جزییات متن لایحه نظام جامع باشگاه‌داری در ایران
بررسی لایحه نظام جامع باشگاه داری در ایران در دستور کار هفته آینده نمایندگان مجلس شورای اسلامی قرار دارد.
به گزارش خبرنگار پارلمانی خبرگزاری تسنیم، بررسی لایحه نظام جامع باشگاه داری در جمهوری اسلامی ایران در دستور کار هفته آینده کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی قرار دارد.
جزییات متن لایحه نظام جامع باشگاه‌داری در ایران به شرح زیر است:
فصل اول: کلیات
ماده 1- در این قانون اصطلاحات زیر در معانی مشروح مربوط به کار می‌روند:
1- وزارت: وزارت ورزش و جوانان
2- نظام جامع: نظام جامع باشگاه‌داری در جمهوری اسلامی ایران
3- باشگاه ورزشی: مؤسسه‌ای که توسط اشخاص حقیقی یا حقوقی با هدف تعلیم و تعمیم سلامت جسمی و روحی افراد جامعه مبتنی بر اصول علمی و ارزشهای اسلامی، ایجاد فضای کسب و کار و به دست آوردن رتبه و نشان (مدال) در یک یا چند رشته ورزشی مطابق ضوابط فنی و عمومی تعیین شده با مجوز وزارت، تاسیس و فعالیت می‌کند.
4- ورزشگاه: مکان ورزشی که دارای جایگاه تماشاگر بوده و از استانداردها و ضوابط فنی مورد تأیید وزارت برای برگزاری رویدادها، مسابقات و فعالیت‌های ورزشی برخوردار است.
5- مجموعه ورزشی: محدوده‌ای متشکل از ورزشگاه‌ها که امکانات و تجهیزات مجزا برای برگزاری رویداد، مسابقه و فعالیت در چند رشته ورزشی به طور همزمان را داشته باشد.
6- اتحادیه باشگاههای ورزشی: شخصیت حقوقی مستقل و غیر انتفاعی متشکل از باشگاههای ورزشی که با هدف نظارت و تامین حقوق صنفی اعضا در کلیه زمینه‌های ورزشی به غیر از ورزش حرفه‌ای با مجوز وزارت ایجاد شده و فعالیت می‌کند.
7- پروانه احداث ورزشگاه: مجوزی که پس از ارایه طرح توجیهی مرتبط با تأسیس ورزشگاه از سوی متقاضی به منظور سرمایه‌گذاری در بخش ورزش بر اساس ضوابط و مقررات تعیین شده توسط وزارت صادر می‌شود.
8- پروانه باشگاه‌داری: مجوزی که به منظور فعالیت باشگاه ورزشی در چهارچوب ضوابط و مقررات تعیین شده توسط وزارت صادر و در بازه زمانی مشخص به اشخاص حقیقی یا حقوقی متقاضی اعطا می‌شود.
9- مجوز باشگاه حرفه‌ای: مجوزی که به منظور فعالیت باشگاه‌داری در عرصه حرفه‌ای از سوی فدراسیون مربوط صادر می‌گردد. کلیه باشگاههای دارای پروانه عضو اتحادیه باشگاه ورزشی شده و براساس مقررات تعیین شده از سوی وزارت فعالیت می‌نمایند.
10- فدراسیون: فدراسیون‌های ورزشی جمهوری اسلامی ایران
ماده 2- اهداف نظام جامع به شرح زیر می‌باشد:
1- رشد فعالیت اقتصادی و اشتغال‌زایی در حوزه ورزش
2- توسعه فعالیت باشگاههای ورزشی و رونق کسب و کار آنها
3- ترویج اخلاق، روحیه پهلوانی و توسعه مشارکت‌های فرهنگی اجتماعی در ورزش
4- ارتقای نقش باشگاههای ورزشی در سلامت عمومی جامعه
5- کمک به ارتقای همبستگی، هویت، غرور ملی و نشاط اجتماعی از طریق ورزش
6- تقویت مشارکت بخش خصوصی در امر باشگاه‌داری
فصل دوم: ارکان نظام جامع
ماده 3- ارکان نظام جامع به شرح زیر است:
1- وزارت
2- فدراسیون
3- اتحادیه باشگاههای ورزشی
ماده 4- وظایف ارکان نظام جامع به شرح زیر است:
1- وظایف وزارت: وظایف احصا شده مرتبط در قانون اهداف، وظایف و اختیارات وزارت ورزش و جوانان - مصوب 1399- ازجمله بندهای (5)، (12) و (23) بخش (الف) ماده (4) قانون مذکور.
2- وظایف فدراسیون:
الف - تدوین و پیشنهاد استانداردهای فنی و دستورالعمل تاسیس باشگاههای تخصصی مربوط به هر رشته ورزشی به وزارت
ب - صدور مجوز فعالیت حرفه‌ای باشگاه
پ - تدوین استانداردهای فعالیت حرفه‌ای باشگاه‌ها
3- وظایف اتحادیه باشگاههای ورزشی کشور:
الف - ساماندهی و پیگیری مطالبات صنفی اعضا در چهارچوب ضوابط و مقررات
ب - ارایه خدمات فنی و تخصصی با هدف دانش افزایی اعضا (با مجوز فدراسیون ذی‌ربط)
پ - تشکیل کمیته‌های تخصصی رشته‌های مختلف ورزشی و نظارت بر عملکرد باشگاه‌ها
ت - انتخاب و معرفی یک نفر از اعضای اتحادیه باشگاههای ورزشی به منظور حضور در کمیسیون صدور مجوز پروانه بهره‌برداری باشگاه
ث - ساماندهی امور باشگاههای ورزشی از نظر حقوقی، نظام آمار و اطلاعات و سازوکارهای نظارتی
فصل سوم: نقش دولت و نهادهای عمومی
ماده 5- هرگونه تصدی‌گری دستگاه‌های اجرایی موضوع ماده (5) قانون مدیریت خدمات کشوری - مصوب 1386 - به استثنای شهرداری‌ها و هیئت‌های ورزشی استانی در امر باشگاه‌داری و تیم‌داری در ورزش حرفه‌ای ممنوع است.
ماده 6- باشگاههای حرفه‌ای وابسته به دستگاه‌های اجرایی که در حال حاضر فعالیت می‌نمایند، مکلفند حداکثر به مدت (2) سال از زمان لازم‌الاجرا شدن این قانون، نسبت به تطبیق و تعیین تکلیف فعالیت‌های خود در چهارچوب این قانون اقدام نمایند.
فصل چهارم: حمایت‌ها و تسهیلات
ماده 7- تأسیس شعبه یا شعب توسط باشگاه با رعایت قوانین و مقررات مربوط مجاز است لیکن در هرصورت هر باشگاه ورزشی فقط مجاز به معرفی و حضور یک تیم در یک رشته ورزشی در هرجنسیت و درهر سطح از لیگ‌های کشوری است.
ماده 8- شهرداری‌ها و کمیسیون موضوع ماده (5) قانون تأسیس شورای عالی شهرسازی و معماری ایران - مصوب 1351 - در سراسر کشور موظفند درصورت درخواست متقاضیان بخش خصوصی و تعاونی‌ها مبنی بر احداث و یا راه‌اندازی مکان ورزشی، بیست درصد (20%) از زیربنای ساختمان، متناسب با سطح اشغال و تراکم مجاز به صورت تجاری با معافیت از پرداخت عوارض شهرداری، تغییر کاربری و پروانه ساخت تجاری و ورزشی صادر نمایند.
ماده 9- وزارتخانه‌های راه و شهرسازی و جهادکشاورزی مجازند با رعایت قوانین و مقررات مربوط نسبت به واگذاری اراضی واجد شرایط با تسهیلاتی که به پیشنهاد وزارت به تصویب هیئت وزیران می‌رسد به باشگاههای ورزشی معرفی شده از سوی وزارت اقدام نمایند. انتقال قطعی مالکیت پس از اجرای کامل و بهره‌برداری از فضای ورزشی مطابق طرح و زمان‌بندی مصوب صورت می‌پذیرد.
تبصره - در صورت عدم اجرای پروژه و یا عدم بهره‌برداری ظرف یک‌سال توسط وزارت، اراضی واگذار شده از باشگاه مربوط گرفته شده و برای استفاده سایر متقاضیان آزاد می‌شود.
ماده10- وزارت مجاز است اراضی و اماکن ورزشی و ورزشگاه‌های قابل واگذاری خود را به باشگاههای متقاضی واجد صلاحیت با رعایت قوانین و مقررات مربوط و براساس ارزیابی هیئت سه نفره کارشناسان رسمی با حفظ کاربری ورزشی به ترتیب زیر واگذار نماید:
1- واگذاری به صورت اجاره به مدت (3) سال به باشگاه‌هایی که حداقل یکی از شرایط زیر را دارا باشد:
الف - حداقل (3) سال متوالی در لیگ‌های استانی فعال باشند.
ب - حداقل (2) سال متوالی در لیگ‌های بانوان فعال باشند.
پ - حداقل (3) سال متوالی در شهرهایی به جز پایتخت فعال باشند.
ت - حداقل (2) سال به دور از مراکز استان‌ها فعال باشند.
ث - حداقل (3) سال متوالی در بیش از (3) رشته ورزشی فعال باشند.
2- واگذاری به صورت فروش اقساطی حداکثر (10) ساله اماکن ورزشی پس از تصویب هیئت وزیران به باشگاه‌هایی که حداقل (3) سال متوالی در (3) رشته ورزشی (حداقل یک رشته ورزشی بانوان) در لیگ‌های کشوری حضور فعال داشته‌اند.
تبصره 1- کلیه درآمدهای ناشی از اجرای این ماده به حساب درآمد عمومی نزد خزانه‌داری کل کشور واریز می‌شود تا وزارت در قالب بودجه‌های سنواتی طی ردیف مجزا در قالب تسهیلات وجوه اداره شده شامل یارانه، سود، کارمزد تسهیلات، کمک و سایر روش‌های تأمین مالی مورد تصویب شورای اقتصاد برای طرح‌های تملک دارایی‌های سرمایه‌ای و یا تبدیل به احسن نمودن تجهیزات سرمایه‌ای و اموال غیرمنقول هزینه نماید.
تبصره 2- در اجرای این ماده به هر باشگاه حداکثر (2) ورزشگاه قابل واگذاری است.
ماده 11- هزینه‌هایی که توسط اشخاص حقیقی یا حقوقی به منظور احداث، تکمیل و تجهیز فضاها، اماکن و توسعه رشته‌های ورزشی پرداخت می‌شود با تأیید وزارت به عنوان هزینه‌های قابل قبول مالیاتی تلقی می گردد.
ماده 12- باشگاههای شرکت‌کننده در لیگ‌های هر رشته ورزشی مکلفند از محل قراردادهای منعقده با ورزشکاران، مربیان، سرپرستان و عوامل اجرایی شرکت‌کننده در این مسابقات نسبت به بیمه نمودن آنها در چهارچوب قوانین کار و تأمین اجتماعی اقدام نمایند. ارایه مدارک فوق در زمان ثبت قرارداد به فدراسیون‌های ورزشی الزامی است. دستورالعمل اجرایی این ماده توسط وزارت و سازمان تأمین اجتماعی تهیه و ابلاغ می‌گردد.
ماده 13- حقوق ناشی از پخش رویدادهای ورزشی از طریق سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران، تلویزیون‌های اینترنتی، رسانه‌های رقومی (دیجیتال) و سایر موارد متعلق به باشگاه‌ها می‌باشد و هرگونه بهره‌برداری بدون اخذ مجوز باشگاه‌ها ممنوع می‌باشد.
ماده 14- باشگاه‌هایی می‌توانند از امتیازات این قانون بهره‌مند شوند که عضو اتحادیه باشگاه‌ها باشند.
ماده 15- آیین‌نامه‌های مورد نیاز این قانون ظرف شش ماه از تاریخ لازم‌الاجرا شدن این قانون، به پیشنهاد وزارت به تصویب هیئت وزیران خواهد رسید.