وزرای مشترک کابینه دهم با دولت روحانی چه عملکردی داشتند؟

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا به نقل از صاحب نیوز، اکثر مردم انتخابات ریاست جمهوری را مهمترین انتخابات کشور می‌دانند؛ انتخاباتی که با تعیین رئیس جمهور و دولت، آینده کشور را در همه جنبه‌های اقتصادی، فرهنگی، سیاسی، اجتماعی و غیره تعیین خواهد کرد.

این انتخابات به دلیل اهمیت آن و به دلیل محدودیت و فراگیری کاندیداها، معمولا پرشور و با استقبالی بیشتر از سایر انتخابات‌های کشور برگزار می‌شود و چون این انتخابات با همان شور و حضور هر بار در ماه خرداد برگزار می‌شود این ماه یادآور حماسه حضور مردم ایران پای صندوق‌های رأی است.

در بین همه خردادهای انتخاباتی، خرداد سال 1388 به دلیل ثبت بالاترین حضور مردم در انتخابات با مشارکت 85 درصد متمایز بود. اتفاقی که می‌توانست برگ برنده‌ای برای ایران در پیشبرد اهداف خود در سطح بین‌المللی باشد.

اما شیرینی این مشارکت بالا با یک ادعا که هیچ گاه مدرکی برای اثبات آن ارائه نشد، تلخ شد و آن ادعا اعتراض میرحسین موسوی و مهدی کروبی مبنی بر تقلب در انتخابات بود. این دو کاندیدا با حمایت احزاب سیاسی عمدتا اصطلاح‌طلب، برخی چهره‌ها و سیاسیون مشهور و تمام جریانات رسمی و غیررسمی اپوزیسیونی نظام جمهوری اسلامی ایران بر این ادعا پافشاری کرده و خواستار ابطال انتخابات شدند و نه تنها هیچ گاه مدرکی برای ادعای خود ارائه نکردند بلکه هیچ یک از راه‌های قانونی در رابطه با سنجش صحت ادعای خود مانند بازشماری آراء را نیز نپذیرفتند و فقط و فقط بر ابطال انتخابات پافشاری می‌کردند.

رفته رفته با مخالفت اکید شورای نگهبان و رهبر انقلاب با ابطال غیرقانونی انتخابات، وقتی این دو کاندیدا دیدند اصرارشان راه به جایی نمی‌برد با گرای دشمنان کشور، طرفداران خود را به خیابان‌ها فراخواندند و اقدام به ساختارشکنی کردند.

پروژه تلخی که فتنه 88 نام گرفت و در طول آن مراحل براندازی حکومت جمهوری اسلامی پیگیری می‌شد. در ابتدا جمعیتی به دنبال فراخوان سران فتنه به خیابان‌ها آمدند اما کم کم با روشن شدن کذب بودن مدعای این دو کاندیدا و اهداف واقعی ایشان به ویژه بعد از شعار دادن علیه رهبر معظم انقلاب و آتش زدن خیمه و پرچم امام حسین علیه‌السلام در عاشورای آن سال، جمعیت کوچکتر و کوچکتر شد تا نهایتا پس از وارد آوردن میلیاردها تومان خسارت به کشور، وارد آوردن خسارات معنوی در سطوح داخلی و بین‌المللی و کشته شدن چندین نفر از مردم، این قائله پس از هشت ماه با حضور باشکوه مردم در نهم دی ماه خاتمه پیدا کرد.

سؤالی که مطرح است این است که با آمدن موسوی قرار بود چه کابینه‌ای دولت را در دست بگیرد!؟ چهار سال بعد این اتفاق افتاد و در یازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری در سال 1392 دولت به دست این طیف افتاد و اصلاح‌طلبان موفق شدند حسن روحانی را در رقابت با محمدباقر قالیباف، سعید جلیلی، محسن رضایی، علی اکبر ولایتی و سیدمحمد غرضی به مجلس بفرستند.

در این انتخابات مجموع آراء روحانی تنها 261،250 رأی از مرزی که برای انتخاب شدن باید کسب می‌کرد، بیشتر بود ولی همه به این اختلاف جزئی آراء احترام گذاشتند و وی را رئیس جمهور قانونی کشور دانستند در حالی که در دوره گذشته موسوی، کروبی و طرفدارانشان مدعی تقلب در 11 میلیون رأی شده بودند و نظام بار دیگر پای انتخاب مردم ایستاد و از آرای جامعه صیانت کرد.

رئیس جمهور روحانی وزرایی را به مجلس معرفی کرد که بسیاری از آن‌ها در ستاد میرحسین موسوی فعالیت داشتند و با رأی آوردن موسوی قرار بود مسؤولان دولت شوند و جالبتر این که اکثر این وزرا نیز با وجود برهم زدن آرامش کشور در فتنه 88 و اقدام علیه امنیت ملی، توسط مجلس شورای اسلامی به ریاست علی لاریجانی رأی اعتماد گرفتند.

معروف‌ترین چهره‌های فعال ستاد انتخاباتی میرحسین موسوی و حامی او که در دولت تدبیر و امید بالاترین و کلیدی‌ترین مسئولیت‌ها را در دست گرفتند عبارتند از اسحاق جهانگیری معاون اول رئیس جمهور، محمد باقر نوبخت، رئیس سازمان برنامه و بودجه و معاون رئیس جمهور، علی ربیعی وزیر کار و سخنگوی دولت، حسین فریدون برادر رئیس جمهور، عباس آخوندی وزیر مسکن و شهرسازی، بیژن نامدار زنگنه وزیر نفت، اکبر ترکان مشاور عالی رئیس جمهور، معصومه ابتکار معاون رئیس جمهور و رئیس سازمان محیط زیست.

شاید برای برخی از آن هایی که سال 1388 به این دو نامزد رای دادند، این سوال وجود داشت که اگر کاندیدای مدنظر آن ها در آن سال رای می آورد، وضعیت کشور در چه شرایطی قرار داشت که می توان برای یافتن پاسخ این سوال، کارنامه مشترک کابینه پبشنهادی این نامزدها با کابینه حسن روحانی را بررسی کرد تا در یازدهمین سال از سالگرد انتخابات دهمین دوره ریاست جمهوری، حقایق بر همگان مشخص شود.

*احسان جدیدی

انتهای پیام /