عدالت در مسکن‌سازی با ساخت خانه‌های حیاط‌دار / ظرفیت توسعه افقی در بسیاری از استان‌ها وجود دارد
عبدالحمید نقره کار در گفت وگو با خبر‌نگار اقتصادی خبرگزاری فارس درباره مزیت ساخت خانه های حیاط‌دار و ویلایی در مقابل خانه های آپارتمانی، اظهار داشت: مسکن یعنی محل سکونت و آرامش بنابراین اگر ساختن خانه منجر به آرامش شود یعنی ما موفق عمل کرده‌ایم.
وی گفت: اگر خانه هایی بسازیم که در نهایت منجر به آشفتگی، دعوای بین انسان‌ها و بروز آسیب های اجتماعی در آپارتمان ها و بین انسان ها شود در نتیجه ما به هدف نرسیده ایم، دولت اگر می‌خواهد فضایی ایجاد کند که مردم کشورش دارای آرامش باشند باید فکری اساسی برای ساخت منازل یک طبقه داشته باشد.
*مسکنی که تاکنون ساختیم، مسکن نیست، مُسَکن است
رئیس قطب علمی معماری اسلامی در ادامه گفت: آپارتمان‌سازی‌هایی که تاکنون انجام شده ما را به نتیجه نرسانده است. بخشی از عدم آرامشی که ما در خانواده ها مشاهده می کنیم ناشی از همین نوع آپارتمان نشینی‌ها است، خانه هایی که ما ساخته ایم مسکن نیست، مُسَکن است.
* در ساخت خانه خوب باید پنج مقیاس رعایت شود
نقره‌کار با اشاره به اینکه اگر می خواهیم خانه به معنای درست کلمه داشته باشیم باید به چند مقیاس توجه کنیم، توضیح داد: مقیاس اول آمایش سرزمینی، مقیاس دوم برنامه‌ریزی شهری، مقیاس سوم طراحی شهری، مقیاس چهارم معماری و مقیاس پنجم معماری داخلی است؛ یک خانه خوب حاصل رعایت این 5 مقیاس است.
عضو هیئت علمی دانشگاه علم و صنعت ایران افزود: حاکمیت باید آمایش سرزمینی، برنامه ریزی شهری و طراحی شهری مناسب را عملیاتی کند تا مسکن تک واحدی مناسبی در کشور ایجاد شود؛ هرچه این تصمیمات به سمت کلان‌تر، یعنی به سمت آمایش سرزمین و برنامه ریزی شهری می رود، بیشتر به حاکمیت مربوط می‌شود و هر چه خرد‌تر می‌شود مثل معماری داخلی، حاکمیت دیگر در آن دخالتی ندارد.
* باید امکانات را در تمام شهرها و روستاها متمرکز کنیم
وی در ادامه توضیح داد: ما اگر بخواهیم خانه های تک واحدی را داشته باشیم که دولت کارهای خوبی را هم در این زمینه شروع کرده باید در قالب طرح آمایش سرزمینی عدالت گستری کنیم. اگر حکومت مهدوی معتقد به عدالت گستری است، مفهوم عدالت هم توزیع برابر ثروت، قدرت و امنیت باشد، باید به جای این که در شهرهای بزرگ مثل تهران متمرکز شویم، باید امکانات را در تمام شهرها و روستاها متمرکز کنیم، اگر این کار را کردیم، مهاجرت معکوس اتفاق می‌افتد، مردم دیگر احساس نمی‌کنند که قبله آمال تهران و شهرهای بزرگ است. در این شرایط مردم آرام آرام در جستجوی ثروت قدرت و امنیت به سمت شهرهای کوچک می روند.
وی بیان کرد: وقتی این اتفاق افتاد، فشار روی تهران کم می‌شود، مردم در شهرهایی مثل کرمان، یزد و غیره حضور پیدا می‌کنند، زیرا این شهرها امکان توسعه افقی دارد و زمین خالی در این شهرها زیاد است. به عنوان مثال شهر کرمان و یزد زمین خالی زیادی دارد و به همین دلیل است که دولت فکرهای خوبی برای ساخت خانه های تک واحدی دارد.
نقره کار اظهار داشت: ما باید این گفتمان را در حاکمیت ایجاد کنیم که نیاز نیست در همه جای کشور مثل مسکن مهر در دولت احمدی نژاد، اقدام به آپارتمان‌سازی‌ها کنیم. در شهرها زمین کافی و امکانات کافی در اختیار داریم و می توانیم خانه های تک واحدی به مردم بدهیم تا مستقل زندگی کنند.
وی افزود: منتقدانی که معتقدند این طرح عملیاتی نیست به این دلیل که هزینه فراهم کردن زیرساخت‌های آن بالاست، در صورتی گفته هایشان صحیح است که آمار دقیقی از این زمین ها ارائه کنند. به عنوان مثال شهردار کرمان چندی پیش اعلام کرد که ما میزان زیادی زمین خالی در وسط شهر داریم یعنی جایی که تمام تاسیسات شهری وجود دارد ولی این زمین ها کاربری مسکونی ندارد.
رئیس قطب علمی معماری اسلامی بیان کرد: در همه کشور این مشکل وجود ندارد و خیلی از شهرهای ما زمین کافی را در اختیار دارند بعضی از شهرهای ما مثل کاشان، کرمان و یزد توسعه افقی نامتوازن پیدا کرده اند و برخی از نقاط شهر اصطلاحا کچل است.
نقره کار افزود: شهرهای ما ظرفیت و پتانسیل را دارند که از زمین‌های داخلی خود برای ساخت خانه‌های حیاط دار و ویلایی استفاده کنند. البته همه شهرها شرایط تهران را ندارند و برای تهران باید شهرک‌های اقماری کوچک بسازیم. در طرح ساخت خانه های حیاط‌دار زمین به صورت 99 ساله به مردم به شرط آبادانی اجاره داده می شود.
وی اضافهکرد: قرار نیست یک‌هزار متر زمین به مردم بدهیم و مردم در آنجا خانه ویلایی بسازند و کاربری آن را مسکونی کنند. در این طرح مردم می‌توانند 20 الی 30 درصد زمین را در اختیار داشته باشند. سایر بخش زمینی که در اختیار آنها قرار داده شده باید صرف امور باغداری دامداری و تولید بشود.
رئیس قطب علمی معماری اسلامی توضیح داد: قرار است در این طرح خانه‌های نقلی ساخته شود و در کنار آن کارهای آبادانی انجام شود. بنابراین نه تنها به منابع طبیعی آسیب وارد نمی‌شود بلکه منجر به آبادانی نیز می شود. در این طرح سند هم به مردم داده نمی‌شود، که هر کاری که خواستند در این زمین ها انجام دهند، در این زمین ها بر اساس آمایش سرزمین مردم باید اقدام به درخت کاری کنند و چرخه اقتصادی هم برای آن شکل بگیرد.
نقره کار ادامه داد: در شرایط فعلی به مردم بالای 300 میلیون وام مسکن می دهند و خریدار خانه باید همه دار و ندارش را بگذارد، تا بتواند یک خانه 60 الی 70 متری مستهلک بخرد. این ساختمان‌ها، توسعه یابنده هستند به این صورت که در ابتدا از زیر‌بنای کم مثلا 30 متر شروع به ساخت می کنند و در ادامه و در یک برنامه طولانی مدت این منازل به 100 الی 120 متر همزمان با افزایش تعداد نفرات خانواده گسترش می یابد. به گونه ای که حتی بچه های این افراد بتوانند در این منازل زندگی کنند و یک و نیم نسل در آنجا ساکن باشند.
این استاد دانشگاه بیان کرد: وقتی خانواده بزرگ شود و بچه های آن ها به سن ازدواج برسند، می‌توانند در یکی از واحدهای مستقل در این منزل زندگی کنند. این خانه توسعه یابنده متناسب با بودجه خانوار و متناسب با فرزندان خانوار توسعه پیدا می کند و نیازی به وام‌های کلان مسکن نیست.
به گزارش فارس، هرچند مهمترین وعده اقتصادی دولت سیزدهم، یعنی ساخت 4 میلیون مسکن در قالب ابرپروژه نهضت ملی مسکن در یک سال گذشته دچار فراز و فرودهای زیادی شده است اما مرور مصوبات آخرین جلسه شورای عالی مسکن که ماه گذشته برگزار شد نشان دهنده آن است که دولت با الزام به ساخت مسکن یک طبقه ای حیاط‌دار به دنبال یک تغییر ریل در ساخت و ساز مسکن و کاهش تراکم شهرها است؛ مهرداد بذرپاش وزیر راه و شهرسازی، نیز در دفاعیه اخیر خود بابت اخذ رای اعتماد در مجلس شورای اسلامی، به این مساله تأکید کرد.
پایان پیام /