کلاغ‌پر وعده‌های پررنگ‌ولعاب مسئولین به قزوینی‌ها / کارنامه 98 هم با طرح‌های بر زمین‌مانده بسته شد!

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از  صبح قزوین؛ سال که تمام می‌شود، می‌نشینیم و روزهای گذشته را ورق می‌زنیم و مرور می‌کنیم که چه شد؟ چه گذشت؟ چه از دست دادیم و چه بدست آوردیم؟. خاصیت گذر زمان هم همین است، تا انسان در یک نقطه‌ای به کارنامه عملکرد خود بیندیشد.

گاهی هم نیاز است تا کارنامه و عملکرد دیگران را زیر ذره بین ببریم، بله. افرادی که مسئولیت یک جامعه را برعهده می‌گیرند و در قبال مردم وعده‌هایی می‌دهند، باید مورد بررسی و پرسش قرار گیرند تا میزان تحقق وعده‌هایشان که ارتباط تنگاتگی با کیفیت زندگی مردم دارد، مشخص شود.

حال که سال 98 را پشت سر گذاشتیم و دفتر سال 99 را باز کردیم، نگاهی کوتاه به وضعیت استان قزوین می‌اندازیم که چه میزان از وعده‌های مسئولین به دیار مینودری تحقق یافته و هنوز با چه کمبودهایی دست و پنجه نرم می‌کنند.

طبیعتا نیازهای جامعه متشکل از انواع نیازهای زیرساختی و عمرانی، بهداشت و سلامت، فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی و سیاسی است. قزوین به عنوان استانی که تقریبا از تمامی ظرفیت‌های بالقوه برخوردار است و همچنین در مجاورت پایتخت قرار دارد، انتظار می‌رود که دیگر دغدغه بسیاری از امکانات اولیه را نداشته باشد.

اما متاسفانه گویا این امتیازات تنها به صورت اسمی است و در عمل چیز دیگری را شاهد هستیم؛ برای مثال این استان در چهارراه کوریدوری کشور و به طبع آن، حوادث جاده‌ای واقع شده، اما همچنان از یک مرکز درمانی "تروما" محروم است و این یعنی تکرار فجایع مرگ و میر ناشی از تصادفات جاده‌ای.

سرانه تخت بیمارستانی قزوین زیر خط استاندارد / مرکز تروما و رادیوتراپی همچنان در وادی وعده‌هاست!

ایجاد مرکز ترومای قزوین، یکی از وعده‌های دیرینه است که هر ساله وعده‌هایی از سوی مسئولین در این زمینه داده می‌شود اما هنوز خبری از عملی شدن آن، نیست.

کمبودهای بخش سلامت قزوین به اینجا ختم نمی‌شود چراکه سرانه استاندارد تخت بیمارستانی 6/2 درصد به ازای هر هزار نفر است که این میزان در کشور، 6/1 و در استان قزوین، 9/0 درصد است.

این میزان یک‌سوم حد استاندارد است. با توجه به جمعیت کنونی، استان دارای 1200 تخت در مراکز درمانی است و با کمبود 1800 تخت روبه‌رو است.

برای جبران این کمبودها پروژه‌های کلید خورده که سال‌هاست نیمه تمام است و مردم قزوین هر سال انتظار تکمیل آن‌ها را می‌کشند اما وقتی به انتهای سال که می‌رسند، نتیجه‌ای حاصل نشده است.

از آن جمله می‌توان به شروع دو مجموعه درمانی 700 تختخوابی در قزوین و 110 تختخوابی در شهر الوند اشاره کرد، این وعده‌ها تا عملی شدن راه زیادی دارد و نمی‌تواند چاره کار جمعیتی باشد که رو به میانسالی و کهنسالی دارد.

از آنجایی که مشکل کمبود بیمارستان بیشتر در شهرستان‌های استان وجود دارد لذا همین موجب افزایش بار درمانی بیمارستان‌های شهر قزوین و افت کیفیت خدمات به دلیل پذیرش بالای بیماران شده است.

این شرایط سبب نارضایتی، رسیدگی نامطلوب به بیماران، درمان ناقص، افزایش فشار دارویی به بیمارستان‌ها و در نتیجه افزایش هزینه‌های درمانی خواهد شد.

استانی که تنها دو سینما دارد، در حسرت پردیس سینمایی!

از این موضوع که بگذریم، دیار مینودری که مهد بسیاری از چهره‌های فرهنگی و هنری دوران قدیم و معاصر است، اما همچنان از یک پردیس سینمایی یا تالار تئاتر محروم است.

قطعا وجود تنها دو سینما در این استان که آن هم فقط در شهرستان قزوین واقع شده، یک شگفتی باشد! آن هم سالن‌های سینمایی که از حداقل استانداردهای لازم، نیز فاصله قابل توجهی دارند. درواقع مردم هنردوست و قشر جوان این استان از امکانات به‌روز فرهنگی و هنری محروم هستند و این امر باعث کوج بسیاری از هنرمندان بومی به پایتخت شده است.

ساخت یک پردیس سینمایی در قزوین، از وعده‌ها و طرح‌هایی است که مسئولان با توجه به کمبود ظرفیت سالن‌های سینمایی، در این استان داده‌اند اما همچنان در هاله‌ای از ابهام قرار دارد به طوری که هر ساله در بوق و کرنا می‌شود که فلان قطعه زمین بابت ساخت این پروژه اختصاص می‌یابد اما در نهایت در وادی فراموشی قرار می‌گیرد.

رئیس حوزه هنری استان قزوین که طرح ساخت پردیس سینمایی را پیگیری می کند، درباره‌ی نحوه تخصیص زمین برای ساختن پردیس سینمایی قزوین گفت: با پیگیری‌های صورت گرفته و در چارچوب توافق با اداره کل راه و شهرسازی قرار بود زمینی به مساحت هزار و 880 مترمربع در بلوار امیرکبیر قزوین برای ساخت پردیس سینمایی اختصاص پیدا کند.

علی هوشمند با یادآوری اینکه مبلغ پیش پرداخت زمین این مجتمع سینمایی پیشتر توسط حوزه هنری استان پرداخت شده، تصریح کرد: در حالی که این زمین باید به طرح ساخت پردیس سینمایی تعلق بگیرد، اما متاسفانه مدیران راه و شهرسازی از پیشنهاد خود عقب‌نشینی کرده و تصمیم دارند زمین را به کانون معلولان توانا واگذار کنند.

وی به طولانی شدن ساخت این پردیس سینمایی هم اشاره کرد و افزود: در صورت حل شدن مشکل زمین، طی 2 فراخوان برای طراحی و ساخت این مجموعه فرهنگی اقدام خواهد شد و مراحل جذب سرمایه‌گذاری برای ساخت آن در استانداری ادامه خواهد داشت.

ساماندهی راه‌های روستایی قزوین، به مقصد نرسید!

استان قزوین به لحاظ جغرافیایی جزو استان‌های شمال غربی کشور محسوب می‌شود. این استان با دارا بودن تنها یک درصد از مساحت کشور نزدیک به 8 درصد در اقتصاد و تولیدات ایران نقش دارد. طبیعتا بخشی از این اقتصاد در استان را روستاها تامین می‌کنند که مهد تولیدات کشاورزی، باغی و دامی هستند.

اما از آنجایی که زیرساخت‌های این بخش، به نوعی لنگ می‌زند، نیز باعث شده که بهره‌وری و بازده قابل توجهی در این حوزه نسیب استان نشود و در مقابل شاهد مهاجرت‌های روزافزون از روستاها به شهرها و مناطق حاشیه‌ای باشیم.

وقتی می‌گوییم زیرساخت‌، منظورمان حداقل زیرساخت در حد راه روستایی است، به طوری که به گفته معاون عمرانی استاندار قزوین از 5 هزار و 300 کیلومتر راه روستایی استان، 2هزار و 600 کیلومتر آسفالت و700 کیلومتر از راه‌های آسفالت روستایی قزوین نیاز به ترمیم دارد و مابقی خاکی است.

وی ادامه داد: از بین راه‌های آسفالت نیز حدود 700 کیلومتر با عمر متوسط 15 تا20 سال نیاز به ترمیم دارد.

فرخزاد افزود: با توجه به اینکه هزینه روکش آسفالت هر کیلومتر 400 میلیون تومان است، نزدیک به 450 میلیارد تومان اعتبار فقط برای روکش آسفالت نیاز داریم.

این مقام مسئول مجموع هزینه مورد نیاز برای رفع مشکل راه‌های روستایی را 650 میلیارد تومان بیان کرد و گفت: این در حالی است که کل اعتبارات عمرانی استان 250 میلیارد تومان است.

معاون عمرانی استاندار گفت: یعنی اگر اعتبارات عمرانی استان فقط در حوزه راه‌های روستایی صرف شود حدود 2 سال طول می‌کشد تا مشکلات برطرف شود که این امر عملا شدنی نیست.

این درحالی است که آسفالته شدن راه‌های روستایی استان، از عمده وعده‌هایی است که نمایندگان مجلس به مردم می‌دهند اما عملا هیچ اتفاقی نمی‌افتد و پرواضخ است که روستاها اگر هم کمر همت بر افزایش تولیدات ببندند اما با زیرساخت‌های ناقص، نمی‌توانند به بهره‌وری مطلوب برسند.

مصوبات سفر رهبری در حوزه میراث فرهنگی هنوز بر زمین مانده

از راه‌های روستایی که عبور کنیم، گذری بر پیشینه تاریخی و گردشگری اسان قزوین می‌زنیم که 11 درصد درصد از آثار تاریخی ملی ثبت شده کشور در استان قزوین قرار دارد و از این نظر رتبه نخست را در ایران دارد.

ثبت بیش از 1400 اثر تاریخی و طبیعی و ناملموس از این استان در فهرست آثار ملی بیانگر عمق ظرفیت‌های این استان در حوزه میراث فرهنگی و گردشگری است.

در سال‌های اخیر اقدامات و فعالیت‌های قابل توجهی در حوزه آثار باستانی و گردشگری در استان قزوین اتفاق افتاده اما انتظار می‌رود که استانی با این پیشینه تاریخی و قرار گیری در مسیر مسافران، از وضعیت مطلوب‌تری برخوردار باشد.

یکی از بارزترین کارهای برزمین مانده در این حوزه، عدم اجرای مصوبات سفر مقام معظم رهبری به قزوین، در زمینه میراث فرهنگی است. یکی از این مصوبات ساماندهی مجموعه دولتخانه صفوی است که این آثار ارزشمند تاریخی تقریبا در مرکز شهر قزوین واقع شده است.

ساماندهی دولتخانه صفوی یک طرح بزرگ و از مصوبات سفر پرخیر و برکت مقام معظم رهبری به قزوین در سال 82 است. گره کار این است که برخی نهادهای دولتی در این مجموعه مستقر هستند که باید این مکان را تخلیه کنند اما تاکنون محقق نشده است.

مدیرکل میراث فرهنگی قزوین می‌گوید: با آموزش و پرورش و سازمان ورزش و جوانان که هر کدام به نوعی بخشی از این مجموعه را در اختیار دارند، رای‌زنی‌هایی صورت گرفته تا هر چه زودتر با تعیین مکان جایگزین، نسبت به تخلیه اقدام کنند.

علیرضا خزائلی عنوان می‌کند: آزادسازی اراضی این مجموعه که زمان بر و طولانی شده فرایند پیچیده ای نیست و در واقع یک واگذاری از بخشی از دولت به بخش دیگر است و برخی دستگاه ها برای انجام این واگذاری از دولت بودجه دریافت کرده‌اند اما هنوز آزادسازی محقق نشده است.

این مقام مسئول اضافه می‌کند: درک این مطلب برای مردم دشوار است که در یک موضوع که دارای مصوبه سفر مقام معظم رهبری است و امور آن مربوط بین دستگاه‌های دولتی است، چرا پس از سال‌ها نتیجه حاصل نشده و اهتمام لازم و ویژه در این خصوص وجود نداشته است.

500 هکتار بافت فرسوده قزوین همچنان کار دست دولت و مردم می‌دهد

خبر فرونشست ساختمان یا خیابان و کوچه، در قزوین تقریبا دیگر به اخبا روتین در این شهر تبدیل شده که در فواصل کوتاه از هر روز با آن مواجه هستیم. این فرونشست‌ها ناشی از بافت فرسوده این شهر است که نیازمند بازآفرینی جدی دارد.

علاوه بر جان و مال مردم که در معرض خطر قرار گرفته، این هزینه‌های هنگفتی است که هر بار با حوادث این چنینی به زیرساخت‌ها وارد می‌شود و در قبال آن مدیریت شهری و دولت باید برای ترمیم و جبران خسارات، هزینه کنند.

علی فرخزاد هزینه بازآفرینی شهری بافت فرسوده در قزوین را حدود 2 هزار میلیارد تومان برآورد کرده و می‌گوید: لازم است در استفاده از مصالح ساختمانی دقت بیشتری شود چراکه مصالح غیر استاندارد در بازار زیاد است.

معاون استاندار با اشاره به اینکه شکستگی لوله‌های آب هزینه‌های زیادی را به شهروندان و دولت تحمیل کرده است عنوان می‌کند: تا کنون 30 کیلومتر از شبکه‌های توزیع آب اصلاح شده و اعتباری حدود 9 میلیارد تومان برای آن در نظر گرفته شده است.

طبیعتا بازآفرینی بافت فرسوده نیازمند مشارکت مردم و دستگاه‌های مربوطه است. اما وجود بروکراسی‌ها و مسیرهای سخت و طولانی و حتی هزینه‌بر موجب دلسردی مردم و منصرف شدن از این اقدام است.

باتوجه به شرایط اقتصادی کنونی، نیاز است تا دولت طبق وعده‌های داده شده در زمینه بهسازی بافت فرسوده نیز شرایط مطلوبی را برای مردم فراهم سازد. همچنین نباید فراموش کرد که بافت قدیمی شهر قزوین ارتباط تنگاتنگی با فرهنگ و آداب و رسوم مردمان این دیار دارد، لذا باید این بازآفرین برپایه این پیشینه صورت گیرد تا لطمه‌ای بر هویت تاریخی شهر وارد نشود.

انتقال آب سد طالقان به قزوین، هنوز روی خوش به مردم نشان نداده است

می‌دانیم که آب از ضروریات هر جامعه بشری است، اما همچنان یکی از دغدغه‌های اصلی جامعه محسوب می‌شود که همه روزه هم بر بحران آن افزوده می‌شود.

براساس آمارها، 75 درصد آب مصرفی استان قزوین از منابع سفره‌های آبی زیرزمینی و 25 درصد از آب‌های جاری تامین می‌شود. انتقال آب سد طالقان به منظور تامین نیاز آبی استان از جمله طرح‌هایی است که هنوز جامه عمل پوشانده نشده است.

این درحالی است که در سفر ریاست جمهوری در سال 95، این طرح به تصویب رسید. اما همچنان در تامین بودجه هفت هزار میلیارد ریالی که برای اجرای نیاز است، در تنگنا قرار دارد.

داوود محمدی در این رابطه می‌گوید: قبل از این قرار بود 10درصد منابع مالی این طرح بزرگ توسط دولت و بخش عمومی تامین شود اما به دلیل تنگناهای بخش خصوصی در تامین مالی این طرح و با مذاکرات انجام شده در راستای سرعت بخشیدن به اجرای این پروژه این میزان به 30 درصد افزایش یافت.

نماینده مردم قزوین، البرز و آبیک در مجلس عنوان می‌کند: با اجرای این طرح سالیانه 60 میلیون متر مکعب آب از سد طالقان به استان قزوین اختصاص می‌یابد.

وی با بیان اینکه هم اکنون بدلیل کمبود آب، آبرسانی به 102روستای استان قزوین بوسیله تانکر انجام می شود، اظهار می‌کند: بهره برداری از این طرح که از سال 97عملیات اجرایی آن کلید خورد، مشکل تامین آب شرب در 14 شهر و 200 روستای استان قزوین را تا سالیان متمادی حل می‌کند.

طرحی که در سال 95 به تصویب رسیده نیز تقریبا چهار سال از آن می‌گذرد و هنوز اتفاق چشمگیری در این خصوص نیفتاده است؛ حال سوال این است که آیا مردم مظلوم قزوین باید همانند سایر پروژه‌ها انتظار 10 ساله یا بیشتر را برای به ثمر نشستن این طرح، بکشند؟

700 پروژه نیمه تمام که روی دست استان مانده است!

گذشته از این‌ها باید مرثیه‌ای برای 700 پروژه نیمه تمام در استان قزوین خواند که هر ساله بر میزان اعتبارات لازم برای اتمام آن‌ها افزوده می‌شود و هر سال هم مسئولین بر طبل کمبود بودجه می‌کوبند که کفاف تکمیل این پروژه‌ها را نمی‌دهد.

رئیس سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی استان قزوین در این باره اظهار می‌کند: در بودجه سال آینده 605 میلیارد تومان برای پروژه‌های عمرانی اختصاص پیدا کرده؛ این در حالی است که 700 پروژه نیمه‌تمام روی دست استان مانده است و برای تکمیل آن‌ها به 2000 میلیارد تومان اعتبار نیاز داریم.

یاری می‌گوید: به مدیران تأکید شده است برای پروژه‌ها اعتبار ملی دریافت کنند چراکه اعتبارات عمرانی استان پاسخگوی بسیاری از پروژه‌ها نیست و در پروژه‌های نیمه‌تمام نیز اولویت با آن‌هایی است که درصد پیشرفت بالایی دارند.

بودجه‌ای که در عمق جدول قرار دارد

اینجاست که باید سری به ردیف بودجه‌ای استان قزوین بزنیم که همیشه در انتهای لیست قرار دارد. شاید بتوان علت نفس‌های حبس شده رشد و توسعه استان را در این گلوگاه پیدا کرد چراکه قزوین امسال هم به عنوان بیست و هفتمین استان در میزان اختصاص بودجه قرار گرفت.

ارتقای جایگاه بودجه‌ای استان یکی از خواسته‌های دیرینه مردم این دیار است که محقق نشده و عاملی برای عقب ماندگی پروژه‌ها شده است. طبیعتا کمبود اعتبارات و بودجه نمی‌تواند انتظارات مردم از تامین امکانات و اجرای پروژه‌ها را برآورده کند.

حال دیگر به سایر پروژه‌ها که برخی هم ملی است، مانند دو طرح بزرگ احداث جاده قزوین - تنکابن و قزوین - کلاچای که از مطالبات جدی مردم استان بوده و در سال‌های اخیر هم بودجه‌های خوبی به آن‌ها اختصاص پیدا کرده نیز بیشتر از این نمی‌پردازیم.

این پروژه‌ها هنوز نیمه‌کاره مانده اند و علت توقف هر دو طرح هم مشکلات زیست محیطی عنوان شده است. هرچند امروز آنچه برای مردم دیار کهن مینودری سؤال شده این است که اگر این طرح‌ها با مسائل زیست محیطی اختلال داشت، اصلا چرا اجرا شدند؟ و اگر مخل نیست، پس چرا نیمه کاره رها شده است؟!

انتهای پیام /