اغلب نشانه‌های حملات قلبی در تلویزیون‌ها و فیلم‌ها نمایش داده شده اند. در حالی که این علائم به طور ناگهانی پدیدار می‌شوند ممکن است بسیار شدید یا خفیف باشند.

باکتری‌های شایع مثل استافیلوکوک و اشرشیاکولی شایع‌ترین علل بیماری هستند. گاهی عفونت‌های قارچی باعث بروز این آبسه می‌شوند.

آب سیاه مزمن زمانی رخ می‌دهد که مایع موجود در چشم به طور طبیعی وارد نمی‌شود یا به درستی از آن خارج نمی‌شود. این تجمع مایع باعث افزایش فشار داخل چشم و آسیب به عصب بینایی می‌شود.

بیماری گلوسیت معمولاً مسری نیست و سرطانی هم نمی‌باشد، ولی می‌تواند باعث ناراحتی‌های شدیدی برای فرد مبتلا شود.

عده‌ای از روانشناسان اختلال‌های روانی را از جهت شدت بیماری به دو دسته سایوتیک و نوروسایکوتیک (نوروز) تقیسم کرده و اختلال مرزی را در بین این دو طبقه در نظر می‌گیرند. تفاوت عمده این گروه‌ها مبتنی بر درجه آگاهی شخص از حالت‌های خود است

اگر چه بیماری اختلالات تغذیه و خوردن قابل درمان است، اما علائم و عواقب آن می‌تواند مضر و مرگبار باشد، در صورتی که به درستی تشخیص داده نشود.

نشانگان انسداد خروجی قفسه سینه عبارت است از درد و ضعف ناشی از تحت فشار قرارگرفتن اعصاب در گردن که شانه‌ها، بازو‌ها و دست‌ها را درگیر می‌کند.

نشانگان مفصل گیجگاهی فک تحتانی عبارت است از درد و التهاب در مفصل گیجگاهی فک تحتانی (مفصل طرفین فک که دهان را باز و بسته می‌کند) و عضلات پیوسته به آن.

هپاتیت ویروسی عبارت است از التهاب کبد در اثر یک ویروس. هپاتیت ویروسی انواع مختلفی دارد. شایع‌ترین انواع آن هپاتیت A و B هستند. سایر انواع آن عبارتند از هپاتیت C، D، E، G.

افزایش چربی خونی در هر سنی می‌تواند رخ دهد، اما در بزرگسالان شایع‌تر است. البته انواع مختلف افزایش چربی خون در سنین مختلف رخ می‌دهند.

هیپوگلیسمی عملکردی عبارت است از پایین افتادن قندخون به علت تولید بیش از اندازه انسولین از لوزالعمده. این یک بیماری نیست و غالباً اگر تنها براساس علایم تصمیم گرفته شود، اشتباه تشخیصی رخ می‌دهد.

هیدرآدنیت چرکی عبارت است از یکنوع بیماری پوستی که مشخصه آن پدیدآمدن گرهک‌هایی در زیر بغل است. این گرهک‌ها ندرتاً روی باسن، کشاله ران، یا زیر پستان‌ها نیز به وجود می‌آیند.

این بیماری به‌وسیله باکتری ریکتزیا که در بدن کنه‌ها زندگی می‌کند، منتقل می‌شود. انسان‌ها معمولاً در فصل‌های بهار و تابستان از طریق گزش کنه‌ها مبتلا می‌شوند.

تومور‌های هیپوفیز ممکن است خوش‌خیم یا بدخیم باشند، اما حتی در صورت بدخیم بودن، به ندرت به سایر نواحی بدن گسترش می‌یابند. تومور‌های هیپوفیز می‌توانند در هر دو جنس و در تمامی سنین دیده شوند، اما شایع‌تر در سنین 30 تا 50 سال مشاهده می‌شوند.

تومورهای بدخیم بزاقی معمولاً با جراحی، اشعه‌درمانی و داروهای ضد سرطان قابل درمان هستند.