برگزیت و تثبیت قدرت دولت محافظه‌کار، اهم تحولات انگلیس در 2019
لندن - ایرنا - دولت محافظه‌کار انگلیس که در نزدیک به 10 سال گذشته همواره یا در ائتلاف با سایر احزاب بوده و یا با اکثریت شکننده‌ای حکومت کرده بود، با کسب پیروزی خیره‌کننده در انتخابات پارلمانی دسامبر 2019، قدرت خود را برای 5 سال تثبیت کرد و فصل جدیدی را انگلیس پسابرگزیت از سال 2020 رقم خواهد زد.
عکس سیاهچاله مرکزی کهکشان راه شیری، گفت و گوی ترامپ با رهبر کره شمالی، توقیف نفتکش ایرانی توسط انگلیس، سقوط دوباره هواپیمای بوئینگ 737 در اتیوپی، خروج آمریکا از شمال سوریه و نهایی شدن خروج انگلیس از اتحادیه اروپا از جمله برخی مهم ترین رویدادهایی هستند که جهان سال 2019 را با آنها به یاد خواهد آورد.
در میان تحولات مهم جهان در سال 2019، انگلیس نیز شاهد تحولات مهمی بود که در این گزارش، به برخی از آنها اشاره می شود.
مهم ترین موضوع سیاسی انگلیس در سال 2019 را می توان به طور قطع موضوع برگزیت و نهایی شدن خروج آن از اتحادیه اروپا دانست. در این سال مردم انگلیس در سه انتخابات شرکت کردند که در آخرین آن، انتخابات سراسری پارلمان، حزب محافظه کار به رهبری بوریس جانسون توانست اکثریت قاطعی را بدست آورد.
در زیر خلاصه رویدادهای این کشور را به ترتیب تقویمی یادآوری می کنیم.
ژانویه
با آغاز سال میلادی جدید در انگلیس، دولت خانم «ترزا می» همچنان درگیر موضوع برگزیت بود. در ادامه بحران های سال 2018، در اولین روزهای سال 2019 دولت توانست از یک رای عدم اعتماد جان سالم بدر ببرد.
فوریه
فوریه امسال یکی از سردترین ماه های انگلیس بود تا جایی که مدارس در جنوب انگلیس و ولز به دلیل سرمای شدید تعطیل شدند.
18 فوریه در ادامه درگیری های داخلی حزب کارگر که با انتخاب جرمی کوربین به رهبری حزب آغاز شده بود، هفت تن از نمایندگان این حزب استعفا داده و «گروه مستقل» را تشکیل دادند. به عنوان سرشناس‌ترین عضو این گروه می توان از «چوکا اومونا» نام برد که بعدا در طول سال به حزب لیبرال دموکرات پیوست و با این حال نتوانست در انتخابات سراسری به پارلمان راه پیدا کند.
مارس
23 مارس شاهد یکی از بزرگترین راهپیمایی های اعتراضی در لندن بود. در حالی‌که تا مهلت قانونی خروج انگلیس از اتحادیه اروپا فقط 6 روز باقی بود، مخالفان برگزیت در یک راهپیمایی میلیونی در مرکز لندن خواستار یک همه پرسی دوباره شدند.
در راهپیمایی این روز بر اساس آمار ثبت نام، و به ادعای برگزارکنندگان بیش از یک میلیون نفر شرکت کرده بودند که این راهپمایی را در کنار راهپیمایی ضد جنگ سال 2003 به بزرگترین راهپیمایی قرن در لندن و حتی کل اروپا تبدیل می کند. اگرچه بی‌بی‌سی در مورد تعداد شرکت‌کنندگان عددی را تایید نکرد، اما رسانه‌های دیگر مانند روزنامه گاردین و تلویزیون اسکای عموما روی بیش از یک میلیون نفر توافق داشتند.
در این راهپیمایی افرادی مانند «نیکلا استرجن» سر وزیر اسکاتلند، «آنا سوبری» نماینده پارلمان از گروه مستقل ها، «صادق خان» شهردار لندن و «تام واتسون» جانشین رهبر حزب کارگر سخنرانی کردند.
«آنا سوبری» از نمایندگان پارلمان خواست منافع کشور را در نظر گرفته و با «رای مردم» یا همان همه پرسی دوم موافقت کنند. تام واتسون نیز خطاب به «ترزا می» گفت: "پنجره اطاقت را باز کن و صدای مردم را بشنو".
این راهپیمایی در حالی صورت می گرفت که یک عریضه آنلاین در سایت پارلمان انگلیس در طی چند روز بیش از 6 میلیون امضا برای لغو ماده 50 پیمان لیسبون جمع کرده بود. ماده 50 ماده ای است که دولت انگلیس برای خروج از اتحادیه اروپا آن را فعال کرده است. طبق روال پارلمان، عریضه هایی با بیش از 100 هزار امضاء در صحن پارلمان مطرح می شوند.
آن روزها زمزمه هایی در مورد لزوم استعفتای «تریزا می» از سوی سیاستمداران شنیده می شد.
انگلیس می بایست ساعت 11 و 59 دقیقه روز 29 مارس از اتحادیه اروپا خارج می شد. اما طرح خانم «می» برای خروج از اتحادیه سه بار پی در پی در پارلمان شکست خورد.
حتی 34 نفر از حزب محافظه‌کار نیز به این طرح رای منفی دادند. به این ترتیب خروج با توافق مذکور منتفی شده و انگلیس منتظر مهلت جدیدی از سوی اتحادیه اروپا ماند. در ادامه، اتحادیه اروپا بنا به درخواست نخست وزیر انگلیس مهلت خروج این کشور از اتحادیه اروپا را تا 30 ژوئن تمدید کرد.
آوریل
همچنان که کشور در التهاب موضوع برگزیت و بحران حزب حاکم در حفظ اکثریت اسمی پارلمان بود، حادثه دیگری در گوشه دیگری از لندن در حال شکل گیری بود.
پلیس لندن با وارد شدن به سفارت اکوادور در لندن جولیان آسانژ را که از سال 2012 به این سفارتخانه پناهنده شده بود دستگیر کرد. آسانژ پیشتر در یک سلسله افشاگری، برخی از اسنادی طبقه بندی شده آمریکا به ویژه درمورد دخالت این کشور در عراق را منتشر کرد که به پرونده «ویکی لیکس» معروف شد.
وی هم اکنون دوران زندان خود به جرم زیرپا گذاشتن قرار وثیقه در انگلیس را سپری می کند. هنوز مشخص نیست که پس از آن آیا انگلیس او را به آمریکا مسترد خواهد کرد یا نه. سازمان ملل زندان 50 هفته ای او را «نامتناسب» با جرم نامیده و «نگرنی عمیق» خود را اعلام کرده است.
می
ماه «می» شاهد برگزاری دو انتخابات در انگلیس بود. انتخابات شورهای شهر و انتخابات پارلمان اتحادیه اروپا.
«ترزا می» که در آخرین تلاش خود برای تصویب پیشنهاد خروج از اتحادیه اروپا قول داده بود در صورت تصویب آن تاریخ استعفای خود را اعلام کند، سرانجام در یک سخنرانی احساسی در 24 ماه می اعلام کرد که در 7 ژوئن استعفا خواهد داد.
«ترزا می» با استعفای دوید کامرون در ژوئیه 2016 به رهبری حزب محافظه کار و در نتیجه نخست وزیری رسید. از آنجایی که نتیجه همه پرسی برگزیت، دیوید کامرون را مجبور به استعفا کرد، خانم «می» را می توان نخست وزیر دوره انتقالی برگزیت نامید.
وی وظیفه مهمتری به غیر از به انجام رساندن وعده خروج از اتحادیه اروپا نداشت. با این حال اکثریت شکننده وی در پارلمان مانع پیشرفت کار بود.
به همین دلیل وی در آوریل 2017 درخواست یک انتخابات سراسری زودهنگام داد. این انتخابات در ژوئن برگزار شده و برخلاف پیش‌بینی‌ها، حزب محافظه‌کار همان اکثریت شکننده را هم از داده و به دولت اقلیت تبدیل شد.
در ژوئیه 2018 بوریس جانسون که در آن هنگام وزیر خارجه بود، به دلیل مخالفت با پیشنهاد «می» برای خروج از اتحادیه اروپا از مقام خود استعفا داد.
بعدها جانسون خود به توافق دیگری با اتحادیه اروپا رسید که تفاوت چندانی با توافق پیشنهادی «تریزا می» نداشت. در واقع در مسائل حساس مانند مرز بین ایرلند شمالی و جمهوری ایرلند دچار همان مشکلات بود.
روز دوم ماه می انتخابات شوراهای شهری در انگلیس برگزار شد که در آن حزب محافظه کار بسیار ضعیف ظاهر شده و حدود 1300 کرسی از کرسی های خود در شوراهای شهر را از دست داد.
با توجه به همه پرسی خروج از اتحادیه اروپا و بر اساس زمان‌بندی آن، قرار نبود انگلیس در انتخابات 2019 پارلمان اتحادیه اروپا شرکت کند. قرار بود این کشور در 29 ماه مارس سال میلادی جاری اتحادیه اروپا را ترک کرده باشد.
اما این فرایند به تعویق افتاد و دولت مجبور شد این رای گیری غیر منتظره را برگزار کند. در این انتخابات حزب تازه تاسیس «برگزیت» که به تازگی در ژانویه همین امسال به رهبری «نایجل فاراژ» تاسیس شده بود، بالاترین آراء را کسب کرد.
در نتیجه نهایی حزب برگزیت با بیش از 30 درصد آراء توانست 29 کرسی در پارلمان اتحادیه اروپا کسب کند. پس از آن حزب لیبرال دموکرات با 16 و حزب کارگر با 10 کرسی رتبه دوم و سوم را کسب کردند.
حزب محافظه کار با نزدیک به 9 درصد آراء و فقط 4 کرسی در مقام پنجم و حتی عقب تر از حزب سبز قرار گرفت. حزب محافظه کار برای این انتخابات تبلیغات و یا تلاش خاصی نکرد و اکنون می توان فهمید چرا.
از سوی دیگر در اخبار شنیده شد که وزارت دفاع انگلیس در 28 ماه می با درخواست وزارت خارجه این کشور برای پرداخت بدهی 400 میلیون پوندی این کشور به ایران مخالفت کرده است. این بدهی مربوط به خرید تانک‌های چیفتن از انگلیس است که بهای آن پیش از انقلاب پرداخت شده اما تانک‌ها هرگز به ایران تحویل داده نشدند.
ژوئن
مهمترین رویداد ماه ژوئن را می توان سفر رسمی «دونالد ترامپ» به انگلیس دانست. وی سال قبل نیز دیداری از انگلیس داشت.
دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا صبح روز دوشنبه 3 ژوئن وارد لندن شد. این دومین سفر او به انگلیس و اولین سفر رسمی او به حساب می آمد. بر اساس سنت های انگلیسی، سفری رسمی است که به دعوت ملکه بوده باشد.
سفر ترامپ حتی قبل از فرود آمدن هواپیما در فرودگاه «استنستد» لندن خبرساز شد. وی قبل از به زمین نشستن هواپیما توئیتی خطاب به شهردار مسلمان لندن صداق خان منتشر کرد که همان لحظه در همه شبکه‌های خبری به خبر اول تبدیل شد.
«جرمی هانت» وزیر خارجه انگلیس که برای استقبال به پای پلکان هواپیما رفته بود به خبرنگاران گفت که ترامپ در همان چند لحظه پای پلکان با او درباره صادق خان و رفتار او حرف زده است. البته هانت سخن ترامپ را نقل قول نکرد، ولی این را گفت که چیزی بود در حول حوش همان‌که توئیت کرده بود. ترامپ در توئیت خود صادق خان را یک «بازنده مطلق» خوانده بود.
تظاهرات مخالفان ترامپ درلندن در همین روز و در حین دیدار ترامپ از اعضای دولت انگلیس در جریان بود. در این تظاهرات که به نسبت سال گذشته عده کمتری حضور داشتند، «جرمی کوربین» رهبر حزب کارگر سخنرانی کرد.
وی در سخنرانی خود به اهمیت تکثر فرهنگی و اجتماعی اشاره کرد و از نقش ترامپ در افزایش شکاف‌های اجتماعی و بی توجهی به نهادهای بین المللی انتقاد کرد. وی با اظهار تاسف از اینکه همزمان با «فستیوال عید» (عید فطر) به شهردار مسلمان لندن توهین شده است گفت نژادپرستی باعث ایجاد شکاف اجتماعی و نفرت شده و فضای وحشتناکی برای زندگی ایجاد می کند.
در این سفر ترامپ از علاقه خود به نایجل فاراژ و «بوریس جانسون» سخن گفت و از اینکه در هر توافق تجاری بین دو کشور، خدمات درمانی دولتی این کشور نیز باید «روی میز» باشد. در انگلیس حساسیت زیادی روی احتمال خصوصی سازی این سازمان وجود دارد.
انگلیس بزرگترین سرمایه گذار خارجی در آمریکا و حتی بالاتر از ژاپن و کاناداست. همچنین انگلیس از معدود کشورهایی است که آمریکا با آن تراز تجاری مثبت دارد.
روابط تجاری آمریکا و انگلیس در بالاترین سطح ممکن است و معلوم نیست چطور می تواند بهتر از اینکه هست باشد. با این حال ترامپ مدام وعده داده است که با خروج انگلیس از اتحادیه اروپا، توافقنامه های بهتری در زمینه تجاری با انگلیس امضا خواهد کرد. ترامپ در سفر قبلی خود با تمجید از «ترزا می» به خاطر پیش برد برگزیت، وعده داده بود که پس از نهایی شدن آن، توافق های تجاری فوق العاده ای با انگلیس امضا خواهد کرد.
رویداد دیگر مهم ماه ژوئن استعفای «می» از مقام نخست وزیر بود. وی روز 7 ژوئن خبر استعفای خود را اعلام کرد.
ژوئیه
ماه ژوئیه را می توان ماه برخورد نزدیک انگلیس با ایران نامید. انگلیس در 4 ژوئیه ابرنفتکش ایرانی موسوم به «گریس یک» را در تنگه جبل الطارق به اتهام زیرپا گذاشتن تحریم‌های اتحادیه اروپا علیه سوریه توقیف کرد. در ادامه ایران نیز براساس اخبار منتشر شده در 19 ژوئیه در تنگه هرمز دو کشی انگلیسی را متوقف کرده و یکی از آنها به نام «استنا ایمپریو» را به اتهام نادیده گرفتن مقررات دریایی توقیف نمود.
در ادامه این ماه و در 23 ژوئیه بوریس جانسون پس از یک رقابت داخلی بین نامزدهای رهبری حزب محافظه کار به عنوان رهبر این حزب و نخست وزیر برگزیده شد.
بوریس جانسون علاوه بر روزنامه نگاری از سال 2001 تا 2008 نماینده پارلمان و از 2008 تا 2016 شهردار لندن بود. وی از سال 2016 تا 2018 نیز وزیر خارجه انگلیس بوده است که بر سر اختلاف با «می» از این مقام استعفا داد. گرچه اکنون روشن است استعفای او بیشتر به منظور خیز برداشتن برای پست نخست وزیری بوده است.
جانسون تحصیل کرده کالج ایتون و دانشگاه آکسفورد است. این دو مدرسه، مراکزی هستند که معوملا نخبگان طبقه حاکم، به ویژه حزب محافظه کار را تربیت می کنند.
معمولا دوستی ها و رابطه های شکل گرفته در این مدارس تا دوران تصدی پست‌های مهم بین فارغ التحصیلان آنها باقی می ماند. به عنوان مثال بوریس جانسون در آکسفورد هم‌دوره دیوید کامرون (نخست وزیر اسبق)، ویلیام هیگ (وزیر خارجه اسبق) و مایکل گوو (عضو دولت فعلی در پست های مختلف) بود است. برخی می گویند احساسات ضد اروپایی گروه حاکم فعلی به دیدگاه های زمان دانشجویی آنها بر می گردد.
جانسون اولین سخنرانی خود در پارلمان در کسوت نخست وزیری را در 25 این ماه انجام داد. در 29 ژوئیه پوند، ارزش پول انگلیس به دلیل گمانه زنی ها در زمینه افزایش احتمال خروج بدون توافق به کمترین میزان در یک سال گذشته سقوط کرد.
ماه ژوئیه با گرمای بی سابقه در اروپا که حتی گاه به 47 درجه سانتیگراد در برخی مناطق شهری رسید، جای خود را به ماه اوت داد.
اوت
انگلیس سرانجام در 18 اوت بر اساس آنچه رای دادگاهی در جبل الطارق نامیده شد، نفتکش ایرانی را آزاد کرد.
28 اوت ملکه به سفارش بوریس جانسون دستور انحلال پارلمان را صادر کرد. نمایندگان مخالف نگران این بودند که جانسون از این تعطیلی طولانی برای امضای توافق برگزیت بدون دردسر کسب نظر از پارلمان استفاده کند.
قرار بر این بود که پارلمان تا 14 اکتبر بسته بماند و جانسون بتواند تا قبل از 31 اکتبر یعنی مهلت خروج از اتحادیه اروپا، این توافق را یکسره کند. این تصمیم با مخالفت نمایندگان و از جمله رئیس مجلس عوام «جان برکو» مواجه شد. وی در این خصوص موضع سختی گرفت و گفت به بوریس جانسون اجازه نمی دهد خلاف قانون عمل کند.
سپتامبر
در ادامه درخواست بوریس جانسون از ملکه، پارلمان روز 10 سپتامبر تعطیل شد. با این حال این تمام داستان نبود. با شکایتی که به سرعت به دادگاه عالی انگلیس رسید، این دادگاه تشخیص داد که کار بوریس جانسون برای انحلال پارلمان غیرقانونی بوده است. این رای دستور انحلال پارلمان را کان لم یکن تلقی کرده و مقرر شد پارلمان در اولین فرصت به طور عادی جلسه خود را تشکیل دهد.
نمایندگان پارلمان انگلیس قانونی موسوم به «قانون بن» را تصویب کردند که نخست وزیر را مجبور می کند در صورت عدم توافق با اتحادیه اروپا مهلت برگزیت را تمدید کند.
این قانون را «هیلاری بن» از نمایندگان حزب کارگر پیشنهاد داده و به همین دلیل به قانون بن معروف شد. در تصویب این قانون 27 نماینده به اصطلاح شورشی از حزب محافظه کار نیز رای موافق دادند. اینگونه بود که بوریس جانسون در اولین تلاش خود به عنوان نخست وزیر شکست خورد و با از دست دادن 27 نماینده به نخست وزیر دولت اقلیت تبدیل شد. البته قبلا با استعفای یک نماینده حزب محافظه کار به نام «فیلیپ لی» این حزب اکثریت خود را از دست داده بود.
ایران کشتی توقیف شده انگلیسی «استنا ایمپریو» را روز 23 سپتامبر آزاد کرد.
اکتبر
بوریس جانسون که وعده داده بود با اتحادیه اروپا به توافق بهتری برسد، برای جلب نظر مثبت اروپا روز 10 اکتبر به جمهوری ایرلند سفر کرده و با نخست وزیراین کشور «لئو وارادکار» گفتگو کرد.
از آنجایی که یکی از حساس‌ترین موضوعات مرتبط با برگزیت قضیه خط مرزی بین ایرلند شمالی و جنوبی است واز آنجایی که همه اعضای اتحادیه اروپا حق وتوی توافق با انگلیس را دارند، جلب نظر جمهوری ایرلند برای بوریس جانسون بسیار حیاتی است.
در این ملاقات ظاهرا بوریس جانسون دو شرط اصلی ایرلند یعنی عدم برقراری خط مرزی بین شمال و جنوب و حق تعیین سرنوشت مردم ایرلند شمالی را پذیرفت. پذیرش شرط اول شکل گرفتن یک مرز دریایی بین سرزمین اصلی و جزیره ایرلند را الزامی می کند که این خود مورد اعتراض سلطنت طلبهای ایرلند شمالی است.
بوریس جانسون در ادامه تلاش خود برای رسیدن به یک توافق بهتر موفق شد در 17 اکتبر توافق ضمنی اتحادیه اروپا را جلب کند. این توافق جدید همانطور که گفته شد یک مرز دریایی با ایرلند شمالی ایجاد می کند که می تواند تمایت ارضی و حاکمیت انگلیس بر ایرلند شمالی را تحت تاثر قرار دهد. با این حال کارشناسان نشان داده‌اند که توافق جدید جانسون با آنچه «می» بدست آورده بود و جانسون برای اعتراض به آن از مقام وزارت خارجه استعفا داد، تفاوت چندانی ندارد.
در ادامه اتفاقات ماه اکتبر، روز 26 این ماه بود که جسد 39 شهروند ویتنامی در یک کامیون یخچال دار پیدا شد. این افراد تلاش داشتند به طور غیرقانونی وارد انگلیس شوند.
در 27 اکتبر اتحادیه اروپا با توجه به توافق جدید با بوریس جانسون، تاریخ خروج انگلیس را از 31 اکتبر (9 آبان) به 13 ژانویه (11 بهمن) تغییر داد.
در ادامه تحقیقات مرتبط با آتش‌سوزی برج مسکونی «گرنفل» در لندن، نتیجه تحقیقات نشان داد که در صورت عدم جلوگیری پلیس از فرار ساکنان، افراد بسیار کمتری در این آتش‌سوزی کشته می شدند. در این آتش‌سوزی که دو سال پییش رخ داد و بر اثر آن 72 تن کشته شدند، پلیس و نیروهای آتش‌نشانی به منظور رعایت پروتکل‌های ایمنی از فرار ساکنان جلوگیری کردند.
در واپسین روز ماه اکتبر سرانجام پارلمان روز 12 دسامبر را به عنوان روز برگزاری انتخابات سراسری تعیین کرد.
بوریس جانسون برای متقاعد کردن پارلمان تلاش سختی در پیش داشت. وی که اکثریت پارلمان را در اختیار نداشت، برای تعیین انتخابات زودرس ناچار از همراه کردن احزاب مخالف بود. با این حال برگزاری انتخابات زودرس به همین سادگی نبود.
طبق قانون، دوره هر پارلمان ثابت و5 سال است. این قانون فقط در صورتی اجازه انتخابات زودهنگام را می دهد که «اکثریت مطلق» یعنی دو سوم نمایندگان به آن رای دهند.
«بوریس جانسون» مجبور شد برای این کار قانون جدیدی به تصویب برساند که آراء مورد نیاز را به «اکثریت نسبی» یعنی نصف بعلاوه یک کاهش می داد. تنها پس از تصویب این قانون بود که تعیین روز 12 دسامبر برای انتخبات سراسری ممکن شد.
با آغاز مبارزات انتخاباتی بوریس جانسون متهم شد که جلوی انتشار گزارش دخالت روسیه در احزاب و انتخابات انگلیس را گرفته است. جانسون هرگز این گزارش را منتشر نکرد.
«جان برکو» رئیس مجلس عوام در 31 اکتبر از مقام خود کناره گرفته و راه را برای انتخاب سخنگوی جدید باز کرد.
نوامبر
در کنار اخبار مرتبط با مبارزات انتخاباتی، یک خبر حاشیه ای که شاید برای منحرف کردن افکار عمومی از اهمیت حیاتی این انتخابات ساخته شده بود، خبر مصاحبه جنجالی شاهزاده «اندرو» با بی بی سی بود.
وی متهم است به عنوان دوست «جفری اپشتاین» وکیل آمریکایی که به ظن کودک آزادی تحت محاکمه بوده و سرانجام خودکشی کرد؛ در کارهای خلاف او همدست بوده است.
در این مصاحبه اندرو حرف‌های ضد و نقیض زده و تلاشی برای نشان دادن تاسف یا عذرخواهی نکرد. رسانه ها این مصاحبه را بسیار پررنگ کرده و در ادامه اندرو از همه «وظایف سلطنتی» خود تا اطلاع ثانوی کناره گیری کرد.
اما آنچه در حاشیه در حال اتفاق افتادن بود این بود که حزب محافظه کار با حزب برگزیت به توافق رسید که مانع شکسته شدن رای حزب محافظه کار شود. درانتخابات پارلمان اتحادیه اروپا مشخص شده بود که حزب برگزیت جایگاه پرطرفداری دارد.
حال نگرانی حزب محافظه کار این بود که با حضور نمایندگان حزب برگزیت در حوزه های مورد علاقه حزب محافظه کار، رای این حزب در این حوزه ها شکسته شود.
این موضوع به قدری مهم بود که حتی دونالد ترامپ در یک مصاحبه رادیویی به نایجل فاراژ، رهبر حزب برگزیت توصیه کرد با جانسون به نوعی توافق برسد
سرانجام فاراژ نامزدهای خود را از حوزه های مشترک با محافظه کاران کنار کشید. به این ترتیب حزب برگزیت توانست آراء طرفدران برگزیتی حزب کارگر را جذب کرده و در حوزه هایی که کارگر امکان پیروزی داشت، اکثریت را به حزب محافظه کار تقدیم کند. درنهایت حزب برگزیت هیچ کرسی ای بدست نیاورد اما ماموریت خود را به زیرکانه ترین شکلی به انجام رساند.
اولین مناظره تلویزیونی بین رهبران دو حزب عمده انگلیس روز 19 نوامبر از شبکه ITV پخش شد.
در دومین مناظره تلویزیونی که از بی بی سی پخش شد، جرمی کوربین گفت که در مورد برگزیت و در همه پرسی دوم در صورت پیروزی حزب کارگر، «بی طرف» خواهد بود.
روز 29 نوامبر لندن شاهد یک حمله ترویستی بود. یک فرد چاقو به دست در منطقه «لندن بریج» دو نفر را از پا در آورده و تعدادی را زخمی کرد. این فرد قبلا به جرم فعالیت تروریستی و "بنیادگرایی" زندانی شده و با طی دوره ای از محکومیت مشمول عفو شده بود.
بوریس جانسون بلافصله خواستار طولانی تر شدن محکومیت متهامان مرتبط با تروریسم شد. در لندن سالانه تعداد زیادی توسط چاقو به قتل می رسند.
دسامبر
12 دسامبر انتخابات سراسری انگلیس آغاز شد. در شهرهای بزرگ مانند لندن حضور جوانان چشمگیر بوده و در برابر حوزه های اخذ رای گاه صف های طویل شکل گرفته بود.
در پایان مهلت رای گیری، نظرسنجی اولیه نشان دهنده پیروزی حزب محافظه کار بود اما هنوز تعداد دقیق کرسی های این حزب معلوم نبود. در اولین ساعات روز 13 دسامبر روشن شد که حزب محافظه کار با اکثریت خیره کننده نزدیک به 80 کرسی برنده شده است.
حزب کارگر و لیبرال دموکرات در این انتخابات شکست سختی خورده و حزب برگزیت هیچ کرسی ای به دست نیارود. با این حال حزب ملی اسکاتلند موفق شد رای بیشتر حوزه های اسکاتلند را کسب کرده و همچنان به عنوان سومین حزب بزرگ وارد پارلمان شود. این حزب به طور کامل مخالف برگزیت بوده و تلاش دارد استقلال اسکاتلند را بدست آورد.
بوریس جانسون در سخنرانی پیروزی خود در 13 دسامبر از رای دهندگان سنتی کارگر که این بار به او رای داده بودند تشکر کرد و قول داد پروسه «التیام» را آغاز کند.
جامعه انگلیس بر سر موضوع برگزیت به شدت دوپاره شده و طرفین از یکدیگر دل چرکین هستند. گفته می شود بوریس جانسون استفاده از اصطلاح «برگزیت» برای اعضای حزب را ممنوع کرده است.
15 دسامبر پس از شکست حزب کارگر و اعلام کناره گیری جرمی کوربین، مسابقه برای رهبری این حزب آغاز شد. کوربین درخواست کرده است رویه تعیین رهبر جدید آغاز شده و تا ماه مارس به پایان برسد. توقع می رود حزب کارگر این بار یک زن را به رهبری انتخاب کند.
پارلمان در آخرین روز کاری سال 2019 و در اولین روز کاری پارلمان پس از پیروزی حزب محافظه کار به رهبری بوریس جانسون، کلیات طرح خروج از اتحادیه اروپا را که مدت‌ها به بن‌بست برخورده بود سرانجام با اکثریت به تصویب رساند.
در رای گیری آن روز که طرح فوق با اکثریت 124 رای و از جمله رای 6 نماینده از حزب کارگر به تصویب رسید، فقط کلیات طرح مورد بحث قرار گرفت و گفت وگو بر سر جزئیات و تصویب نهایی آن به صورت یک قانون، به بعد از تعطیلات سال نو موکول شد. نمایندگان مقررکردند که این طرح تا قبل از پایان ماه ژانویه آینده به قانون تبدیل شود.
بر اساس این طرح، انگلیس روز 31 ژانویه از اتحادیه اروپا خارج شده و این تاریخ قابل تمدید نمی باشد. از فردای خروج، یعنی از اول فوریه، دوره گذار شروع می شود. در این دوره که تا 21 دسامبر 2020 می تواند ادامه پیدا کند، انگلیس همچنان عضو بازار مشترک اتحادیه اروپا باقی خواهد ماند. قرار این است که در این فاصله معاهدات تجاری جدید با اتحادیه اروپا امضا شود. از سوی دیگر این قانون هرگونه طول دادن دوره گذار فراتر از پایان سال 2020 را ممنوع می کند.
انتظار می رود بوریس جانسون از قدرت بدست آمده جدید برای پیشبرد سریع برنامه های حزب محافظه کار استفاده کند.
این حزب که نزدیک ده سال پیش و در سال 2010 به قدرت رسیده بود هرگز قدرت و اکثریت کافی در پارلمان برای پیشبرد برنامه های خود نداشت.
در پنج سال اول، دیوید کامرون مجبور به ائتلاف با حزب لیبرال دموکرات شد. در دور دوم که از سال 2015 آغاز شد گرچه حزب محافظه کار از اکثریت نسبی برخوردار بود اما بلافصله با همه پرسی برگزیت، استغفای دوید کامرون و بر سرکار آمدن «تریزا می» این اکثریت را از دست داد.
ترزا می با اعلام انتخابات زودرس و شکست غیر قابل پیش‌بینی در آن، اکثریت پارلمان را از دست داده و مجبور به تشکیل دولت اقلیت شد.
ضعف دولت و عدم پیشرفت و تصویب طرح ها در صحن پارلمان کار را به جایی رساند که بوریس جانسون مجبور به برگزاری انتخابات زودهنگام شد. با پیروزی خیره کننده در این انتخابات، حزب محافظه کار پس از ده سال حضور در قدرت، تازه نفس راحتی کشیده و می تواند برنامه های خود را با آسودگی پیش ببرد.
در واقع سال 2020 را باید آغاز حکومت واقعی حزب محافظه کار دانست. دوره ای که چهره واقعی این حزب آشکار خواهد شد. از سخنان بوریس جانسون پیداست که او خود را برای بیش از یک دوره آماده کرده است.
*س_برچسب‌ها_س* *س_پرونده خبری_س*
