لغزش‌های پزشکیان و سیاست خارجی روشن نظام
به گزارش مشرق، محمد ایمانی در تلگرام نوشت:
آقای پزشکیان حالا رئیس جمهور کشور ماست. موفقیت او ذیل نظام جمهوری اسلامی، موفقیت همه ماست و ناکامی اش، ناکامی ما. مخصوصا هنگامی که سفر خارجی می رود، همه باید از او حمایت کنیم.
او در حوزه سیاست خارجی، هم مواضع خوبی اتخاذ کرده و هم بعضا ناپخته و نابجا سخن گفته است. در آغاز ریاست جمهوری مواضع بسیار خوبی در حمایت از مقاومت فلسطین و لبنان گرفت و پیام های حمایت هم به گروه های مقاومت در منطقه فرستاد. همچنین بر انتقام خون شهید هنیه (میهمان رسمی مراسم تحلیف) تاکید کرد.
آقای پزشکیان در عین حال، بعضا مواضع ناپخته و ضد کارکردی بر زبان می آورد که می تواند بشدت هزینه ساز باشد. مانند تعبیر "با هم برادریم" که درباره آمریکا به کار برد و یا سخنانی که دیروز درباره رژیم صهیونیستی به عنوان کشور و امکان خلع سلاح متقابل ما و اسرائیل گفت!
در موضوع اول، زبان سخنگوی آمریکایی دراز شد تا به جای ابراز شرمندگی درباره عهدشکنی برجامی و ترور شهید سلیمانی و انواع جنایات و خیانت های دیگر، طلبکار شود و بگوید ایران باید ادعای برادری اش را نه در حرف بلکه در عمل با کنار گذاشتن سیاست های نامطلوب در موضوع هسته ای، موشکی، فلسطین و... ثابت کند (!)
و در موضوع دوم، پالس خطرناکی (احتمالا از سر بی دقتی) فرستاده شد مبنی بر این که ایران، دغدغه چندانی درباره اقدام تروریستی اسرائیل در تهران و جنگ افروزی صهیونیست ها در غزه و لبنان ندارد و - به شکل یکطرفه - مشتاق مذاکره با طرف غربی، آن در شرایطی است که طرف عهدشکن برجام، طاقچه بالا هم می گذارد! این یعنی جرئت دادن به صهیونیست ها برای ضربه زدن به خط مقدم دفاعی ایران و جبهه مقاومت.
پزشکیان از دو نکته رنج می برد. یکی لغزش های کلامی، و دوم، نداشتن برخی مهارت های به ویژه در حوزه سیاست خارجی. به همین علت هم چند بار گفته "سر درنمی آورم"، "ما را به دیپلماسی وادار می‌کنند که بلد نیستیم" و "خیلی خراب نکردم که؟!".
او با این وضعیت، مجبور است به اطرافیان اعتماد کند. از سهو لسان های آقای پزشکیان که اغماض کنیم، برخی اطرافیان، مشورت های نادرست و مسموم به ایشان می دهند. امثال آقای ظریف به اعتبار شکست ها و خسارتهایی که به ارمغان آوردند - و سیاسی کاری های زشتی که با هزینه از سیاست خارجی انجام دادند - فاقد اهلیت مشورت هستند.
رهبر انقلاب در دیدار چند هفته قبل با رئیس جمهور و دولت چهاردهم، از جمله درباره دو موضوع توجه و تذکر دادند:
"رجوع به کارشناس، حکمرانی را خردمندانه، و ملت را راضی می کند، اما مراقب تحمیل نظرات غلط با لباس کارشناسی باشید. کارشناسی را انتخاب کنید که به دنبال نسخه‌های نسخ شده خارجی نباشد".
«به دشمن هم امید نبندید. حالا ایشان [رئیس‌جمهور] هم اشاره کردند، دیروز پریروز هم ظاهراً وزیر خارجه محترم یک اشاره‌ای کرده بودند. ما به دشمن امید نبندیم؛ برای برنامه‌هایمان منتظر موافقت دشمنان و کسانی که با ما [دشمنند نباشیم]؛ این منافات ندارد با اینکه آدم با همان دشمن در یک جایی تعامل هم بکند؛ مانعی ندارد؛ اما امید به او نبندید، اعتماد به دشمن نداشته باشید.»
مراعات این دو مشورت مهم یا کوتاهی درباره آن، مرز تشخیص "سهو لسان" از "گرفتار و تسلیم شدن در مقابل مشورت های سمی اطرافیان مسئله دار" است و بدیهی است که دود کوتاهی در این باره، قبل از همه در چشم خود آقای پزشکیان و اقتدار دولت او در مقابل رژیم های گستاخ غربی می رود.
کلام پایانی: محافل عبری و غربی بهتر از هر کس می دانند که جمهوری اسلامی ایران در مجازات عبرت آموز رژیم صهیونیستی، و حمایت قاطع از مقاومت لبنان و فلسطین مصمم است. بنابراین بازی رسانه ای آنها برای مصادره به مطلوب لغزش های کلامی آقای پزشکیان موجب نمی شود دچار این توهم شوند که ایران در خونخواهی مهمان شهید خود یا حمایت قاطع از حزب الله و حماس کوتاه آمده یا شُل کرده است.
در موضوع برجام هم، سیاست قطعی نظام به صراحت اعلام شده است:
«آمریکایی‌ها و اروپایی‌ها حق هیچ‌گونه شرط‌گذاری ندارند زیرا تعهدات برجامی خود را نقض کردند و آن طرفی که باید شرط بگذارد جمهوری اسلامی است زیرا به تعهدات خود پایبند بود. بنابراین ایران هنگامی به تعهدات برجامی خود بازخواهد گشت که آمریکا همه تحریم‌ها را در عمل و نه در حرف یا بر روی کاغذ، لغو کند و این لغو تحریم‌ها مورد راستی‌آزمایی ایران قرار گیرد. این، سیاست قطعی و غیرقابل برگشت جمهوری اسلامی و مورد اتفاق همه مسئولان است و هیچ‌کس از آن عدول نخواهد کرد».
*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.