920میلیارد تومان منابع حاصل از قطع یارانه سه میلیون نفر کجا استفاده خواهد شد؟
اقتصادنیوز: متخصصان حوزه فقر معتقدند که یارانه نقدی بر رفاه افرادی که در دهک‌های میانی هستند، تاثیر چندانی ندارد.
به گزارش اقتصادنیوز، روزنامه دنیای اقتصاد نوشت:
پس از سال 1389 (هدفمندسازی یارانه‌ها)، بسیاری از دولت‌ها از ابزار یارانه نقدی و کمک‌های معیشتی برای جلوگیری از آسیب دیدن معیشت مردم در مواجهه با شوک‌های تورمی استفاده کردند. به عبارت دیگر منطق یارانه‌دهی به همه اقشار جامعه، حفظ قدرت خرید معیشتی مردم بوده، به‌طوری‌که فقر در جامعه گسترش نیابد.
با این حال وجود عوامل مختلفی مانند تحریم‌های اقتصادی و تورم‌های بالا موجب شده تا نرخ و شکاف فقر در سال‌های گذشته افزایش یابد. برای مثال پیش از خروج آمریکا از برجام و بازگشت فشار حداکثری علیه کشور، نرخ فقر کمتر از 20درصد بود. این نرخ در سال1402 در 30درصد تثبیت شده است.
در این سال‌ها دولت با افزایش و تجمیع یارانه‌های نقدی سعی در بهبود شرایط رفاهی داشته است. با این حال عامل تورم همواره نقش سدی محکمی در مسیر تحقق این هدف را داشته است.
به زبان ساده، در شرایطی که دولت خود با کسری بودجه مواجه بوده و با استفاده از راه‌های تورم‌زا، کسری خود را جبران می‌کند، با اعطای اعتباراتی که خود تشدیدکننده کسری بودجه، افزایش تورم و افزایش فقر در جامعه هستند، سعی در حفظ معیشت مردم داشته است. این در حالی است که افزایش یارانه‌ها تنها اثری کوتاه‌مدت داشته و تورم‌های بالا به سرعت اثر رفاهی یارانه‌های را خنثی می‌کرد. درحالی‌که نیروی تشدیدکننده کسری بودجه همچنان فعال بود. نگاهی به لایحه بودجه سال 1404 نشان می‌دهد که اعتبارات حمایتی در نظر گرفته شده معادل 923 هزارمیلیارد تومان یعنی 17درصد بودجه عمومی دولت است. به همین دلیل در سال‌های گذشته بسیاری از کارشناسان به سیاست‌های حمایتی دولت انتقادات زیادی وارد کرده‌اند.سیاست هزینه‌زا
یکی از نخستین انتقادات واردشده به شیوه تخصیص و میزان اعتبارات حمایتی در ایران، «غیرهدفمند» بودن و «فراگیر» بودن آن است. در کشورهای مختلف، از یارانه‌های مختلف به‌عنوان ابزاری برای حمایت از اقشار خیلی فقیر جامعه استفاده می‌شود. با این حال در ایران، سنگ‌بنای تخصیص یارانه به‌گونه‌ای گذاشته شد که با ماهیت اصلی این ابزار در تعارض بود و از سال1389 به بعد اغلب شهروندان ایرانی به یارانه‌بگیران تبدیل شدند.
با این حال با گذشت زمان و البته محدودیت منابع دولت، این سیاست به‌دلیل تورم‌زایی، برای همه اقشار جامعه زیان‌آور است. به همین دلیل یکی از توصیه‌های اصلی کارشناسان آن است که اعتبارات حمایتی باید به‌صورت هدفمند به اقشار ضعیف مانند افرادی که در فقر شدید به سر می‌برند، داده شود. از آنجا که فقر در ایران تنها جنبه درآمدی ندارد، اعتبارات حمایتی باید به‌صورت غیر نقدی نیز برای حمایت از افرادی که با فقر چندبعدی دست و پنجه نرم می‌کنند، اعطا شود. از آنجا که نقشه کلی این مسیر مشخص به نظر می‌رسد، پرسشی که وجود دارد آن است که این اصلاح ساختاری در چه قالبی باید انجام شود؟
متخصصان حوزه فقر معتقدند که یارانه نقدی بر رفاه افرادی که در دهک‌های میانی هستند، تاثیر چندانی ندارد. به همین دلیل یکی از راه‌های تامین اعتبار مورد نیاز برای حمایت از اقشار ضعیف جامعه، حذف یارانه دهک‌های میانی است. اما نکته قابل‌توجه آن است که این اقدام به مقبولیت سیاستی نسبی نیاز دارد. اعتماد مردم به دولت موجب می‌شود که چنین اقدامی منجر به شکل‌گیری نارضایتی‌های جدید نشود. از سوی دیگر این اصلاحات باید پشتوانه کارشناسی داشته باشد و در قالب یک بسته سیاستی شفاف ارائه شود.این در حالی است که دولت در مردادماه بدون رعایت این مساله و بدون ارائه توضیحات لازم، یارانه 3میلیون نفر را قطع کرده است. برای مثال مردم باید بدانند که 920میلیارد تومان حاصل از قطع یارانه این افراد، به چه منظوری استفاده خواهد شد. پیش از این اعلام شد که قرار است از منابع حاصل از قطع یارانه 3 پردرآمد جامعه برای اعطای کالابرگ استفاده شود. اما در حال حاضر یارانه افرادی که در دهک‌های پایین‌تری نیز بوده‌اند، قطع شده است. این مساله بر نااطمینانی موجود به اقدامات دولت دامن می‌زند و موجب می‌شود تا سیاست‌های مفید نیز تبعات جدیدی به بار بیاورد. به همین دلیل دولت باید در هنگام اجرای یک چنین سیاستی به‌صورت شفاف عمل کند و اطلاعات لازم را به مردم بدهد.
همچنین بخوانید ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید