موج سوم رستاخیز ملی ایرانیان

به گزارش مشرق، عبدالله گنجی طی یادداشتی در روزنامه جوان نوشت: ایران پررنج و امید، در دوران معاصر (دوران آشنایی با غرب جدید) حلاوت‌ها و مرارت‌های زیادی کشیده است که عمده آنها به فرهنگ سلطه‌ناپذیری و ظلم‌ستیزی ایرانیان برمی‌گردد. قبل از انقلاب اسلامی از ملت خبری نبود. نه در دو جنگ جهانی و اشغال کشور، نه در آوردن و بردن پهلوی اول، نه آوردن پهلوی دوم، نه حذف مصدق و نه قراردادهای ننگین استعماری، ملت ایران ظهور و بروزی نداشتند.

شاید تنها حضور ملت را در روز 30 تیر 1331 بتوان دید که قوام را سرنگون کردند و مصدق را به قدرت بازگرداندند و دیگر هیچ. امام، ملت ایران را وارد صحنه کرد و این ملت آنقدر درخشید که خود ایشان دو بار این ملت را بهتر از ملت رسول‌الله و ملت امیرالمؤمنین در کوفه ذکر کردند و یک صفحه از وصیت‌نامه خویش را به استدلال در چرایی این تشبیه اختصاص دادند.

ایرانیان بعد از انقلاب در همه صحنه‌ها بوده‌اند. اصلاً جمهوری اسلامی بحران و حادثه‌ای نداشته است که بدون مردم حل کرده باشد. اما سه موج آن به مثابه رستاخیز و دمیدن روحی جدید در ملت بودگی ایرانیان است.

موج اول انقلاب اسلامی است که تولدش معجزه‌گون شد. غلبه ملت با دست خالی بر بزرگ‌ترین قدرت همسو با غرب در غرب آسیا پدیده‌ای منحصربه‌فرد بود که هنوز در تولیدات متون و کتب اندیشمندان داخلی و غرب جذاب است.

این خیزش به صدها سال سلطه حاکمان طاغوتی (غیر الهی) بر ایران پایان داد و برای طی مسیر خود با هجمه‌های عجیب و غریبی مواجه شد و این ملت هستند که تاکنون همه توطئه‌ها را به دیوار کوبیده‌اند و دشمنان عمر جمهوری اسلامی را شش ماه، شش ماه تمدید می‌کنند.

موج دوم خیزش ایرانیان با جنگ تحمیلی شروع شد که ترور مسئولین کشور نیز در دل آن و در سال 1360 اتفاق افتاد. سیل حضور مردمی به‌سوی جبهه‌ها به گونه‌ای بود که از 2 فروردین 1361 تا 23 تیرماه همان سال، سه عملیات بزرگ فتح‌المبین، بیت‌المقدس و رمضان طراحی و اجرا شد. حال آنکه ارتش فروپاشیده و سپاه کم‌تجربه ما به تنهایی قادر به این امر نبود.

فتح‌الفتوح امام در جنگ - به تعبیر رهبر معظم انقلاب - تربیت جوانان خداجوی بسیجی شد و استمرار روح اسلام انقلابی - به تعبیر امام - در جنگ اتفاق افتاد و دهه‌ها جمهوری اسلامی را بیمه کرد. محاسبات دشمن را گویا کرد که چطور ملتی با دست خالی با بیش از 44 کشور جنگید و پیروز شد. هر شهیدی وارد کوچه یا روستایی می‌شد فردایی را رقم می‌زد که جوانان آن دیار را به سوی جبهه می‌کشاند و به تعبیر شهید آوینی جوانانی که طبع و طبیعت‌شان لذت بردن از مواهب حیات بود با اشاره آن خلف صالح انبیا هزار هزار وارد میدان‌هایی شدند که یک احتمال برای زنده ماندن نبود.

این در حالی بود که پهلوی در سال‌های منتهی به انقلاب در کشوری که 46 درصد فقر مطلق و 46 درصد بی‌سواد مطلق داشت در همه استان‌ها کاخ جوانان - بخوانید کاباره - می‌ساخت، اما امام و ملت این دیگ را واژگون کردند.

موج سوم رستاخیز ایرانیان با حمله 23 خرداد امریکا و صهیونیست‌ها اتفاق افتاد. ملت تحت تحریم و تورم یک دفعه همه مشکلات را فراموش کردند. منطق جمهوری اسلامی در وجود تک تک ملت فهمیده شد که ما در حال مذاکره بودیم و به آن مذاکره هم بدون تخلف از قوانین بین‌المللی کشیده شده بودیم، اما به ما حمله کردند. ملت با ریشه ایران فهمید دو قدرت اتمی با انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز ما مخالفت کردند و تا جنگ پیش رفتند.

یک کشور بی‌ریشه جعلی 70 ساله و یک کشور 300ساله به ملتی 7000 ساله چنگ و دندان نشان دادند. رستاخیز آنجا شروع شد که هم منطق نظام قوی بود، هم دشمن به سرباز و سردار تا خبرنگار، دانش‌آموز، دانشجو و هنرمند و پزشک و زندانی و زن و کودک رحم نکرد. ما دوباره تمرین ملت بودگی کردیم، دوباره تمرین تحمل کردیم.

نسل Z که به خاطر ارتباطات فراملی و فرامرزی و بازی‌های آنلاین جهانی، دغدغه‌های ملی‌اش کم شده بود با مفاهیمی مانند «دشمن»، «زورگویی»، «قانون جنگل»، «امنیت»، «قدرت بومی»، «درندگی دشمن» و... آشنا شد و به بقیه ملت پیوند محکم‌تری خورد. ارزش رهبری در روز حادثه مضاعف شد و غلبه قدرت ایمان بر فناوری برتر به نمایش گذاشته شد. خسارت دیدیم، اما شکست نخوردیم. ضربه خوردیم و مغلوب نشدیم.

غرور ایرانیان تلألؤ خورشیدگونه یافت و سلایق گم شد و وطن در سپهر سیاسی ایران برجسته‌تر شد. ما مردم فرصت ساز از دل تهدید هستیم و این‌گونه پیش می‌رویم.

آن نماز جمعه استثنایی، آن تجمعات شبانه، آن تشییع فرزندان ملت، آن ایثار نسبت به همدیگر، آن همراهی مردم امریکا و اروپا و آسیا با ملت ایران نمونه‌هایی از این فرصت بود. مدل فرهنگی ما را که در مکتب‌مان «خون بر شمشیر پیروز است» و «بکشید ما را ملت ما بیدارتر می‌شود»، دوباره دیدیم.

خون شهیدان ما - خصوصاً سرداران و دانشمندان - سال‌ها ایران را بیمه خواهد کرد. جوانان ما با روح حاجی‌زاده زندگی خواهند کرد و خیمه حاج‌قاسم بزرگ‌تر خواهد شد. اپوزیسیون همسو با دشمن ده‌ها سال پس رفت و عریان شد. برای فردا هوشیار باشیم و تجربه و آسیب امروز را فرصت فردا کنیم.