نجفی: مختصات جغرافیایی ادامه بیماری را پیش‌بینی کنیم / حوزه‌های بحرانی شناسایی شود
نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی با تاکید بر ضرورت تشدید و افزایش اقدامات کنترلی و پیش‌گیرانه در مقابله با کرونا، افزایش تعداد تلفات را آسیبی جبران ناپذیر دانست و گفت: ازدیاد تلفات زمانی اتفاق می‌افتد که مجموعه امکانات و عملکرد ما از مجموعه شمار و شدت بیماری کمتر باشد لذا باید حوزه‌های جغرافیایی که احتمالا در موج‌های بعدی ابتلا به مرحله بحرانی می‌رسند شناسایی و تمهیدات لازم برای...
محمدرضا نجفی در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: حال که در مواجهه با بحران کرونا به مرحله شیوع بالا و گسترش سراسری رسیده‌ایم، تردیدی در ضرورت تشدید و افزایش اقدامات کنترلی و پیش‌گیرانه باقی نمانده است. در این وضعیت کلیدی‌ترین مسائل اولویت بندی اقدامات بر مبنای اطلاعات است. هر چند هنوز اطلاعات بدست آمده برای مدیریت هر لحظه خاص از بحران کفایت نمی‌کند، اما در مجموع پیشرفت‌هایی حاصل شده که با توجه به افزایش مرحله‌ای اطلاعات ما در مورد شیوع بیماری، اگر بتوانیم به تجمیعی تصاعدی از امکانات و توان موجود برسیم، ممکن است بتوانیم عقب ماندگی خود را جبران کنیم.
این نماینده مجلس با بیان اینکه با ارزیابی ریسک‌ها و امکانات می‌توان برای هر منطقه جغرافیایی، شاخص هشدار آن منطقه را بدست آورد، ادامه داد: با کمک این شاخص، رده بندی نقاط اعمال تمرکز بیشتر و ضرورت‌های اقدام، مشهود می‌شود. بخشی از ستاد مدیریت بحران باید نسبت به پیش‌بینی‌پذیری وضعیت بحران کرونا در هفته‌ها و ماه‌های آتی اقدام کند. حتی اگر قادر به پیش‌بینی حجم درگیری بیماران در این بازه‌های زمانی نباشیم و نتوانیم اتفاقات هفته‌های بعد را پیش‌بینی کنیم، باید بتوانیم مختصات جغرافیایی حرکت و ادامه بیماری را پیش‌بینی کنیم.
نجفی با تاکید برضرورت ترسیم جغرافیای خطر، تصریح کرد: آسیب جبران ناپذیر محتمل نهایی، افزایش تعداد تلفات خواهد بود. ازدیاد تلفات زمانی اتفاق می‌افتد که مجموعه امکانات و عملکرد ما از مجموعه شمار و شدت بیماری کمتر باشد. اما این تلفات طبق آنچه تاکنون می‌دانیم متوجه سالمندان و بیماران زمینه‌ای به عنوان دو گروه در صدر پرخطرها است. شاخص هشدار کمک می‌کند حوزه‌های جغرافیایی در موج‌های بعدی ابتلا، که احتمالا به مرحله بحرانی می‌رسند شناسایی، و از اکنون پیش‌بینی و تمهیدات لازم برای آنان دیده شود.
وی در ادامه گفت: هرچند ممکن است میزان ابتلا و فوت بیماران، اکنون در بخش استانی چندان بحرانی به نظر نرسد اما اگر نسبت متغیرهای خطر به متغیرهای امکانات (شاخص هشدار) را لحاظ کنیم دریابیم که در موج دیگری از بحران، یک استان می‌تواند بسیار در معرض خطر قرار بگیرد.
این عضو کمیسیون عمران مجلس اضافه کرد: فاکتورهای در دسترس سنجش میزان خطر و اطلاعات آماری تفکیکی در سطح استان ها، در سه دسته اصلی قرار می‌گیرند: 1- آمار تفصیلی خانوارهای دارای افراد بالای 60 سال که هم اکنون موجود است و می توانیم استان ها را بر اساس این فاکتور طبقه بندی کنیم و بدانیم کدام استان ها بیشترین تعداد و درصد سالمندان را دارند. 2- در صورت وجود اطلاعات و آمار تفکیکی استان‌ها از بیماری‌های زمینه‌ای (مانند بیماری‌های قلبی - عروقی، تنفسی، کلیوی، نقص ایمنی، دیابت، سرطان و فشارخون) می‌توان این فهرست را به تفکیک و با دقت بالا تدوین کرد؛ اما در فرض فقدان این اطلاعات می‌توان به آمار مرگ و میر ناشی از این بیماری‌ها استناد کرد که به صورت تفکیکی در سطح استان‌ها موجود است. 3- آمار وزرات بهداشت از موارد ابتلا، تست مثبت و فوتی‌های ثبت شده تحت کرونا در هر استان موجود است. این پراکندگی هم می‌تواند نشانگر تقریبی بخشی از جغرافیای خطر باشد. وی همچنین با تاکید بر ضرورت ارزیابی امکانات درمانی، افزود: برای تشخیص اولویت‌های اقدام، باید توان مجموعه درمانی کشور ارزیابی شود. آمار شاخص‌هایی چون تخت بیمارستانی و از آن مهم‌تر تخت آی‌سی‌یو در هر استان موجود است. اهمیت فاکتور تخت آی‌سی‌یو از این جهت است که بیماران پرخطر و همچنین افراد کم خطر، در صورت تشدید بیماری نیازمند بستری در تخت‌های آی‌سی‌یو هستند.
این نماینده مجلس ادامه داد: از سنجش میزان خطر در نسبت با میزان امکانات، شاخص هشدار استخراج می‌شود که نشان خواهد داد در چه استان‌هایی باید پیشگیری و کنترل شدیدتر انجام شود. این شاخص خطاهای محتمل ناشی از ابتلا پایین ولی مقطعی استان‌ها را کاهش می‌دهد زیرا شاخص هشدار بالا، تمرکز بر کنترل و پیشگیری را الزامی می‌کند، خاصه آنکه به نظر می‌رسد نتایج این شاخص شگفتی‌هایی در خود داشته باشد.
نجفی اضافه کرد: بر اساس این نتایج قادر خواهیم بود امکانات و توجه‌مان را به طور هدفمند و متناسب با خطر موجود در نقاط مختلف کشور متمرکز کنیم و شرایط پیش رو را در فروض مختلف پیشرفت بیماری پیش بینی کرده و برای آن برنامه‌ریزی کنیم. مثلا می‌توان فهمید که هر شهر تا چه ظرفیتی قادر به ارائه مراقبت‌های درمانی است و در چه نقطه‌ای بحران در آن شهر از کنترل خارج خواهدشد.
وی در پایان با ابراز امیدواری نسبت به توجه به این راهکارها از سوی دولت، رییس‌جمهوری، وزارت بهداشت و دستگاههای مسوول، گفت: به این ترتیب در نتیجه ارزیابی فاکتورهای نشانگر خطر، و فاکتورهای نشانگر آمادگی درمانی؛ اولویت، شدت، حدت و سرعت عملیات پیشگیری و کنترل، و همچنین اولویت تقویت منابع و امکانات درمانی به صورت منطقه‌ای و جغرافیایی استحصال می‌شود.
انتهای پیام