ماجرای دانشگاه شریف؛ صراحت بسیج دانشجویی و مبهم‌گویی رییس جمهوری

عصر ایران؛ مهرداد خدیر - «نباید اعتبار علمی دانشگاه شریف، با رفتارهای تحمیلی از بیرون مخدوش شود.» این جمله واکنش آقای ابراهیم رییسی رییس جمهوری به اتفاقات اخیر در دانشگاه صنعتی شریف در دیدار باوزیر علوم و مقامات این وزارتخانه است منتها معلوم نیست منظور او از «رفتارهای تحمیلی از بیرون» چیست؟ نیروهای امنیتی را می گوید یا معترضان بیرون دانشگاه را؟

در جای دیگر می گوید: «‌دانشگاه شریف جزو نمادها و از پیشران‌های علم و پیشرفت کشور است.» این هم ربطی به اتفاقات ندارد و توضیح و واضحات است. مثل این که پزشک مشهوری بازداشت یا کشته یا مضروب یا تحقیر شود و یکی به جای پرداختن به موضوع از جنبه انسانی بگوید پزشکی خیلی حرفه مهمی است و اگر طب نبود آدم ها بهبود نمی‌یافتند در حالی که بحث بر سر آن شخص است نه اهمیت و قداست پزشکی.

در ادامه هم گفته‌اند «نباید اجازه داد قداست علمی و اخلاقی و اعتبار و خوش نامی جامعه نخبگی این دانشگاه مخدوش شود» و این پرسش پدید می آید کی نباید اجازه دهد؟ از لباس شخصی ها صحبت می کند یا نیروی انتظامی؟ اگر اولی که نباید نمی خواهد و چرا جلوی آنها را نمی گیرند و اگر پلیس که دیشب سردار اشتری گفت پلیس از ورود به دانشگاه منع شده است و معلوم است که چه جماعتی هستند و در پایان: «قطعا شریف با شرافت باقی می‌ماند».

قداست علمی، شرافت، اعتبار اخلاقی و تعابیری از این دست اما همه ناظر به مفاهیم انتزاعی‌اند حال آن‌که به تعبیر مصطفی ملکیان ما باید دغدغه «انسان گوشت و پوست و خون‌دار» را داشته باشیم و در قضیه دانشگاه شریف هم صحبت از آدم‌های گوشت و خون دار‌است که البته بچه های نخبه‌ای هم هستند نه مفاهیم پرطمطراقی ماند قداست و اعتبار و کلماتی از این دست و اسم دانشگاه هم اگر "شریف" است ربطی به "شرافت" ندارد.

به خاطر این است که نام دانشگاه صنعتی آریامهر بعد از انقلاب ضد سلطنتی طبعا باید تغییر می‌کرد مثل خیابان آریامهر که شد دکتر فاطمی یا ورزشگاه صد هزار نفری آریامهر که شد آزادی.

نام دانشگاه صنعتی آریامهر هم به اسم دانشجوی این دانشگاه عوض شد: مجید شریف واقفی که عصر 16 اردیبهشت 1354 در جریان درگیری های درون گروهی سازمان مجاهدین خلق با گلوله حسین سیاه کلاه از رو به رو وحید افراخته از پشت سر به قتل رسید و به اتفاق محسن سید خاموشی به بیابان های مسگرآباد بردند و شکم او را خاموشی پاره کرد و محلول بنزین و کلرات و شکر ریخت و به آتش کشید.

مبهم گویی رییس جمهور وقتی بیشتر توی ذوق می‌زند که ببینیم مهم‌ترین تشکل حامی او در دانشگاه صنعتی شریف چگونه روایت کرده است؛ بسیج دانشجویی همین دانشگاه:

«حضور بی‌ضابطه و رعب‌آور جمعی از نیروهای امنیتی در اطراف دانشگاه صنعتی شریف، صحنه‌هایی تاسف‌آور و نگران‌کننده را رقم زد و بی‌تردید این حضور بی‌مبالات، در دمیده‌شدن بر آتش تنش در دانشگاه صنعتی شریف نقش داشت. بسیج دانشجویی دانشگاه صنعتی شریف، برخوردهای خشن و قهرآمیز با دانشجویان را عمیقا و قویا محکوم می‌کند و از وزیر علوم انتظار دارد، قاطعانه نسبت به جلوگیری از تکرار چنین اتفاقات تلخی در فضای دانشگاه شریف و سایر دانشگاه‌های کشور، اقدام کند. حداقل انتظار ما از وزیر علوم علاوه بر تضمین جلوگیری از تکرار چنین وقایعی، دل جویی از دانشجویان و اساتید دانشگاه شریف و جبران خسارت معنوی عظیمی است که بر دانشگاه صنعتی شریف وارد شد.»

صریح و روشن گفته‌اند چه اتفاقی افتاده و از آدم‌ها صحبت کرده اند در هر دو سو منتها آقای رییسی مشتی مفاهیم مبهم را مدام تکرار می‌کند مثل 42 باری که در مجمع عمومی سازمان ملل از عدالت گفت بی آن که تعریف روشنی ارایه دهد.

کاش آقای رییسی اهل خواندن متون متفاوت هم باشد. اگر هم نباشد این چند جمله مصطفی ملکیان بسنده است:

«من نه دل‌نگران سنت‌ام، نه دل‌نگران تجدد، نه دل‌نگران تمدن، نه دل‌نگران فرهنگ و نه دل‌نگران هیچ امر انتزاعی دیگری از این قبیل. من فقط نگران انسان‌های گوشت وخون‌داری هستم که می‌آیند، رنج می‌برند و می‌روند. سعی کنیم انسان‌ها هر چه بیشتر با حقیقت مواجهه یابند و به حقایق هرچه بیش‌تری دسترسی پیدا کنند؛ علاوه بر آن هر چه کم‌تر درد بکشند و رنج ببرند؛ و علاوه بر آن هر چه بیش‌تر به نیکی و نیکوکاری بگرایند. برای تحقق این سه هدف، از هر چیزی که سودمند می‌تواند بود بهره گیرند؛ از دین گرفته تا علم، فلسفه، عرفان، هنر، ادبیات و همه‌ی دستاوردهای بشری دیگر.» (مصطفی ملکیان، عقلانیت و معنویت)

دغدغه اصلی باید انسان گوشت و خون‌دار باشد چرا که نمادها و اعتبارها همه معطوف به انسان است.

ببینید | سالاد مترویی در تایوان / سبزیجات اورگانیکی که زیرزمین می‌رویند

ببینید | جشن عروسی سگ‌های خانگی در فیلیپین