مودبیان: علی نصیریان منشور تئاتری ما است / نصیریان: تئاتر جریان می حواهد

به گزارش خبرنگار حوزه تئاتر  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، سومین نشست از مجموعه برنامه‌های «زندگی تئاتری من» که توسط کانون کارگردانان خانه تئاتر برگزار می‌شود، به زندگی تئاتری استاد علی نصیریان اختصاص داشت.

این برنامه همزمان با هشتادوپنجمین سالگرد تولد استاد علی نصیریان بود و در سالن عباس جوانمرد خانه تئاتر برگزار شد، ایرج راد، داریوش مودبیان، فرهاد آئیش، فرهاد درمیشیان، پوران درخشنده در این برنامه حضور دارند.

شهرام گیل آبادی در این برنامه گفت: ما از بزرگان خود به راحتی عبور می‌کنیم و به سمت آثاری که درباره این بزرگان و دستاوردهای آنها است، نمی‌رویم. استاد نصیریان کسی است که از مردم شروع می‌کند و به مردم می‌رسد، ما باید به سمت تولید اندیشه و معرفت برویم تا تبارشناسی از این بزرگان داشته باشیم، استاد نصیریان در زندگی خود دستاورد‌هایی دارد که آن‌ها را در تک تک آثارشان می‌بینیم. هنرمند متعلق به فضای ملی ماست و باید به آن ارج نهاده شود. ما امروز جمع شدیم تا به برکت حضور استاد نصیریان تاریخ شفاهی را بشنویم.

ایرج راد در این برنامه گفت: افتخار دارم که در اداره تئاتر در گروه تئاتر مردم به سرپرستی استاد نصیریان و استاد انتظامی بودم، استاد را با کار‌های ارزشمندش می‌شناسیم، اما یکی از ستون های نهادینه کردن تئاتر نو در ایران استاد نصیریان است. بعد از تئاتر لاله زار مکانی به نام اداره هنر‌های دراماتیک شکل می‌گیرد و پایه تئاتر نوین کشور را شکل می‌دهد. استاد نصیریان در سال 36 و با تأسیس اداره هنر‌های دراماتیک و تا سال 39 همواره فعالیت داشت، استاد نزدیک به 70 سال کار مستمر انجام داده است و همچنان هم فعالیت دارند.

راد ادامه داد: چهارشنبه‌های تئاتر که از تلویزیون پخش می‌شد سبب آشنایی مردم با هنرمندان و هنر تئاتر شد. من در سال 47 به گروه تئاتر مردم پیوستم، کسانی در این گروه بودند که من آرزوی دیدنشان را داشتم، من از استاد نصیریان شرف و افتخار را در این گروه می‌دیدم. استاد در کار‌های ایرانی، سنت ها‌ی پیشین ایران را به شکل نوینی روی صحنه می‌آوردند. من در خاطر ندارم اجرایی از بزرگان توقیف شده باشد و مانند کوه پشت تئاتر ایستاده بودند و اجازه سانسور تئاتر را نمی‌دادند. استاد نصیریان آثار خود را به مناطق مختلف می‌بردند و کار‌ها را اجرا می‌کردند. نظم و انضباط و منشور اخلاقی تئاتر یکی از ارکان اصلی بود. هرگز یاد ندارم که کسی دیر سر تمرین‌های تئاتر مردم بیاید. آنچه که باید درباره استاد نصیریان گفته شود. فراوان است و من کوچکترین حاشیه‌ای از ایشان ندیدم. علی نصیریان انسانیت، ویژگی و خلق و خویی دارد که سبب می‌شود تا با مردم ارتباط برقرار کنند.

داریوش مودبیان در این برنامه گفت: علی نصیریان ستودنی و منشور بلوری از صد‌ها وجه است. نصیریان در زمینه نویسندگی ستودنی است، زیرا آثار او آغاز گر نمایشنامه نویسی مدرن در کشور است. آشنایی من با علی نصیریان با نمایش «بلبل سرگشته» بود. «بلبل سرگشته» در سال35 و در سن 22 سالگی نگاشته شد و همچنان هم پیشتاز است، او در کارگردانی تئاتر نیز ستودنی است، به جرات باید بگوییم کارگردانی‌های او قابل بررسی است، حاصل کار در کارگردانی تلویزیون 44 اثر و در صحنه بیش از 25 اثر است. من هم افتخار این را داشتم که در گروه تئاتر مردم حضور داشته باشم، در سال 48 سفری به شیراز داشتند و آموزش‌هایی دادند و کار کارشناسان آغاز شد و هنوز هم ادامه دارد. در این سال‌ها متوجه شدم که ایشان فراتر از یک هنرمند و انسانی تمام و کمال است. باید بگویم علی نصیریان منشور تئاتری ما است.

فرهاد آئیش در ادامه برنامه گفت: من این شانس را داشتم که بعد از انقلاب در تئاتر کار کنم و حتی سفر برویم. من از دوره جوانی و نوجوانی عاشق علی نصیریان بودم، زمانی که فیلم «هالو» را دیدم بسیار تحت تأثیر قرار گرفتم، در زمان کودکی پدر خود را از دست دادم و من همواره به دنبال الگوی پدری بودم، اولین الگوی من علی نصیریان و دیگری آقای هالو بود، این الگو برای من قابل اعتماد بود.

وی ادامه داد: برای تحصیل به آمریکا رفتم و به فکر تئاتر نبودم، ولی نیروی عجیبی مرا به سمت تئاتر می‌کشاند. گروه تئاتری در آمریکا درست کردیم و همه ما علی نصیریان را دوست داشتیم. تنها آرزوی من صحبت با استاد نصیریان بود، همین آرزو سبب طرح نمایشی دو نفره شد و من با آقای نصیریان تماس گرفتم تا طرحم را به ایشان نشان بدهم. بالاخره من توانستم با استاد نصیریان هم صحبت شوم و در مقابل ایشان بازی کنم. علی نصیریان در اوج سادگی بسیار پیچیده است. بعد از آشنایی با استاد نصیریان وارد فاز جدیدی از زندگی شدم.

استاد علی نصیریان در این برنامه گفت: کار کردن ما حس دوست داشتن است، سفر‌های من با فرهاد آئیش از یادم نمی‌رود، فقط کار نبود بلکه زندگی است، ایرج راد برای تئاتر خانه ساخت و بسیار زحمت کشید. به یاد دارم زمانی که رادیو آمده بود پرده خوان‌ها اجرا می‌کردند و من از رادیو همسایه گوش می‌کردم و تصنیف‌های آن را تهیه و می‌خواندم و همین سبب شد تا به این سمت و سو کشیده شوم. تخت حوضی و تعزیه بسیار می‌دیدم، در دوران مدرسه برای تئاتر امتحان دادم و قبول شدم و فعالیت کردم زمانی که عشق به تئاتر داشتم به کلاس تئاتر رفتم و در نقش‌های کوچک بازی کردم سپس به تئاتر سعدی رفتم و با نوشین کار کردم، 28 مرداد سال 32 تئاتر سعدی را آتش زدند سپس به هنرستان هنرپیشگی رفتم و گروهی را تشکیل دادیم. پس از آن به سرکیسیان معرفی شدیم و با یک نمایشنامه فرانسوی به اجرا رفتیم.

نصیریان گفت: در بازیگری تظاهر می‌کنیم، اما روش رسیدن به آن متفاوت است، سرکیسیان پایه گذار تئاتر مدرن در ایران است، سرکیسیان کارگردان نبود بلکه عاشق بود و بزرگترین خدمت را به تئاتر ایران کرد. زمانی که تلویزیون آمد از سال 39 کار تلویزیونی کردیم و در سال 47 به سالن سنگلج رفتیم.

وی گفت: داریوش مهرجویی برای فیلم «گاو» با ما کار و ما را هدایت کرد و نباید حقش را پایمال کنیم.

نصیریان گفت: زمانی که توانستیم کاری کنیم با گروه تئاتر کار کردیم، اما الان وضعیت فرق کرده و نمی‌دانم هنوز هم گروه تئاتر هست یا خیر، تئاتر جریان می‌خواهد. انتهای پیام /