پشت برج‌های سر به فلک کشیده چه خبر است؟! + عکس
به گزارش مشرق، محمد ایمانی، فعال رسانه در توئیتی نوشت:
از "أبوهامور" هم خبر دارند؟!
فوتبال، ورزشی جادویی است، چنان که به هنگام موفقیت تیم یک کشور، می تواند چند صباحی، ضعف های آن کشور بپوشاند. مثل برخی کشورهای آمریکای جنوبی یا آفریقایی و آسیایی.
یک علت در هیجان بالای رقابت های فوتبال است و علت دوم، در کم اطلاعی برخی مخاطبان از همه واقعیت های کشور ها که موجب می شود درخشش مقطعی یک کشور در فوتبال را با رشد یافتگی اشتباه بگیرند.
البته رسانه ها هم می توانند نقشی گمراه کننده ایفا کنند، چنان که برخی از آنها، به بهانه مسابقه ایران و قطر و سپس قهرمانی قطر انجام دادند و معرکه گرفتند که: "ایران چقدر عقب مانده است و قطر چه پیشرفته و چه ورزشگاه هایی دارد و چه درآمد هایی و...".
خیلی از این رسانه های مثلا ناراحت از باخت تیم ملی ایران، همان هایی بودند که سال گذشته در بحبوحه جام جهانی، از بُرد تیم ملی مقابل ولز و شادمانی مردم عصبانی شدند و برای باختش، هورا کشیدند!
این وسط، خبرگزاری خبرآنلاین وابسته برخی مدیران دولت قبل، نوشته: «ایران1 - قطر5. باختیم، بد هم باختیم. حقیقت کوتاه و تلخ است: قطر تاکنون از میدان مشترک گازی با ایران، بالغ بر 1500میلیارد دلار کسب درآمد کرده، ولی ما 300میلیارد دلار. ایران دومین ذخایر گاز شناخته‌شده جهان را در اختیار دارد ولی کمتر از 2% کل صادرات گاز جهان را در اختیار دارد".
فعلا کاری نداریم که شرکت توتال بر سر همان دولت غربگرا کلاه گذاشت و اطلاعات مخازن پارس جنوبی را بدون اجرای قرارداد کذایی به سرقت برد و آمریکا چگونه با برجام، نقد امتیاز گرفت و وعده نسیه فروخت.
اما هیچ یک از این رسانه ها نگفتند قطر چند سال قبل، به واسطه محاصره و اقدام نظامی عربستان، چگونه تحقیر شد. ننوشتند که با کمتر از سه میلیون نفر جمعیت، چندین برابر ایران نفت و گاز صادر می کند اما مناطق فقیر نشین بسیاری دارد و بارها مورد انتقاد کنفدراسیون بین‌المللی اتحادیه های کارگری قرار گرفته‌است.
نگفتند کشوری که کلا دارای نیروی نظامی 11.800 نفری است، یازدهمین واردکننده بزرگ سلاح در جهان بوده! و ضمنا مجبور است به میزبانی پایگاه نظامی بزرگ آمریکا و توافقات نظامی یکطرفه تن بدهد.
مقایسه شبه جزیره ای سه میلیون نفری (با جمعیت وارداتی) بدون استقلال سیاسی یا حتی توسعه یافتگی اقتصادی، با کشوری هشتاد و پنج میلیون نفری، آن هم از زاویه برد و باخت فوتبالی و تسری موضوع به بقیه حوزه ها، مغالطه و قیاسی مع الفارق است.
کشور ما با همه فراز و نشیب ها، اکنون به اذعان محافل آمریکایی و اروپایی، ابر قدرت منطقه است؛ توانسته با وجود تحریم ها، توسعه را بومی سازی کند و در بسیاری از حوزه های علمی و فنی، پیشرفت های حیرت انگیزی در مقیاس جهانی داشته باشد.
اگر حاکمیت نگرش های غربگرایانه در برخی ادوار نبود که بخواهد رشد و توسعه را معطل اخم و لبخند غرب کند، و اگر دست های تفرقه و شکاف افکن نبود - که مثلا در بحبوحه جام جهانی، تیم ملی ما را آماج حملات مخرب و دو دستگی کرد - قطعا پیشرفت های کشور چند برابر امروز بود.
سرانجام این که اگر صعود نکردن به مرحله فینال جام ملت های آسیا، معیار محض پیشرفت و عقب ماندگی باشد، ژاپن و کره جنوبی و عربستان و امارات، بسیار جلوتر از ایران، حذف شدند و اصلا به جمع چهار تیم راه پیدا نکردند.
تصویر: منطقه فقیر نشین أبوهامور در دوحه پایتخت قطر، پشت برج های سر به فلک کشیده.
*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.
