مردم تا کی باید منتظر احیای برجام باشند؟
روزنامه اطلاعات نوشت: ما مردم مگر امروز چاره‌ای جز صبر و انتظار برای احیای این بیمار داریم؟... و مسئولان بالادستی سیاست‌گذار و پایین‌دستی مذاکره‌کننده، مگر وقت ابدی برای این جراحی دارند؟ درست است که ما مردم عادی نه شنودی بر سر میز مذاکرات داریم و نه - اگر هم می‌داشتیم - از تعارفات و تبادلات دیپلماتیک سر در می‌آوردیم؛ چه رسد که خواسته باشیم ظرایف ویرگول‌گذاری و پارگراف‌بندی مذاکرات را...
روزنامه اطلاعات نوشت: حدود دو دهه است که بخش عظیمی از انرژی داخلی و خارجی کشور مصروف چیزی است که در نگاه برنامه‌ریزان کلان کشور، به حیات آینده و حیثیت ملی و بین‌المللی تعبیر شده.
و لابد آن‌ها چیزهایی می‌دانند و بر اموری بصیرت دارند که منصب شهروندیِ عادی بر همه‌ی آن ابعاد، بصیر و آگاه نیست و در فرضِ امانت‌داری و دل‌مشغولی سیاست‌گذاران و کارگزاران به منافع کلان و بلندمدت، لاجرم باید به اعتماد و انتظار، امید را از دل واننهاد و هزینه‌های وقت و سرمایه و صبر و انتظار و معیشت از یک‌سو و ناز و ادای رقیبان خارجی را از دگرسو تحمل کرد؛ باشد که رستگار شویم!
مذاکرات احیای برجام، نباید مصداق آن لطیفه‌ای شود که گویند:
جراح از اتاق عمل بیرون آمد و گفت: کلیه‌ی بیمار با موفقیت بیرون آورده شد؛ و هنگامی که از حال بیمار پرسیدند، جواب داد: او که زیر عمل مرد!
واقعیت آن است که پس از سال‌ها کشمکش بر سر موضوعی - که برای کل کشور به یک مسئله‌ی حیثیتی (علاوه بر منافع ملی) تبدیل شده است - باید به جلب حداکثری منافع و دفع معایب اندیشید و از دگرسو با توجه به انبوه تجربیات مذاکره، بالاخره باید به فکر بیماری باشند که در وقت‌گذرانیِ جراحیِ موفقیت‌آمیزِ کلیه‌اش، کلیه‌ی خودش را از دست ندهد!... و مرگش طعم شیرینِ عملِ کلیه‌اش را تلخ نکند.
ما مردم مگر امروز چاره‌ای جز صبر و انتظار برای احیای این بیمار داریم؟... و مسئولان بالادستی سیاست‌گذار و پایین‌دستی مذاکره‌کننده، مگر وقت ابدی برای این جراحی دارند؟ درست است که ما مردم عادی نه شنودی بر سر میز مذاکرات داریم و نه - اگر هم می‌داشتیم - از تعارفات و تبادلات دیپلماتیک سر در می‌آوردیم؛ چه رسد که خواسته باشیم ظرایف ویرگول‌گذاری و پارگراف‌بندی مذاکرات را دریابیم؛ این‌ها را به نمایندگان کشورمان واگذار کرده‌ایم.
... و اما این نمایندگان تا چند دهه‌ی دیگر باید چمدان‌های خود را برای رفت و آمد به وین و ژنو و جابلقا و جابلسا باز و بسته کنند؟
آیا واقعاً گره‌گشایی از غنچه‌ی فروبسته‌ی عیش و زندگی مردم، این اندازه طلسم و پیچیده است که باید خود را برای نهادی دائمی به نام «مذاکرات و رفت و آمدها» تا همیشه‌ی ایام راضی کنیم و بگوییم: «ما خودمان انتخاب کرده‌ایم که این‌گونه زندگی کنیم؟!»
دود سفید پایان مرضی‌الطرفین مذاکرات برجامی چه زمانی از سقف زمان و انتظار زبانه خواهد کشید؟
هم اکنون دیگران می خوانند-
ماجرای جالب و متفاوت علی دایی با بلاژ
-
ماجرای جنجالی اخذ عوارض از قبور مردگان چیست؟
-
میزان افزایش حقوق کارمندان در سال 1402 اعلام شد
-
خودکشی وسط میدان انقلاب با اسلحه کمری و بنزین! + جزئیات
-
فضای سبز دانشگاه مشهد، زنانه مردانه شد! + عکس
-
انفجار مهیب در میدان طبرسی مشهد | چند مغازه تخریب شدند + تصاویر
-
درباره «شروین حاجی‌پور» خواننده ترانه «برای» چه می‌دانید؟ + عکس و فیلم
بیشتر بخوانید
