پشت پرده یک ایرانهراسی دریایی!
اقدام غیرقانونی آمریکا در نشست اخیر دریانوردی، هر چند بار دیگر ماهیت سیاسی نهادها و ساختارهای بینالمللی و لزوم تغییر در ساختار و ماهیت آنها را نشان داد اما در نهایت افول یکجانبهگرایی آمریکا را بر همگان آشکار کرد.
به گزارش مشرق، ایالات متحده آمریکا به همراه انگلیس از میزبانی ایران در رویدادی که قرار بود اکتبر سال جاری در روز جهانی دریانوردی برگزار شود جلوگیری کرد.
خبرگزاری رویترز این ادعا را به نقل از یک سخنگوی نهاد کشتیرانی سازمان ملل مطرح کرد و نوشت پیشنهاد ایران برای میزبانی یک رویداد دریایی در ماه اکتبر رد شد.
نکته قابل توجه اینکه؛ این سازمان به عنوان یک رکن اصلی سازمان ملل در امور دریایی، در سال 2015 درخواست ایران برای برگزاری این رویداد را پذیرفته و حتی در نشست قبلی این سازمان نیز میزبانی ایران مورد تاکید قرار گرفته بود.
در همین چارچوب نیز «آبرام پیلی» که اخیرا عهدهدار مسئولیتهای «رابرت مالی» نماینده ویژه آمریکا در امور ایران شده، در توییتی درباره لغو میزبانی نشست شورای بینالمللی دریانوردی در تهران نوشت: «کشوری که به شکلی تحریکآمیز به کشتیهای تجاری خارجی که در حال حملونقل قانونیاند حمله میکند، آنها را توقیف میکند و مورد آزار قرار میدهد، نمیتواند میزبان رویداد روز جهانی دریانوردی باشد.»
همزمان با این اقدام، منابع آمریکایی مدعی افزایش ناوگانها و جنگندههایشان در خلیح فارس با ادعای حمایت از نفتکشها شدند تا به زعم خویش با همراهی متحدان منطقهای خود مانع از آنچه اقدامات خصمانه ایران در قبال نفتکشها و کشتیهای تجاری میخوانند شوند.
برخی رسانهها نیز این تحرکات را تشدید رویکرد خصمانه آمریکا برای تقابل نظامی و برخی هم زمینهسازی برای خروج این کشور از مذاکرات عنوان کرده و خواستار تسریع ایران در جهت نهایی کردن توافقات با آمریکا درباره زندانیان آمریکایی شدهاند.
در خصوص این تحرکات چند نکته قابل توجه است:
نخست؛ آمریکا در حالی مدعی اجماعسازی علیه ایران در عرصه منطقهای و جهانی شده که حتی متحدان عربی آمریکا در غرب آسیا ماههاست رویکردی تعاملی را در قبال ایران اتخاذ کردهاند بهگونهای که عربستان خواستار پهپادهای ایرانی شده و امارات نیز رسما خروج از پیمان امنیتی با آمریکا را اعلام کرد و همراه با دیگر کشورهای عربی منطقه، علاوه بر روابط دوجانبه، خواستار مشارکت با ایران در موضوع امنیت خلیج فارس شد.
در عرصه جهانی نیز آمریکا مدتهاست که دیگر توان اجماعسازی علیه ایران را ندارد چنانچه در نشست دریانوردی اخیر از 39 رای، 22 رای همراه با آمریکا و 17 رای مخالف اقدام ضد ایرانی آمریکا بود که در کنار مخالفتهای صریح دیگر کشورها در دو نشست اخیر شورای حقوق بشر و شورای امنیت، بیانگر ناتوانی آمریکا در اجماعسازی علیه ایران است.
دوم؛ اقدام ضدایرانی جدید آمریکا با شکست سیاستهای تحریمی و فشار هوشمند مقارن شده است، چنانچه با وجود راهزنی دریایی آمریکاییها و تشدید تحریمها با هدف مانعتراشی در فروش نفت ایران، این امر محقق نشد و سازمانهای بینالمللی از افزایش فروش نفت ایران خبر دادند.
فراتر از آن؛ واشینگتن حتی توان استفاده از محموله نفتکش توقیفی ایران را نیز ندارد چنانچه روزنامه آمریکایی والاستریتژورنال به نقل از مقامهای مطلع نوشت: نفت ایران در یک نفتکش یونانی قرار دارد که در ساحل تگزاس مستقر شده و گارد ساحلی آمریکا مجوز تخلیه بار این نفتکش به نام «سوئز راجان» را با 800 هزار بشکه نفت صادر کرده اما شرکتهایی که چنین انتقالهایی را انجام میدهند از بیم اقدام تلافیجویانه ایران تمایلی به انجام کارهای مربوط به این نفت توقیفشده را ندارند.
در همین حال واکنشها به اقیانوسپیمایی ناوگروه 86 نشانگر اعتماد جهانی به ظرفیت دریایی ایران در تامین امنیت تجارت است که میتواند بُعد جدیدی از چندجانبهگرایی و مقابله با باجخواهی امنیتی انحصارطلبانه غرب باشد.
نگرانی غرب از الگو شدن ایران برای سایر کشور نیز نکته مهمی در حوزه امنیت دریایی است و آن را در تکمیل پازل مولفههای قدرتآفرین ایران در حوزه هستهای، دانشبنیانها، پهپاد، موشک و... ارزیابی میکنند که توان مضاعفی را به کشورهای استقلالطلب در برابر سلطهگری آمریکا داده است و اتفاقا به همین دلیل است که به دنبال عدم رفع تحریمهای پهپادی و موشکی در مهرماه 1402 وفق برجام و قطعنامه 2231 هستند.
در این میان همراهی آژانس کشتیرانی سازمان ملل در پذیرش خواست غیرقانونی آمریکا علیه ایران، هشداری است درباره مشروعیت نهادهای بینالمللی که با چنین رفتارهایی عملا از ریل اصلی خود خارج شدهاند، چه، در نظم جدیدی که به سمت چندجانبهگرایی حرکت میکند، تن دادن نهادهای بینالمللی به زورگوییهای آمریکا قطعا هزینههای بسیاری برای اعتبار و جایگاه آنها خواهد داشت.
به هر تقدیر؛ اقدام غیرقانونی آمریکا در نشست اخیر دریانوردی، هر چند بار دیگر ماهیت سیاسی نهادها و ساختارهای بینالمللی و لزوم تغییر در ساختار و ماهیت آنها را نشان داد اما در نهایت افول یکجانبهگرایی آمریکا را بر همگان آشکار کرد.
منبع: نورنیوز