سه‌شنبه 6 آذر 1403

مردی برای تمام دوران

خبرگزاری ایسنا مشاهده در مرجع
مردی برای تمام دوران

سردار شهید قاسم سلیمانی اهل فرهنگ و هنر بود. به ادبیات، به خصوص ادبیات جنگ اهمیت ویژه‌ای می‌داد. حتی بسیار پیش می‌آمد، به نویسندگان متعهد سفارش می‌کرد قلم بردارند و حماسه سازی رزمندگان را در قالب رمان، زندگی نامه و نمایش و نمایشنامه به رشته تحریر درآورند.

به گزارش ایسنا، مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس در یاد داشتی پیرامون ویژگی‌های شخصیتی شهید حاج قاسم سلیمانی نوشته است: «هر زمان سخن از سردار قاسم سلیمانی به میان می‌آید، آنچه به ذهن خطور می‌کند، شجاعت و فرماندهی مثال زدنی آن بزرگوار در میادین نبرد است؛ زیرا از سال 1358 که ایشان به عضویت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی درآمد و از اعضای واحد آموزش و مربی آموزشی سپاه قدس کرمان شد تا فرماندهی لشگر 41 ثارالله کرمان، فرماندهی در عملیات‌های کربلای چهار و کربلای پنج، فرماندهی سپاه صاحب الزمان (عج) در سال 1367 و سرآخر فرماندهی نیروی قدس سپاه از سال 1376 تا لحظه شهادت، همواره در میادین نبرد بوده است.

بله، شهید قاسم سلیمانی اهل پشت میزنشینی نبود. مرد میدان‌های جنگ بود. زمانی که داعش همانند سیلی ویرانگر بسیاری از مناطق سوریه و عراق را به تصرف خود درآورد، آن بزرگوار با حضور در جبهه‌های نبرد و تقویت و تشویق نیروهای مردمی یا همان حشدالشعبی، نه تنها مانع پیشروی ستیزه جویان تکفیری شد، بلکه بسیاری از مناطق و شهرهای مهم و سوق الجیشی با فرماندهی این سردار حماسه ساز آزاد شد.

به راستی شخصیت شهید قاسم سلیمانی تنها در میادین جنگ خلاصه نمی شود. بلکه گستره شخصیت و اثرگذاری اش در ابعاد گوناگون نمود پیدا می کند که ما در این نوشتار به برخی از آنها اشاره می کنیم.

نبوغ نظامی

اولین خصیصه خیره کننده سردار سلیمانی، داشتن نبوغ نظامی بود. به باور بسیاری از کارشناسان جنگ، نه تنها ایشان در بحبوحه نبرد یک فرمانده شجاع و نترس بود، بلکه در حساس‌ترین لحظات، بهترین و کارآمدترین تصمیمات را می گرفت که نتیجه اش پیروزی رزمندگان اسلام بوده است. فی المثل هنوز هم مردم عراق بعد از گذشت چند سال، فراموش نمی کنند با فرماندهی کم نظیر این سردار رشید اسلام، نیروهای تکفیری یکی پس از دیگری شکست خوردند و شهرهایی چون تکریت، فلوجه، موصل و... از لوث وجود آنها پاک شد.

شهادت طلبی

این اذعان همرزمان سردار شهید قاسم سلیمانی است که ایشان در همه حال فردی شهادت طلب بود. گویی از مرگ هراسی نداشت و برای دست یافتن به آرمان‌های والایش هر خطری را به جان می‌خرید. او همیشه در خط مقدم جبهه حضور داست و بی‌محابا به دل دشمن می زد. در اولین خاکریز سنگر می گرفت و به تحلیل اوضاع جنگ می‌پرداخت تا بهترین تصمیم گیری را داشته باشد. بی‌شک کمتر فرماندهی را می‌توان یافت، چنین باشد و دوش به دوش دیگر رزمندگان پای در میدان جنگ بگذارد.

این شهادت‌طلبی و به دنبالش اخلاص و بی‌ادعا بودن، در ابعاد مختلف زندگی ایشان وجود داشته است. به عنوان مثال، اگر به آرشیو راهپیمایی‌های شکوهمند بیست و دوم بهمن یا روز قدس در سال‌های گذشته سری بزنیم، تصاویری را خواهیم دید که سردار دل ها در میان صفوف مردم حضور دارد. بی آن که اندک ترس و واهمه‌ای از سوء قصد تروریست‌ها داشته باشد.

عشق به اهل بیت (ع)

یک واقعیت برای همگان اثبات شده است؛ هرزمان نام سردار قاسم سلیمانی مطرح می‌شود، عشق به اهل بیت (ع) از افتخارات آن شهید گرامی به حساب می‌آید. گویی متوسل شدن به چهارده معصوم (ع) و عرض ارادت به حضرت ایشان جزء لاینفک شخصیت وجودی سردار شهید بوده است.

آن بزرگوار گاهی لباس خادم حرم امام رضا (ع) را بر تن می‌کرد. گاهی هم تلاش می‌کرد، راهپیمایی اربعین حسینی به بهترین نحو و در امنیت کامل انجام شود. چنانچه هنوز هم بسیاری از تحلیل‌گران مسائل امنیتی در حیرت مانده‌اند، چطور مراسمی با آن شکوه و حضور چند میلیونی زائران، علیرغم تهدیدات تکفیری‌ها بدون کوچک ترین حادثه تروریستی انجام شده است.

عشق به تعبد و معنویت

به جرئت می‌توان گفت، نام و یاد سردار قاسم سلیمانی با بسیاری از خوبی‌ها مترادف است. از آن جمله می‌توان به تعبد و معنویت ایشان اشاره کرد. به طوری که بسیاری از همرزمان آن شهید می‌گویند تا وقت نماز و مناجات می‌شد، آن شهید بزرگوار سجاده کوچک و پر مهرش را خالصانه بر روی خاک می‌گسترد و رو به قبله می‌ایستاد. بی آن که ترسی از انفجار خمپاره و توپ، یا شلیک تک تیراندازهای دشمن داشته باشد.

عشق به عبادت و معنویت در رفتار آن شهید گرامی متبلور بود. چنانچه همواره به فکر مظلومان بود و هر زمان فریاد دادخواهی مظلومی را می‌شنید، به یاری‌اش می‌شتافت. پس جای تعجب نیست، گستره مبارزات سردار سلیمانی علیه ظلم و استکبار جهانی از افغانستان شروع می‌شد، به عراق و سوریه کشانده شده و در لبنان و فلسطین به اوج می‌رسید.

ولایت مداری

از خصایص بارز سردار سلیمانی، ولایت مداری ایشان بود. عشق به رهبری و اطاعت از فرامین ایشان در وجود شهید قاسم سلیمانی به مرحله کمال رسیده بود. همیشه و همه جا گوش به فرمان مقام معظم رهبری بود و سخنان ایشان را به گوش جان می‌خرید. پای در میدان عمل می‌گذاشت تا به همه ثابت کند چه میزان مطیع اوامر رهبری است؛ بنابراین شهید گرامی نمونه مثال زدنی ولایت مداری بوده و می‌تواند بهترین الگو و سرمشق برای همگان باشد.

علاقمندی به فرهنگ و هنر

سردار شهید قاسم سلیمانی اهل فرهنگ و هنر بود. به ادبیات، به خصوص ادبیات جنگ اهمیت ویژه‌ای می‌داد. حتی بسیار پیش می‌آمد، به نویسندگان متعهد سفارش می‌کرد قلم بردارند و حماسه‌سازی رزمندگان را در قالب رمان، زندگی نامه و نمایش و نمایشنامه به رشته تحریر درآورند. گاهی اوقات پیش می‌آمد به عنوان نقادی دلسوز به نقد آثاری در حوزه ادبیات دفاع مقدس بپردازد. انتقادهایش برآمده از دل بود و لاجرم بر دل می‌نشست. او کتاب را دوست داشت و اطرافیانش را به مطالعه دعوت می‌کرد. خودش هم از کتاب خواندن دور نبود.

تکریم خانواده های شهدا

شهید سلیمانی دوستدار خانواده بود. برای همسر و فرزندانش احترام ویژه‌ای قائل بود. در مقابل خانواده شهدا، اسرا، جانبازان و ایثارگران خضوع و خشوع مثال زدنی داشت. هرکجا پدر شهیدی را می‌دید، او را در آغوش می‌کشید. یا نه کودک شهیدی را می‌دید، با مهربانی دست بر سرش می‌کشید و او را یادگار پدری حماسه ساز می‌دانست.

هرچقدر راجع شهید قاسم سلیمانی سخن بگوییم، کم گفته‌ایم. او یکی از اسطوره‌های تاریخ درخشان ایران است و نامش تا ابد جاودان خواهد ماند. آنجایی که خطاب به دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور وقت آمریکا گفت: «بدانید، اشهدبالله هیچ شبی نیست ما نخوابیم و به شما فکر نکنیم. به شما می‌گویم آقای ترامپ قمارباز! من به شما می‌گویم! بدان در آنجایی که فکر نمی‌کنی، ما نزدیک شما هستیم. این جنگ را شما شروع می‌کنید؛ اما پایانش را ما ترسیم می‌کنیم...» نه‌تنها هر ایرانی، بلکه هر آزاده‌ای به شنیدن این سخنان به خود بالید و زیر لب‌شکر کرد چنین سرداری، فرماندهی سپاهی عظیم و جان‌برکف را بر عهده دارد.

سردار شهید قاسم سلیمانی در سیزدهم دی‌ماه 1398 همراه با دوست هم‌رزمش، ابومهدی‌المهندس و دیگر یارانش با حمله ناجوانمردانه پهپاد آمریکایی به شهادت رسید و این روز تحت عنوان «روز ملی مقاومت» نامیده شد. ولی او مردی است که به یک‌زمان خاصی تعلق ندارد. بلکه متعلق به تمام زمان‌هاست و این‌چنین باعث فخر و غرور ماست.

انتهای پیام