آیا کشورهای اروپایی از استقلال عمل برخوردارند؟

به گزارش ایسنا، محمدحسین کبریا در یادداشتی با عنوان «آیا کشورهای اروپایی از استقلال عمل برخوردارند؟» نوشت: در رفتار، سیاستها و عملکرد کشورهای عمده اروپایی به ویژه انگلیس، فرانسه و آلمان در قبال ایران به سختی می‌توان نقطه مثبتی یافت. این روند از دوران استعمارگری کشورهای اروپایی و جنگ‌های اول و دوم جهانی وجود داشته و ایران خسارت‌های فراوانی را در این رابطه متحمل شده و حتی بخش‌هایی از خاک خود را از دست داده است. پس از پیروزی انقلاب اسلامی و رهایی کشورمان از وابستگی به غرب، ضدیت با مردم کشورمان در میان کشورهای اروپایی پر رنگ‌تر شد و آنها این ضدیت را با تحریک رژیم صدام به تجاوز به ایران و پشتیبانی همه جانبه از آن رژیم طی 8 سال جنگ تحمیلی، به اوج خود رساندند. آن‌ها به واسطه همراهی همیشگی خود با تحریم‌های ظالمانه و ضد بشری آمریکا علیه کشورمان و با پشتیبانی و اسکان گروه‌های تروریستی نظیر منافقین در خاک خود، شریک جرم و جنایت علیه مردم کشورمان از پیر و جوان، زن و مرد و خردسالان و بیماران بوده اند.

امروز جان بسیاری از بیماران صعب‌العلاج سرطانی، پروانه‌ای و... به خاطر خودداری کشورهای اروپایی از فروش اقلام دارویی و پانسمان‌های مخصوص، با خطر مواجه شده و تعدادی از آنها جان خود را از دست داده‌اند. بر کسی پوشیده نیست که آثار خسارت بار بی عملی و عدم پایبندی کشورهای اروپایی به تعهدات‌شان در برجام، دست کمی از جنایات آمریکا به واسطه سیاست فشار حداکثری یا همان تروریسم اقتصادی علیه مردم کشورمان ندارد. ذات و فطرت کشورهای استعمارگر یکی است و همان‌گونه که نمی‌توان از آمریکا غیر از جرم، جنایت، تجاوز، جنگ، خونریزی، تروریسم و... انتظار داشت، از کشورهای اروپایی نیز انتظاری بیش از این وجود ندارد. فرق کشورهای اروپایی و آمریکا تنها در این است که اروپا اختیاری از خود نداشته و دنباله رو آمریکا است و تلاش می کند با توسل به روشهای رذیلانه، رضایت آمریکا را جلب کند. برای نمونه بوریس جانسون نخست وزیر انگلیس می گوید: «ما باید توافق ایران [برجام] را با توافق ترامپ جایگزین کنیم»؛ فرانسه به پرتاب ماهواره ظفر با موشک ماهواره بر سیمرغ واکنش غیر معقول نشان می دهد و آلمان نهایت تلاشش را می کند تا از دستورالعملی که ریچارد گرنل سفیر آمریکا در برلین صادر کرده است، منحرف نشود. آنچه بوریس جانسون در مورد توافق ترامپ به زبان آورده، جدید نیست و پیش از او، «ترزا می» سلف جانسون در 29 آوریل 2019 گفته بود: «عناصر مهمی وجود دارد که توافق هسته ای را پوشش نمی‌دهد و از آن جمله می‌توان به برنامه‌های موشک‌های بالستیک و فعالیت‌های منطقه ای ایران اشاره کرد، مضاف بر اینکه مشخص نیست پس از انقضای این توافق چه رخ می‌دهد.» مشارالیها به موازت این صحبت ها، ضمن استقبال از پیشنهاد آمریکا برای بستن توافق جدید، از سایر شرکا نیز خواست که به این امر تن دهند. در آن موقع، جانسون به عنوان وزیر خارجه انگلیس، ضمن اشاره به نگرانی‌های عمیق دونالد ترامپ، در خصوص ایران، مدعی شد که یک توافق جدید می تواند خشنودی واشنگتن را موجب شود. هر چند ماکرون رئیس جمهوری فرانسه تلاش زیادی کرد تا چهره‌ای مصلح به خود گرفته و با میانجی‌گری میان ایران و آمریکا به اصطلاح برجام را نجات دهد، ولی در نهایت امر، مسیری را پیمود که رضایت آمریکا را جلب کند. با توجه به اینکه پیش از پرتاب موشک ماهواره‌بر سیمرغ، مقامات آمریکایی اعلام نموده بودند که «فعالیت‌های ماهواره‌ای جمهوری اسلامی ایران، تلاش‌هایی پوشیده در چارچوب فعالیت‌های موشکی و ساخت موشک‌های بالستیک از سوی این کشور است و آمریکا نگران آن است که فن‌آوری بالستیکی مورد استفاده برای پرتاب ماهواره‌ها به فضا می‌تواند در پرتاب کلاهک‌های هسته‌ای نیز مورد استفاده قرار گیرد»؛ وزارت خارجه فرانسه 21 بهمن با انتشار بیانیه‌ای اعلام نمود: «فرانسه اقدام ایران در پرتاب ماهواره که از فناوری موشک‌های بالستیک بین قاره‌ای استفاده شده است را محکوم می‌کند.»

در این بیانیه، ایران متهم به نقض قطعنامه 2231 شورای امنیت سازمان ملل شد. این در حالی است که به تصریح مقامات کشورمان، چه برنامه دفاعی موشکی ایران و چه موشکهای ماهواره بر، هیچ ارتباطی با قطعنامه 2231 ندارند، چرا که موشک های ایرانی اساسا برای حمل سلاح های هسته‌ای طراحی نشده‌اند.

آلمان نیز در کنار شراکت با دو کشور دیگر اروپایی عضو برجام در عمل نکردن به تعهدات برجامی و به خطر انداختن این توافقنامه، به درستی نشان داده که حتی نمی تواند رفتاری خلاف خواسته سفیر آمریکا در برلین داشته باشد. دولت آلمان امسال در یک اقدام خلاف تشریفات دیپلماتیک مرسوم بین کشورها، از ترس واکنش سفیر آمریکا، مدعی شد که آقای اشتاین مایر رئیس جمهوری آلمان پیام تبریکی به مناسبت پیروزی انقلاب اسلامی برای همتای ایرانی‌اش نخواهد فرستاد. این در حالی است که دولت ایران قبلا از دریافت این پیام خبر داده بود. با آشکار شدن این واقعیت، آلمان به تکاپو افتاد تا ارسال پیام تبریک را توجیه کرده و آن را در نتیجه ناهماهنگی سفارت آن کشور در ایران اعلام نمود. کشوری که حتی اختیار ارسال پیام تبریک مرسوم را ندارد، چگونه می تواند تعهدات برجامی خود را عملی سازد. طبق آنچه گفته شد، از کشورهای اروپایی در قبال ایران اسلامی، انتظاری بیشتر از این نیست. مردم ایران هیچ‌گاه اعتماد به آنها ندارند و حتی آنها را یک قدرت درجه دوم هم به حساب نمی آورند. از کشورهای اروپایی انتظار می رود که استقلال عمل بیشتری از خود نشان داده و از این بیشتر ذلالت و خواری در مقابل آمریکا را نپذیرند. انتهای پیام