افزایش دو برابری تولید گاز ایران در دوران تحریم

آقای رضا نوشادی گفت: موفقیت‌های صنعتی کشور منحصر به زمینه‌های موشکی و پهپادی نیست و اکنون 85 درصد تأسیسات و تجهیزات مورد نیاز صنعت گاز در داخل کشور ساخته می‌شود و به پشتوانه همین توانمندی، به‌تازگی قراردادی برای صادرات 40 دستگاه توربین ساخت ایران به کشور روسیه امضا شده است. بهره‌گیری از سیستم کنترل تمام‌ایرانی او گفت: جوانان بااستعداد ایرانی پس از انتقال موفق فناوری ساخت توربین از کشور‌های اروپای شرقی و غربی به تلاش مقدس خود برای استقلال صنعتی ادامه دادند و اکنون کشور به جایگاهی رسیده که توربین ملی از بازدهی بیشتری نسبت به انواع مشابه خارجی برخوردار است. او می گوید: با آغاز تحریم ونزوئلا، مقدار تولید نفت این کشور آمریکای لاتین، سقوط آزاد را تجربه کرد، به‌نحوی که ونزوئلا در مدت زمان کوتاهی از دارنده بزرگ‌ترین ذخایر نفتی جهان به یک واردکننده تبدیل شد و این در حالی است که تولید گاز ایران در دوران تحریم به دو برابر افزایش یافته است. نوشادی گفت: آقای اوباما در سال 2003 دکترین جدید آمریکا مبنی بر بی‌نیازی این کشور از واردات نفت را ارائه کرد و همه دیدند کشوری که در آن زمان روزانه 6 تا 7 میلیون بشکه نفت وارد می‌کرد، اکنون به‌همین مقدار صادرات دارد و دستیابی به این هدف، با تحریم ناجوانمردانه صاحبان 50 درصد مخازن نفتی دنیا یعنی عراق، لیبی، ایران، ونزوئلا و روسیه محقق شده است. کارشکنی آمریکا در عرصه تجارت جهانی گاز او گفت: در سال‌های اخیر ایالات متحده آمریکا به‌طور گسترده به راه‌اندازی کارخانه‌های تولید ال‌ان‌جی اقدام و به‌تازگی نیز با تحریم همه‌جانبه روسیه و سپس وقوع انفجار در خط لوله گاز نورداستریم، عملاً یکی از بزرگ‌ترین رقبای خود در صادرات گاز را از عرصه خارج کرد. اکنون نیز دشمنان تلاش می‌کنند دستاورد‌های بزرگ کشور را کوچک جلوه دهند و با سیاه‌نمایی وضع موجود و انتشار گسترده اطلاعات گمراه‌کننده نگذارند مسئولان تصمیم‌هایی را که به نفع مصالح ملی است اتخاذ و اجرا کنند. هر رویه‌ای که اقتصادی نباشد در درازمدت کشور را با مشکل روبه‌رو می‌کند و پیامد‌هایی مانند آلودگی محیط زیست و ترافیک دارد. او گفت: هر روز معادل 5،5 میلیون بشکه نفت در کشور مصرف می‌شود که با توجه به ورود مخازن گازی کشور به نیمه دوم عمر و کاهش تولید، در سال‌های آینده دیگر ظرفیتی برای پاسخگویی به‌درخواست فزاینده مصرف وجود نخواهد داشت و این در حالی است که ما با صادرات گاز یا تبدیل آن به فرآورده‌های با ارزش افزوده بالاتر می‌توانیم این ثروت خدادادی را در خدمت منافع و رفاه ملی به‌کار ببریم. با این تدبیر خانواده‌ها می‌توانند از محل صرفه‌جویی، کسب درآمد کنند و افرادی که مصرف بیش از اندازه دارند، مکلف می‌شوند بهای آن را بپردازند.