کارگران 100 دلاری نمی‌توانند نقشی در جهش تولید داشته باشند / سهم ناچیز 7 درصدی کارگران از سود تولید
مجید گودرزی، یک کارشناس مسائل اقتصادی گفت: اگر کارفرمایان باور به عدالت و تعادل نداشته باشند بزودی تن به تازیانه های بدهی خواهند داد و خواهند دانست دنیای کنونی دنیای کارگر صد دلاری نیست. اگر اینطور بود عقب مانده ترین کشورهای آفریقایی حتما پیشرفته ترین کشورهای دنیا بودند.
مجید گودرزی، کارشناس مسائل اقتصادی در گفتگو با خبرنگار اقتصادی شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ در خصوص اوضاع معیشتی کارگران و وضعیت دستمزد آنها اظهار داشت: ساختار تعیین وضعیت کارگران در ایران از سه پایه قدرت تشکیل می شود که شامل اتحادیه های کارگری، اتحادیه های کارفرمایی و دولت است.
وی با بیان اینکه دولت و کارفرمایان با تصمیمات کلان کارگران را کاملا به حاشیه برده اند عنوان کرد: فعالان اتحادیه های کارگری هم منصوب و مورد تایید دولت هستند و این باعث به هم ریختن تراز قدرت کارگری و کارفرمایی در تعیین دستمزدها می شود به همین دلیل است که شاهد هستیم دولت و کارفرمایان یکی شده و علیه منافع کارگران تبانی می کنند.
این کارشناس مسائل اقتصادی ضمن بیان اینکه پایین بودن دستمزد کارگران آسیب به اقتصاد کشور و خود کارفرمایان است عنوان کرد: کارفرمایان به خوبی از خط فقر در کشور آگاهند اما عامدانه دستمزدها را پایین تر از خط فقر تعیین می کنند و این مساله باعث پایین آمدن قدرت خرید و در ادامه رکود می شود که این آسیبی مهم برای اقتصاد کشور است.
گودرزی همچنین گفت: حداقل هایی که به عنوان دستمزد تعیین می شود برای رفع نیازهای معمولی یک خانواده کارگری کفایت نمی کند؛ چرا که به تنهایی مسکن می تواند همه دستمزد یک کارگر را معطوف به خود کند و نیازهای اساسی یک خانواده با این دستمزدها برطرف نمی شود.
وی با اشاره به شعار سال که جهش تولید نام دارد همچنین گفت: همه لوازم برای تحقق جهش تولید فراهم است؛ نیروی کار آموزش دیده و فراوان، منابعی که 9 برابر جمعیت ماست، بازار 80 میلیونی داخلی و 600 میلیون نفری منطقه، در کنار هدایت نقدینگی سرسام آور به بخش تولید بهترین شرایط برای فراهم شدن و تحقق شعار سال است.
این کارشناس مسائل اقتصادی ضمن تأکید بر این نکته که در بسیاری از تولیدات تنها با 30 درصد ظرفیت مشغول بکار هستیم یادآوری کرد: کار کردن با ظرفیتی کمتر از ظرفیت موجود در کارگاه ها و بنگاه های تولیدی باعث می شود که این مراکز به سختی درآمد نهایی هزینه های ثابت و متغییر را پوشش دهند و به همین جهت با افزایش دستمزد کارگران مخالفت می‌کنند.
گودرزی در ادامه افزود: اگر موفق شویم تولید را حتی 10 برابر افزایش دهیم، بعلت سرکوب شدید تقاضا و قدرت خرید پایین در جامعه، که متاسفانه موفقیت کارفرمایان محسوب می‌شود، هیچ خریداری برای آنها نیست. هم اکنون نیز هر کالایی با هر کیفیتی تولید شود، بعلت دستمزدهای بسیار ناچیز قدرتی برای خرید آن نیست.
وی همچنین گفت: در چنین شرایطی تولیدکننده مجبور است قیمتها را آنقدر بالا ببرد، تا هزینه های ثابت را پوشش دهد؛ اما مصرف کننده توان همراهی ندارد از طرف دیگر دستکاری نرخ ارز برای جایگزین کردن تقاضای خارجی با تقاضای سرکوب شده داخلی هم دو مانع بزرگ دارد؛ اول تحریمها و دوم هزینه های تامین مالی بسیار سنگین و غیر قابل رقابت.
این کارشناس مسائل اقتصادی با بیان اینکه جابجایی ناصوابی که در اقتصاد ایران اتفاق افتاده بیان کرد: در اثر این جا به جایی سهم دستمزد 7 درصدی و سهم 25 درصدی مربوط به هزینه های مالی است؛ که در دنیای اقتصادهای پیشرفته این دو سهم کاملا برعکس هستند و سهم کارگران از تولید 25 درصد و حتی بیشتر است، که البته در اقتصاد ایران این درصد نصیب بانک و موسسات اعتباری می شود.
گودرزی با تأکید بر اینکه جهش تولید بدون تقویت تقاضا کاملا بیهوده است و چه بسا وضع را بدتر می کند یادآوری کرد: ابتدا باید ایمان داشت "اقتصاد علم تعادلهاست نه مصادره تعادلها" به طوری که بی رحم ترین و وحشی ترین نوع لیبرالیسم هم هرگز تلاش نمی کند اقتصاد را از حالت تعادل خارج کند.
وی ضمن یادآوری این نکته که سود در تعادل است نه در سرکوب تقاضا تصریح کرد: لیبرال ها هرگز دلشان برای مردم دنیا نمی سوزد، بلکه تلاش می کنند تولیداتشان خریدار داشته باشد، آنها آینده تولید برایشان مهم است. تمام سرمایه گذاری ها را نبود تقاضا از بین می برد تا جایی که حتی رشد اقتصادی نامتعادل هم آسیب زاست.
این کارشناس مسائل اقتصادی در پایان تصریح کرد: اگر کارفرمایان باور به عدالت و تعادل نداشته باشند بزودی تن به تازیانه های بدهی خواهند داد و خواهند دانست دنیای کنونی دنیای کارگر صد دلاری نیست. اگر اینطور بود عقب مانده ترین کشورهای آفریقایی حتما پیشرفته ترین کشورهای دنیا بودند.
انتهای پیام / ط