نگاهی به بازی خیره کننده حسن پورشیرازی در «پیر پسر»/ یک شیطان در اوج!

فیلم «پیرپسر» در چهل‌وسومین جشنواره فجر، خارج از بخش مسابقه اکران شد و حضور پرسروصدایی در این بخش داشت. ساخته اکتای براهنی دو روز قبل از جنگ 12 روزه رنگ پرده سینما را دید و تحت تاثیر این شرایط قرار گرفت، اما پس از پایان این جنگ تحمیلی و بازگشت مردم به سینماها دوباره این فیلم بحث‌برانگیز شد.

درباره کیفیت فیلم و استقبال اولیه از آن در جشنواره، بحث و نظرات متفاوتی وجود دارد، اما موضوعی که اهالی رسانه، منتقدان و مخاطبان درباره آن اتفاق نظر دارند، درخشش بازیگر پیشکسوت فیلم حسن پورشیرازی است.

بازیگر خوب بی‌هیاهو

اگر کارنامه حسن پورشیرازی را مرور کنیم، طولی نمی‌کشد تا تصویر بازی‌های خوب او در ذهن‌مان نقش ببندد. این هنرمند پیشتر هم توانایی خود در عرصه بازیگری را در نقش‌های مختلف ثابت کرده بود. پورشیرازی فارغ از کیفیت کلی اثر، معمولا توانسته گلیم خود را از آب بیرون بکشد و به سهم خود در مقام بازیگر آن اثر، به خوبی از پس ایفای نقشش برآید. بازی روان و مسلط او در نقش‌های گوناگون، بارها مخاطب را به این نتیجه رسانده که حسن پورشیرازی انتخاب مناسبی برای آن نقش خاص بوده است. تازه‌ترین مثال این موضوع هم سریال «بوقچی» است که پیش از جنگ 12 روزه روی آنتن بود و با تغییر کنداکتور، پخش آن متوقف شد. با داشتن چنین سابقه‌ای، موفقیت تازه پورشیرازی در «پیرپسر» اتفاقی غیرقابل انتظار نبود، اما نقش «غلام باستانی» در «پیرپسر» فرصتی را فراهم کرد تا این بازیگر باسابقه، اما بی‌حاشیه و بی‌هیاهو، توجهات را به خود جلب کند و کارنامه موفق او در ذهن مخاطب یادآوری شود. نقش دشوار و پیچیده «غلام»، فرصت ویژه‌ای را نصیب حسن پورشیرازی کرد و البته این هنرمند نیز به پشتوانه تجربیات خوب، تمام و کمال از این فرصت بهره برد.

چشم‌ها خیره به حسن پورشیرازی

شخصیت «غلام» در فیلم «پیرپسر» کاراکتری هوس‌باز، بی‌مسئولیت و بی‌رحم است. این کاراکتر سال‌ها با همین ویژگی‌ها زندگی کرده و حالا تبدیل به یک هیولا شده؛ هیولایی که دو فرزندش را در اسارت خود گرفته است. بازی در نقش شخصیتی تا این اندازه شرور و نفرت‌برانگیز کار ساده‌ای نیست و حسن پورشیرازی این مسئولیت سخت و سنگین را سربلند به سرانجام رسانده است. شخصیت «غلام» در اکثر سکانس‌های فیلم حضور دارد و پورشیرازی با انرژی و توان کافی در مدت زمان طولانی فیلم قدرت‌نمایی می‌کند. هرچه «پیرپسر» جلو می‌رود، شرارت شخصیت «غلام» بیشتر و بیشتر نمایان و در انتهای فیلم هیولای خفته بیدار می‌شود.

پورشیرازی قدم به قدم همراه شخصیت «غلام» پیش می‌رود، کاملا احساس نفرت مخاطب به کاراکتر خود را برمی‌انگیزد و به تدریج غلظت این حس بیشتر می‌شود. با توجه به تاثیر و اهمیت نقش «غلام» و همچنین زمان طولانی حضور او در فیلم، انتقال این حس به مخاطب اهمیت ویژه‌تری پیدا می‌کند. حسن پورشیرازی شرارت و پلشتی «غلام» را در چشمان دریده او، خنده‌های شیطانی و حالت چهره‌اش نمایان می‌کند. لحظات اوج بازی او، در سکانس‌های سخت و پرتحرک اواخر فیلم است. شخصیت «غلام» به آخر خط رسیده و مشغول جدالی هولناک با فرزندانش است، اما از پا نمی‌افتد. حسن پورشیرازی در این سکانس‌ها بازی خیره‌کننده و تحسین‌برانگیزی دارد.

بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.