چهار پیشنهاد بابت «اصلاح نرخ ارز ترجیحی»

اندیشکده اقتصاد مقاومتی، در گزارشی چهار پیشنهاد بابت «اصلاح نرخ ارز ترجیحی» مبتنی بر حمایت از تولید داخل و معیشت مردم ارائه کرد.

به گزارش مهر، اندیشکده اقتصاد مقاومتی یک گزارش کارشناسی تحت عنوان «برنامه اصلاح نرخ ارز ترجیحی مبتنی بر حمایت از تولید داخلی و معیشت مردم» منتشر کرده است.

گزارش کارشناسی یکی از انواع تولیدات اندیشکده اقتصاد مقاومتی است که با هدف بحث و بررسی کارشناسی حول یک موضوع مشخص، ویژه تصمیم‌گیران و مسئولان تهیه می‌شود.

در خلاصه مدیریتی این گزارش آمده است: در حال حاضر سالانه حدود 15 میلیارد دلار ارز 4200 تومانی به 7 دسته کالایی تخصیص پیدا می‌کند. دولت با این استدلال که تخصیص این منابع انحراف دارد و به طور کامل به هدف اصابت نکرده و همچنین به منظور کاهش بخشی از کسری بودجه، به دنبال حذف ارز ترجیحی حداقل برای 5 دسته کالایی عبارت از ذرت، دانه سویا، کنجاله سویا، جو و روغن خوراکی است و البته بنا دارد این اقدام به گونه‌ای انجام شود که کمترین آسیب را برای معیشت مردم ایجاد کند.

بررسی‌ها نشان می‌دهد انحراف ارز ترجیحی در سال‌های اخیر و به ویژه پس از کاهش دامنه شمول کالاها، به شدت کاهش یافته است؛ با این حال، استمرار چنین سیاستی نیز محل بحث بوده و باید نسبت به آن هر چه سریع‌تر تصمیم‌گیری و جلوی اختلاف بیشتر ارز ترجیحی و نیمایی گرفته شود. نتیجه بررسی‌های کارشناسی حاکی از آن است که «گزینه بهتر و کم هزینه تر پیش روی دولت» به جای حذف یکباره ارز ترجیحی، «اصلاح نرخ ارز ترجیحی» در یک فرآیند مبتنی بر «حمایت از تولید داخلی و معیشت مردم» است؛ که باید با دقت نظر در مواردی همچون «میزان پرداخت مستقیم جهت تناسب با افزایش هزینه‌های مردم» و «تدبیر برای تأمین سرمایه در گردش تولیدکنندگان» در دستور کار قرار گیرد.

بر این اساس اقدامات ذیل در قالب «برنامه اصلاح نرخ ارز ترجیحی» پیشنهاد می‌شود:

الف) افزایش نرخ خرید تضمینی گندم به منظور کاهش تخصیص ارز برای واردات این محصول: با افزایش نرخ خرید تضمینی گندم از 7500 به 9,000 تومان در سال آتی، میزان واردات این محصول 5 میلیون تن کاهش می‌یابد و حدود 2 میلیارد دلار صرفه جویی ارزی از این محل اتفاق می‌افتد. دولت می‌تواند منابع حاصل از این اقدام را با نرخ نیما در بازار عرضه نماید تا علاوه بر مدیریت بازار ارز، از درآمد آن برای خرید تضمینی استفاده کند.

ب) اصلاح نرخ ارز ترجیحی کالاهای 5 گانه به 14 هزار تومان به جای حذف یک باره: اصلاح تدریجی نرخ ارز می‌تواند اثرات منفی اجرای این سیاست را کاهش دهد و برآوردی از وضعیت اجرا برای پیاده‌سازی اصلاحات تکمیلی ایجاد نماید. به همین منظور پیشنهاد می‌شود نرخ ارز ترجیحی برای 5 کالای ذرت، دانه سویا، کنجاله سویا، جو دامی و روغن خوراکی در مرحله اول از 4,200 تومان به 14 هزار تومان (معادل 50 درصد افزایش یکباره نرخ ارز ترجیحی به نرخ ارز نیمایی) افزایش یابد.

ج) پرداخت یارانه 200 هزار تومانی به 8 دهک از محل اصلاح نرخ ارز ترجیحی و تجمیع سایر یارانه‌ها: ضروری است تمام منابع حاصل از اصلاح نرخ ارز ترجیحی در قالب یارانه به دهک‌های نیازمند تخصیص یابد. این منابع در کنار تجمیع و ساماندهی سایر یارانه‌های موجود، امکان تخصیص یارانه 200 هزار تومانی به 68 میلیون نفر را فراهم می‌کند. پرداخت یارانه کالایی نسبت به یارانه ریالی پیچیدگی‌ها و مسائل متعددی دارد و پیشنهاد نمی‌شود.

ج) تأمین تسهیلات سرمایه در گردش برای تولیدکنندگان از محل سپرده‌های قرض الحسنه جاری بانک‌ها: تولیدکنندگان پس از افزایش نرخ ارز ترجیحی نیازمند حدود 70 هزار میلیارد تومان منابع جدید هستند که به منظور جلوگیری از کاهش تولید و افزایش هزینه‌های تولید، باید از محل سپرده‌های قرض الحسنه جاری بانک‌ها در قالب سرمایه در گردش 3 و 6 ماهه با تسهیل در فرآیند ضمانهت و پرداخت، برای آنها تأمین شود.

پس از اجرای برنامه پیشنهادی، دولت و مجلس می‌توانند نتایج را سنجیده و مراحل بعدی را اجرایی کنند، در واقع ضروری است حداقل 6 ماه «برنامه اصلاح نرخ ارز ترجیحی» پیاده سازی و آثار آن مورد بررسی قرار گیرد و سپس برای گام‌های بعدی تصمیم گیری شود تا بیشترین مراقبت از تولید داخلی و معیشت مردم حاصل گردد و با «تصمیمات دفعتی» که ممکن است آثار جبران ناپذیری داشته باشد، جلوی اصلاحات مورد نیاز در کشور گرفته نشود.