قسمت چهارم داستان‌های جام جهانی / فینال تلخ و شکستی که برزیل را سیاه‌پوش کرد

به گزارش "ورزش سه"، روایت های جام جهانی به بخش چهارم خود رسیده است، داستان های زیبایی که مرور به آنها ذهن ها را درگیر خاطرات گذشته می کند. چهارمین دوره ی رقابت های جام جهانی فوتبال، پس از وقفه 12 ساله این مسابقات به دلیل جنگ جهانی دوم به میزبانی کشور برزیل برگزار شد.

برزیل به دلیل عدم تاثیر جنگ بر این کشور توانست به عنوان میزبان رقابت ها پا به این مسابقات بگذارد، این در حالی بود که بسیاری از کشورها نتوانستند در این رقابت ها حضور پیدا کنند.

جام جهانی 1950، با حضور 13 تیم برزیل (میزبان)، یوگوسلاوی، سوئیس، مکزیک، اسپانیا، شیلی، انگلیس، آمریکا، سوئد، ایتالیا، پاراگوئه، اروگوئه و بولیوی در 6 ورزشگاه ریموندو سامپایو، پاکائمبو، ماراکنا، آدلمار ده کاستا کارولیو، دوس اوکالیپتوس و دوریول بریتو برگزار شد.

سوت شروع جام جهانی 1950 و اولین جام پس از جنگ جهانی دوم در ورزشگاه جدیدی به شکل ماموت بسیار بزرگ با گنجایش بیش از 200 هزار تماشاگر به صدا در آمد. این ورزشگاه تا آن روز بزرگ‌ترین استادیوم ورزشی جهان شناخته شده بود.

سقوط هواپیما و تیمی که از بین رفت

پیش از شروع جام جهانی 1950 برزیل، هواپیمای تیم ملی فوتبال ایتالیا در ماه مه سال 1949 سقوط کرد که باعث مرگ 17 بازیکن و مربی تیم ملی این کشور شد. این اتفاق باعث شد، ایتالیایی که در دو دوره قبلی عنوان قهرمانی را کسب کرده بود، از شانس کمی در جام چهارم برخوردار باشد.

انگلیسی ها به سوی بلند کردن پرچم کشور

در جام جهانی 1950 برزیل فیفا برای اولین بار، به بریتانیا مجوز داد تا تیم‌های خود را برای گرفتن دو مقام در بازی‌ها شرکت دهد، بنابراین دو تیم انگلیس و اسکاتلند که یکی از تیم‌های اتحادیه فوتبال بریتانیا بود، در این جام حضور پیدا کردند. تیم اسکاتلند ابتدا ادعا داشت که یکی از بزرگان این جام خواهد بود، اما در همپدن پارک با دریافت یک گل شکست خورد و حذف شد. شکست اسکاتلند باعث شد تا تیم ملی انگلیس به تنهایی برای بلند کردن پرچم کشورش تلاش کند اما در ادامه این تیم نیز با داشتن بازیکنان بزرگی همچون استنلی ماتیوس، الف رمزی و تام فینی مقابل آمریکا شکست خورد.

جامی که از دست برزیل در رفت؛ فینال تمام آمریکای جنوبی در قلب ماراکانا

دیدار افتتاحیه جام جهانی 1950 در ورزشگاه ماراکانا و در حضور تماشاگران پرشور بین کشور برزیل و مکزیک برگزار شد. که برزیل با 4 گل، مکزیک را شکست داد. برزیل در دیدار دوم با سوئیس 2 بر 2 مساوی کرد و با شکست دادن یوگسلاوی در دیدار آخر دور گروهی به دور نهایی راه یافت. برزیل در مرحله نهایی مسابقات در روز نخست برزیل با نتیجه خیره کننده 7 بر 1 تیم سوئد را مغلوب کرد، در روز دوم برزیل با نتیجه 6 بر یک اسپانیا را شکست داد تا در دیدار نهایی بین مقابل اروگوئه قرار بگیرد.

اروگوئه‌ای که دو دوره قبلی را تحریم کرده بود، مجدداً به این بازی ها آمد. کشورهای اروپای شرقی چون شوروی سابق نیز بدلایل سیاسی در مسابقات حضور نداشتند. ایتالیا، قهرمان دوره قبل نیز با وجود سقوط هواپیمای خود که باعث کشته شدن اکثر بازیکنانش شد، در این رقابت‌ها شرکت کرد. همچنین این تنها دوره از رقابت‌ها بود که پس از مرحله گروهی، مسابقات حذفی برگزار نشد و در این دور هم مسابقات به شکل گروهی برگزار شد.

فینال آن دوره از جام جهانی به صورت حذفی برگزار نمی شد ولی برزیل و اروگوئه آخرین بازی را در بین بازی های چهار تیمی که به مرحله پایانی جام رسیده بودند، برگزار کردند.

برزیلی ها برای قهرمانی تنها به یک امتیاز نیاز داشتند، اما اروگوئه باید در برابر میزبان پیروز می شد تا با کسب دو امتیاز بازی نهایی، قهرمان جام 1950 شود. اشتباه تاکتیکی مربی برزیل، که ناشی از خصلت فوتبال این کشور بود، سبب شد در حالی که برزیلی ها فقط به یک امتیاز نیاز داشتند، بی محابا و بی وقفه حمله کنند.

برزیل در دو مسابقه قبلی خود در مرحله نهایی جام، 13 گل زده بود اما اروگوئه ای ها فقط 5 گل به ثمر رسانده بودند. بنابراین خط حمله اروگوئه آن قدرها هم قوی نبود که بتواند از پس دفاع برزیلی که جانب دفاع را رها نمی کرد برآید. اما برزیل از همان آغاز بازی حالت هجومی به خود گرفت و پشت هجده قدم اروگوئه خیمه زد.

با این حال برزیل در نیمه اول نتوانست دفاع عالی اروگوئه به رهبری اوبدو لیواره لا - کاپیتان 34 ساله این تیم را باز کند. دو دقیقه بعد از شروع نیمه دوم، برزیل از سد خط دفاعی حریف عبور کرد و با پاس عالی آدمیر فریاکا به گل رسید.

بزریل می توانست به همین گل قناعت کند و دفاع را خالی نکند. اما بازیکنان این تیم در حضور 200 هزار تماشاگر خود همچنان به حمله ادامه دادند.

در دقیقه 66 یک لغزش از سوی بیگوده، بازیکن برزیل، به گی جیا بازیکن اروگوئه فرصت داد تا توپ را به روی دروازه برزیل بفرستد و شیافینو گل تساوی اروگوئه را به ثمر برساند.

بازی تا دقیقه 85 با نتیجه تساوی یک بر یک دنبال می شد، اما ناگهان گی جیا بار دیگر بیگوده را پشت سر گذاشت و به داخل محوطه جریمه برزیل نفوذ کرد، با شلیکی دقیق باربوسا، دروازه بان برزیل را تسلیم کرد تا اروگوئه ای ها 2 بر 1 از حریف قدر خود پیش بیافتند.

با این گل، غیرممکن ممکن شد و اروگوئه در حضور 200 هزار تماشاگر برزیلی در ورزشگاه ماراکانا برزیل را شکت داد. با این حال تماشاگران بهت زده برزیل، با روحی بلند و اخلاقی جوانمردانه، تیم اروگوئه را در دور افتخار و شادی قهرمانی تشویق کردند.

تماشاگران برزیلی آن شب به کارناوال سه هفته ای خود پایان دادند و مغموم و دل شکسته به خانه های خود بازگشتند.

آثار این شکست تلخ، تا مدتها بر روح و روان جامعه برزیل سنگینی می کرد؛ به نحوی که حتی دو دوره قهرمانی برزیل در جام های جهانی 1958 و 1962 نیز نتوانست تلخی این شکست را از جان برزیلی ها بزداید.

اروگوئه ای ها بابت پیروزی درخشان خود در فینال جام جهانی 1950، آن هم در زمین برزیل، تا مدت ها برای برزیلی ها کری می خواندند و آنها را تحقیر می کردند.

در فینال این مسابقات، برزیل رکورد بیشترین تماشاگر دریک مسابقه فوتبال با 174 هزار نفر در ورزشگاه ماراکانای شهر ریودوژانیرو ثبت شد، که تاکنون شکسته نشده است و به نظر نظر نمی رسد این رکورد شکسته شود.

در مجموع هزار و337 نفر 22 مسابقه این جام را از نزدیک تماشا کردند. این اولین باری بود که بیش از یک میلیون تماشاگر مسابقات جام جهانی را در ورزشگاه تماشا کردند.

این پایان ماجرای جام 1950 نبود، در این تورنمنت بزرگا و اسطوره های زیادی پای به زمین فوتبال و رقابت گذاشتند، اسطوره هایی که هر یک قابلیت های متفاوتی را برای علاقه مندان به فوتبال به اجرا می گذاشتند.

مارکوئز دی منسس ادمیر فیزیک خوب، تعادل، سرعت فوق‌العاده و مهارت بالایی در کنترل توپ داشت و برترین گلزن جام جهانی 1950 با 8 گل زده برای تیم ملی برزیل بود.

خوآن شیافینو در جام جهانی 1950 گل تساوی اروگوئه برابر برزیل را به ثمر رساند تا میزبان جام جهانی با گل 'گی جیا' در 11 دقیقه مانده به پایان مسابقه به یک پیروزی غیر منتظره برسد.

جایر دا رؤسا پینتو را می توان در کنار آدمیر و زیزینیو، آماده‌ترین مثلث تاریخ تیم برزیل دانست. وی هافبکی با قدرت شوت زنی با پای چپ، متخصص در زدن شوت‌های بلند بود. جایر پیش از اینکه به دلیل آسیب دیدگی پا از فوتبال خداحافظی کند، در اکثر باشگاه‌های برزیل در دهه 1960 حضور داشت اما فوتبال ملی با جام جهانی 1950 به پایان رسید.

در نهایت با پایان رسیدن جام، اروگوئه عنوان قهرمانی را کسب کرد و برزیل نایب قهرمان شد. تیم های سوئد و اسپانیا نیز عناوین سوم و چهارم را به خود اختصاص دادند.

در این رقابت ها برزیل با 22 گل بهترین خط حمله را به خود اختصاص داد آدمیر از این تیم با 8 گل زده عنوان آقای گلی جام را در اختیار گرفت. خوان شیافینو از اروگوئه بهترین بازیکن جام جام جهانی 1950 شد.