نگرانی و ناراحتی والدین و دانش‌آموزان شده است.
شبکه شاد که با تولد کرونا شکل گرفت و کم کم به یکی از مباحث اصلی حیطه تعلیم و تربیت تبدیل شد قرار است آموزش کیفی را از راه دور و از طریق گوشی های تلفن همراه هوشمند به کودکان و نوجوانان عرضه کند.
بدون شک سرعت تصمیم گیری در خصوص راه اندازی این شبکه و تدوین ساز و کارهای لازم برای راه اندازی آن یک اقدام مناسب و قابل تقدیر است اما در این میان خانواده هایی هستند که به دلیل بضاعت مالی کمتر نمی توانند شادی شبکه را به کودکان خود هدیه دهند.
تعریف از مزایای این شبکه و تنوع در برنامه های آن آنچنان بسیار و غالب است که بدون شک هر دانش آموزی به حضور در این فضا راغب شده و هیجان تحصیل در این محیط را دارد بنابراین هرچند برنامه های آموزش محور صدا و سیما تدوین شده اما بودن در این جمع مجازی از سر کنجکاوی هم که شده خواسته هر دانش آموزی است.
فضای امن و اختصاصی آموزش و پرورش، طراحی برنامه های ویژه، قابلیت های متعدد و حضور وغیاب های مجازی از ویژگی های شبکه شاد است که دل تنبل ترین دانش آموزان را برای حضور در این محیط به دست می آورد اما متاسفانه غم نبود گوشی تلفن همراه هوشمند برای پیوستن به جرگه مجازی های شاد بر دل دانش آموزان محروم سنگینی می کند.
وزیر آموزش و پرورش پایان هفته گذشته از ثبت نام هشت میلیون نفر، تشکیل 1،5 میلیون گروه درسی و 510 هزار کلاس درس، تبادل 150 میلیون پیام طی سه روز پایانی هفته و بارگذاری60 میلیون فایل در شبکه آموزشی دانش آموزان گفت.
مدیر آموزش و پرورش لرستان هم گفته 77 درصد مدارس استان به شبکه شاد دسترسی دارند و از 352 هزار محصل این دیار 30 هزار دانش آموز استان به دلیل نداشتن تبلت یا گوشی هوشمند از کلاس های اینترنتی و شبکه شاد محروم هستند.
نخعی اعلام کرده آن دسته از دانش آموزان که نمی توانند شاد را در روزهای کرونایی داشته باشند از طریق معلمان مقیم یا رابطان آموزشی جزوات را دریافت می کنند که البته بدون شک با توجه به گستردگی مناطق محروم، شرایط کرونایی و کمبود نیرو احتمال موفقیت این راهکار نیز جای سوال دارد.
پیامی در فضای مجازی به نقل از یک فروشنده موبایل در روزهای اخیر منتشر می شود که فارغ از صحت یا خلاف واقع بودن، اما تصویر درست و البته دردناکی از ناعدالتی شبکه شاد و غم آن در دل های کوچک دانش آموزان و دست خالی پدران بی بضاعت است.
پدرانی که با یک گوشی قدیمی اندروید با ورژن (نسخه) پایین به مغازه می‌آیند که به‌علت قدیمی بودن نسخه اندروید قادر به نصب برنامه شاد (اپلکیشن آموزش از راه دور آموزش و پرورش) نیستند و البته نسخه گوشی نیز قابل ارتقا نمی‌باشد.
و هستند پدرانی که با یک گوشی خراب جهت تعمیر مراجعه می کنند ولی متاسفانه گوشی قابل استفاده نبوده و حتی در صورت تعمیر هم، به‌خاطر قدیمی بودن قابلیت نصب برنامه شاد را ندارد یا پدرانی که همراه فرزند خود برای خرید ارزان‌ترین گوشی اندروید جهت استفاده از برنامه شاد مراجعه می‌کنند که پس از شنیدن قیمت‌ها شرمگین از فرزندشان مغازه را ترک می‌کنند.
به طور واضح مشخص نیست چه تعداداز حدود 14.5 میلیون دانش آموز ایرانی به شبکه شاد دسترسی دارند اما بدون شک ابزار اصلی "شاد" اینترنت و گوشی هوشمند است که هرچند گزینه اول همچنان در مناطق روستایی و دوردست تحقق نیافته و بررسی آن مجال دیگری می طلبد، تامین گوشی هوشمند در برخی خانواده ها حتی خانواده های متوسط نیز با مشکلاتی مواجه شده است.
دسته اول والدینی هستند که از داشتن گوشی هوشمند بی بهره بوده و شرایط مالی مناسبی برای خریداری این ابزار خوش خط و خال ندارند و در این روزهای کرونایی، با یک گوشی ساده شرمنده محصل خود شده اند.
خانواده هایی نیز بیش از یک دانش آموزدارند که به دلیل تداخل در برخی برنامه های آموزشی شان مجبور هستند انتخاب را به یک نفر بدهند و دیگری در اضطراب غیبت مجازی شاد، کتاب دست بگیرد و اینگونه خود را به همکلاسیهای شادش برساند.
اما دانش آموزانی هم هستند که والدین آنها مجبور به بیرون رفتن از خانه هستند و گوشی را همراه خود دارند بنابراین نمی توانند در تمامی کلاس ها و ساعات درسی شبکه شاد حضور داشته باشند و شاید همین امر موجب اضطراب بیشتر آنان شود.
برخی مسوولان همچون استاندار خوزستان که قول داده سه هزار تبلت به صورت رایگان بین دانش‌آموزان مناطق کم برخوردار این استان توزیع شود اقداماتی برای تجهیز دانش آموزان کمتر برخوردار و دسترسی آنهابه شبکه شاد انجام داده اند اما بدون شک، غم شاد همچنان بر دل محرومان سنگینی می کند.
الهام بابایی خبرنگار ایرنا لرستان
*س_برچسب‌ها_س* *س_پرونده خبری_س*