اگر راست می‌گویید از آب صیانت کنید / من آیت‌الله نیستم / تراژدی نیروی کار ایران
دسترسی طبقاتی به اینترنت، واقعیت شکست‌های سریالی بنت؟!، منطق «مذاکره سخت» در وین، رمز توصیه رهبری به مقاومت مقابل مشکلات، روایت «زخم‌های محیط زیستی ایران» در اجلاس گلاسکو، درباره ایرانیان محبوس در مرز‌های کشور‌های اروپایی، جامع‌ترین مشوق‌های فرزندآوری، آزادی نزدیک مأرب، دستور فوری برای ترخیص کالا از گمرک و اختلافات ایران و روسیه درباره مسئله هسته‌ای چه مواردی است؟ از مواردی است که موضوع...
به گزارش «تابناک» روزنامه‌های امروز چهارشنبه 12 آبان ماه در حالی چاپ و منتشر شد که برجام و امید به مذاکرات آینده، واکنش‌ها به فامیل‌بازی در انتصابات!، تلاش‌ها برای محاکمه حسن روحانی توسط مجلسی‌ها و جامع‌ترین مشوق‌های فرزندآوری از عناوینی است که در صفحات نخست روزنامه‌های امروز برجسته شده است.
-->در ادامه تعدادی از یادداشت‌ها و سرمقاله‌های منتشره در روزنامه‌های امروز را مرور می‌کنیم:
*س_اگر راست می‌گویید از آب صیانت کنید_س*ولی الله شجاع پوریان - مدیرمسئول روزنامه همدلی در سرمقاله امروز این روزنامه نوشت: وضعیت آبی کشور به شرایط خطرناکی رسیده و شواهد میدانی، آمار‌های دو دهه گذشته و وضعیت نزولات آسمانی سال آبی گذشته و پاییز امسال چشم‌انداز امیدبخشی را در حوزه آب نشان نمی‌دهد. پیش‌بینی کارشناسان از دو دهه قبل مبنی بر استفاده بیش‌ازحد از آب‌های تجدیدپذیر سالیانه کشور، کاهش نزولات آسمانی و مشکلات مربوط به تأمین آب همه حکایت از آن داشت که کشور از حیث منابع آبی وارد وضعیت بحرانی شده است. شوربختانه در همه این سال‌ها باوجود همه پیش‌بینی‌ها و هشدار‌ها و شواهد، برنامه‌ریزی مناسبی در مدیریت منابع آب برای کاستن از عواقب ناگوار این تهدید‌ها صورت نگرفت و اکنون کمبود آب، فرونشست زمین، آلودگی آب‌های سطحی، ورود پساب‌ها و فاضلاب‌ها به آب‌های سطحی و زیرزمینی،
خشک شدن تالاب‌ها، فعال شدن کانون‌های ریزگرد و بروز سایر اثرات مخرب زیست‌محیطی اثرات سوء خود را نشان داده و بیم و هراس‌ها را افزایش داده است. متأسفانه همچون سایر چالش‌ها و مسائل حاکمیتی دیگر، عدم توانایی دستگاه‌های متولی امر، حل این بحران را نیز به قضا و قدر سپرده و اقدام مؤثری برای برون‌رفت از این وضعیت مشاهده نمی‌شود. گویا متولیان امر واقعا راهکاری جز دل بستن به موهومات و واگذاری حل مشکل به آینده ندارند و با یک ترسالی (که ممکن است هر ده سال یک‌بار رخ دهد) گمان می‌کنند از این بحران خارج خواهند شد. خوشبختانه به دلیل تشدید حساسیت‌های زیست‌محیطی ایجادشده در سال‌های اخیر، متخصصان و کارشناسان حوزه آب و محیط‌زیست به‌اندازه کافی در دانشگاه‌های کشور و بدنه وزارت جهاد کشاورزی، سازمان محیط‌زیست، وزارت نیرو و سایر دستگاه‌های ذی‌ربط حضور دارند که می‌توانند مسئولان را در اجرای سیاست‌ها و ریل‌گذاری‌ها در حوزه آب یاری دهند، اما نکته مهم اینجاست که تاکنون اجماعی در مورد قبول بحران آب و تبدیل‌شدن آن به مسئله جدی کشور و استفاده از عقل جمعی در میان مسئولان تصمیم‌گیر صورت نگرفته است و به‌جز یک سری وعده‌ها و شعار‌های انتخاباتی و رفتار‌های عموما پوپولیستی و بی‌ثمر در همه این سال‌ها در هر دولتی با هر گرایشی کمتر شاهد تصمیم و اقدامی مؤثر در این حوزه بوده‌ایم.
اگر امروز در مجلس به‌جای طرح صیانت از فضای مجازی برای جلوگیری از انتشار اخبار انتصاب‌های فامیلی، طرح صیانت از آب مدنظر مجلس بود چه خوب می‌توانستیم به حل مشکل آب یا لااقل کاهش پیامد‌های آن امیدوار باشیم. اگر دولت محترم به‌جای تشکیل کارگروه‌های بی‌ثمر تکراری، یک اقدام جدی در اصلاح الگوی مصرف آب، جلوگیری از کاشت محصولات غیراستراتژیک آب بر، بالا بردن راندمان مصرف آب در کشاورزی، بالا بردن بهر‌ه‌وری آب و جلوگیری از هدررفت آن در تمام بخش‌های مصرف و سایر راهکار‌های پیشنهادی کارشناسان و امثالهم انجام می‌داد می‌توانستیم امیدوار باشیم در یک برنامه میان‌مدت یا بلندمدت شاهد اصلاحاتی در این زمینه باشیم. آنچه امروزه مردم و کارشناسان را نگران کرده، کاهش بارش‌ها نیست بلکه بی‌تفاوتی و انفعال و بی‌برنامگی مسئولان و سیاستگذاران بخش آب کشور برای مقابله با این شرایط است که جای تأمل دارد. بحران آب یک موضوع عینی، قابل‌مشاهده و مؤثر در معیشت و سلامت مردم در زمان حال و آینده است و شرایط منابع آب کشور به‌گونه‌ای است که نه می‌توان آن را به همسایگان یا بیگانگان نسبت داد و نه به فریب‌خوردگان داخلی یا حتی کارشکنی افراد نفوذی. اکنون‌که دولت و مجلس و همه نهاد‌های انتصابی و انتخابی به‌صورت دربست در اختیار یک جریان خاص قرار دارد هیچ بهانه‌ای برای حل نکردن چنین موضوعاتی نیست. موضوع آب و مسائل مرتبط با آن اگر خیلی فوری و جدی به مهم‌ترین مسئله کشور و اصلی‌ترین دغدغه حاکمیت آن‌هم در همه بخش‌ها و سطوح تبدیل نشود، تبدیل به یک بحران زیست‌محیطی، اجتماعی، اقتصادی و در نهایت سیاسی و روانی جامعه خواهد شد که فکر کردن به عواقب آن نیز دلهره‌آور است. موضوع آب باید همین امروز به یک اولویت کشوری تبدیل شود و سخت‌گیری‌ها در بخش‌های مختلف مصرف و تغییر روند‌ها شروع شود. اکنون کشور در حال تجربه پاییز خشک است، ولی حتی ورود به فصول پر بارش نیز نباید ما را فریب دهد و تصمیم‌گیری عاجل را به تأخیر اندازد. چشم‌انداز کشور در سال‌های پیش رو از لحاظ آثار مخرب بی‌برنامگی در منابع آب تجدیدپذیر کشور دهشتناک است و مطمئن باشید کار به آیندگان نخواهد رسید که عملکرد ما را در زمینه مدیریت منابع آب ارزیابی کنند بلکه در همین سال‌های نزدیک تاوان عملکرد خویش را پس خواهیم داد.
*س_ تراژدی نیروی کار ایران_س*احسان شادی طی یادداشتی در شماره امروز جهان صنعت با عنوان تراژدی نیروی کار ایران نوشت: روسیه کشوری است که در ته کار نمی‌تواند با ایران دوست بماند. دلیل این پیش‌بینی و باور کارشناسان ساده است. روسیه کالایی ندارد که به ایران صادر کند و توانایی و تمایل خرید کالا‌های ایرانی را نیز ندارد. ایران و روسیه در بازار جهانی نفت و گاز رقابت دارند و روسیه از موقعیت متزلزل ایران بهره‌برداری کرده و سهمیه ایران در بازار‌های جهانی را تا اندازه‌ای به خود اختصاص داده است. روسیه در گفتگو‌های هسته‌ای ایران از سال 1392 تا امروز رفتاری رازگونه داشته و بنا به اظهار صریح وزیر سابق وزارت خارجه با بندبازی راه آشتی نهایی را با صخره‌های پنهان و پیدا بسته است. این روز‌ها می‌بینیم مقام‌های روسی از یک سو ایران را تشویق، تشجیع و تا اندازه‌ای هم تهدید می‌کنند به مذاکرات وین برگردد و از نقطه قطع شده دور ششم گفتگو را ادامه دهد و از سوی دیگر به ایران می‌گویند شرط خواستن تضمین اجرای برجام از سوی آمریکا حق آن‌ها است و به این ترتیب راه را ناهموار می‌کنند.
حال در این روز‌هایی که ایران تمایل دارد کار مذاکره را طولانی کند تا با دست پر‌تر به مذاکره برگردد اولیانوف می‌گوید اینکه ایران همواره از عبارت «به زودی» استفاده می‌کند کار درستی نیست و ابهام‌سازی می‌کند. حال، اما خطیب‌زاده که به هر حرف مقام‌های آمریکایی و نیز مقام‌های اروپایی با سرعت و قاطعیت جواب می‌دهد در برابر انتقاد و متلک تند و تیز اولیانوف می‌گوید متن توئیتر او را نخوانده است و پاسخی برای این متلک ندارد. اینکه سخنگوی وزارت خارجه بگوید متن توئیتر را نخوانده نشان می‌دهد وی به هر دلیل نمی‌خواهد اولیانوف را از دستگاه دیپلماسی ایران برنجاند. بعد از اولیانوف البته یک مقام روسی نیز از ناتوانی ایران در تامین مالی خرید تجهیزات جنگی گفت که آن هم بدون پاسخ ماند. این احتمال نیز وجود دارد که ایران بخواهد به جای پیام از اتحادیه اروپا برای رد و بدل کردن پیام با آمریکا استفاده کند. باید دید لکنت‌زبان خطیب‌زاده در برابر اولیانوف چیست؟
*س_من آیت‌الله نیستم_س*سیدجمال هادیان‌طبائی‌زواره طی یادداشتی در شماره امروز شرق نوشت: رئیس قوه قضائیه در سفر اخیر استانی و در مقابل فردی که او را آیت الله خواند، چنین گفت: «من آیت‌الله نیستم». این نخستین‌باری نیست که محسنی‌اژه‌ای از هنگام انتصاب به‌عنوان رئیس قوه قضائیه در برابر چنین افرادی واکنش نشان داده است. هنگامی که در یکی از جلسات برای او تابلوفرشی با تصویر خودش آماده کرده بودند، از پذیرفتن و حتی دیدن این تابلوفرش امتناع و راه تملق را مسدود کرد. به نظر می‌رسد در کوران تغییرات و انتصابات دوره جدید شرایط تظاهر بیش از پیش فراهم شده است، اما رئیس قوه قضا با تکیه بر تجربه‌های دوران پرفرازونشیب مسئولیت‌های پیشین و به دور از تعصب، بدبینی و بالانشینی در ساحت ادب و فرهیختگی قدم
بر می‌دارد. نشانه‌های چنین تحولی در رفتار ایشان در ارتباط با طیف‌های مختلف رسانه‌ای، رسیدگی سریع به پرونده‌های حساس، رصد رسانه‌ها و واکنش به‌موقع به تذکر و نصایح دلسوزان، فروتنی و نشست و برخاست با طیف‌های مختلف و حتی منتقد و در آخر دفاع از ساحت مرجعیت شیعه در ماجرای توهین به آیت‌الله صافی‌گلپایگانی هویداست. این در حالی است که در روز‌های اخیر نمونه‌های زیادی از مظاهر تملق در رسانه‌ها منتشر شده است. آنجا که نماینده پیشین مجلس شورای اسلامی روش رئیس‌جمهور را همان روش و سیره ائمه می‌داند!
شاعری در وصف وزیر صنعت شعری اغراق‌آمیز می‌خواند! و رئیس بهزیستی پس از دریافت حکم انتصابش از وزیر کار، آن را بر سر می‌گیرد! این‌ها نشانه‌های افول اخلاق است، اخلاقی که یکی از بدترین آفاتش چاپلوسی است تا آنجا که نبی مکرم اسلام که «اتمم مکارم‌الاخلاق» بود، فرمود: «بر صورت چاپلوسان خاک بپاشید». بی‌تردید یکی از عوامل ایجاد رانت و سوء‌استفاده، رشوه و ارتشا، اختلاس، چاپلوسی و البته چاپلوس‌پروری است که متأسفانه در جامعه ما رایج است. این آفت، مدیر و مسئول و مردم عادی هم نمی‌شناسد بلکه عادت مذمومی است که در همه طیف‌های جامعه ریشه دوانده و موجد پدیدآمدن رذایل فراوانی شده است و باید در برنامه‌های اصلاح و ترمیم فرهنگ عمومی مورد توجه و تأکید قرار گیرد. اما آنچه در این میان بر همه مسئولان و دولتمردان واجب و مهم‌تر از سد راه چاپلوسان است دوری از پدیده مذموم «چاپلوس‌پروری» است. اگر مسئولی از ذکر عناوین پرطمطراق و اغراق‌آمیز خوشش آید و تصور کند تعریف و تمجید طرفداران، علاقه‌مندان یا مدیران زیردست از سر خلوص نیت، بیان حقیقت و اطلاع‌رسانی صادقانه است، سخت در اشتباه است. در حقیقت اینجاست که پدیده چاپلوس‌پروری رخ می‌نماید و چاپلوسان فوج‌فوج وارد این مسیر تباه می‌شوند. به نظر می‌رسد رئیس قوه قضائیه، فارغ از همه عناوین اغراق‌آمیز مثل حضرت آیت‌الله، دکتر و قاضی‌القضات، راه متملقان را برای نفوذ به ساحت قضاوت و عدالت مسدود کرده است. این رویکرد صائب و سلیم برای من که بیش از دو دهه است در ساحت فرهنگ تنفس می‌کنم و چاپلوسی و چاپلوس‌پروری را آفت بزرگ فرهنگ عمومی ایرانیان می‌دانم، مایه خرسندی و امیدواری است. بدون اغراق و تملق می‌گویم این تغییر رویکرد و رفتار مبتنی بر اخلاق و معرفت بسیار خوشایند است. امیدوارم این روش و منش به تمامی ارکان حاکمیت، مدیریت و فرهنگ عمومی ملت تسری یابد و کمترین تنبیه چاپلوسان برکناری از مناصب‌شان باشد.
