مودودی: ساخت داخل فقط در بحران ارزی مهم می‌شود / واردات همیشه به تولید و صادرات می‌چربد! + فیلم

گروه اقتصادی خبرگزاری دانشجو - سینا احدیان؛ در بخش مقدماتی پرونده "دیپلماسی اقتصادی" به اهمیت صادرات به عنوان موتور محرک تولید بخصوص در شرایط تحریم و جنگ اقتصادی، مزایا و ظرفیت‌های اقتصادی بالقوه کشور برای تعامل با سایر کشور‌ها و همچنین اهمیت توسعه تجارت خارجی با کشور‌های همسایه و اثر آن بر رشد و رونق تولید و اقتصاد ایران پرداختیم. محدرضا مودودی؛ سرپرست سابق سازمان توسعه تجارت ایران در قسمت قبلی پرونده یعنی بخش اول گفتگو به اهمیت زنجیره‌ی تامین به منظور صادرات و همچنین اثرات منفی بی ثباتی اقتصادی در تجارت خارجی اشاره کرد و مثالی هم از یک فرصت سوزی یک و نیم میلیارد دلاری در بازار سوریه زد. این کارشناس تجارت خارجی همچنین از تعداد کم شرکت‌های صادرکننده در ایران و محدود بودن 98 درصد سبد صادراتی کشور به 238 کالا گلایه کرد و تغییر در این رویه را پیش نیاز بهره برداری از ابزار دیپلماسی اقتصادی برای رقابت در بازار‌های جهانی و منطقه‌ای دانست. در ادامه بخش دوم گفتگو با رئیس سابق سازمان توسعه تجارت تقدیم می‌شود. پرونده ویژه دیپلماسی اقتصادی | توسعه تجارت 1؛ مودودی: 98 درصد صادرات ایران محدود به 234 قلم کالا با توجه به عرایض قبلی توضیح دهید اگر کالای مورد نظر در زنجیره‌ی داخلی تولید شود در چه صورت می‌تواند در بازار خارجی با استفاده از دیپلماسی اقتصادی مشتری بدست آورد؟ در دیپلماسی اقتصادی وقتی شما می‌خواهید وارد یک پیوند عمیق تجاری و یا حتی صنعتی با یک کشور همسایه یا یک کشور هدف شوید باید بتوانید مبادله کالا بکنید. تعرفه‌های ترجیحی و تجارت آزاد اینجا شکل می‌گیرند، مثلا برای اینکه بتوانید در یک پیمان منطقه‌ای عضویت پیدا کنید در یک پیمان دو جانبه یا چند جانبه برای اینکه مبادله کالا بکنید در همین جا اتفاق دیگری رخ می‌دهد که باز نشان می‌دهد دیپلماسی اقتصادی شاید چندان هم موثر نیست، شما با یک کشور هدف صحبت می‌کنید می‌گویید من صد قلم کالا را می‌خواهم با تعرفه پایین برای شما بفرستم و شما این را از من بپذیر تعرفه را برای من به حداقل برسان خب در ازایش می‌گوید من برای تو چه بفرستم می‌گوید برایت نساجی بفرستم می‌گوییم نه شما اگر نساجی بفرستید صنعت نساجی ما اینجا نابود می‌شود می‌گوید صنعت غذایی بفرستم؛ نه نمی‌توانم صنعت غذایی من امیدش به همین مقدار بازاری است که در ایران دارد کشاورز من نابود می‌شود، فلان کالای صنعتی را بفرستم؛ نه صنایع من به مشکل می‌خورد! یعنی شما وقتی می‌خواهیم وارد یک پیوند جهانی یا منطقه‌ای و یا حتی یک کشور شویم در بده بستان هایتان باید بتوانید تشخیص بدهید که حاضرید درد ناشی از توقف چند واحد صنعتی را قبول کنید تا یک اقتصاد بزرگ‌تر شکل بدهید؟ اما وقتی ما کشوری هستیم که در همه رشته‌ها تولید کننده داریم همه رشته‌ها را هم می‌خواهیم حمایت بکنیم و این تحت عنوان حمایت از تولید داخل جلوی شما را برای پیوند‌های کلان اقتصادی با دنیا می‌گیرد راه را می‌بندد، نمی‌توانید وارد عرصه مذاکره دو جانبه چند جانبه با کشور‌هایی بشوید که لازم دارید. این‌ها تمرینی است برای جهانی شدن این‌ها تمرینی است برای رقابت پذیر شدن این‌ها تمرینی است برای اینکه بتوانید محصولاتی در مقیاس جهانی در مقیاس صادراتی در کیفیت و رقابت بین المللی تولید کنید تا هم مصرف کننده داخلی و هم بین المللی منتفع شود، اما ما نمی‌گذاریم این اتفاق بیفتد.