زیباکلام: چرا رئیسی مشکلات را به گردن دولت قبل می‌اندازد؟/ راه‌حل اصلاح‌طلبان برای مسکن: «دولت بگوید به خانه نساختن افتخار میکنم»
تحول برای کشور اجتناب ناپذیر است و برنامه دولت سیزدهم نیز بر همین مبنا طراحی شده است. اما این موجب نمی شود که میراث دولت روحانی انکار شود.
سرویس سیاست مشرق - روزانه می‌توان از لابه‌لای گزارش‌ها و عناوین خبری رسانه‌های مکتوب و حتی غیر مکتوب، نکات قابل‌توجهی استخراج کرد؛ موضوعاتی که می‌تواند برای مخاطبین قابل استفاده و محوری برای تحلیل باشد، در گزارش روزانه "ویژه‌های مشرق" نکات و تأملات قابل‌استخراج از رسانه‌ها برای مخاطبین عرضه خواهد شد؛ با «ویژه‌های مشرق» همراه شوید.
*******
** زیباکلام: چرا رئیسی مشکلات را به گردن دولت قبل می اندازد؟
«صادق زیباکلام» فعال سیاسی اصلاح طلب در یادداشتی در روزنامه آرمان نوشت:«دومین سخنرانی رئیس‌جمهور پرسش‌های زیادی را بدون پاسخ می‌گذارد؛ البته اینکه ایشان و دولت جدید مشکلات را بر سر دولت قبلی بیندازند، امری جا افتاده در ایران بعد از انقلاب است».
زیباکلام در ادامه نوشت:«فراموش نکنیم که بعد از انقلاب همه مصیبت‌ها بر گردن رژیم پیشین افتاده بود و این سنت نامطلوب همواره ادامه داشته است. آقای احمدی‌نژاد بسیاری از ناکامی‌هایی را که کشور با آن مواجه بود بر گردن اصلاح‌طلبان و غفلت آنان از مسائل اقتصادی می‌انداخت. آقایان روحانی و اسحاق جهانگیری تا همین اواخر مشکلات را بر سر دولت آقای احمدی‌نژاد می‌انداختند. ظاهرا این سنت «حمیده» همچنان قرار است در دولت سیزدهم و کابینه آقای رئیسی هم جاری باشد که مشکلات و مصائب را بر گردن دولت قبل بیندازند».
این فعال اصلاح طلب در یادداشت مذکور اذعان کرده که روحانی و اسحاق جهانگیری تا همین اواخر مشکلات را بر سر دولت آقای احمدی‌نژاد می‌انداختند؛ با اینحال وی در ادامه به دولت رئیسی خرده گرفته که چرا در ماههای ابتدایی فعالیت دولت از «میراث دولت قبل» سخن می گویید!
آیا نباید در ماههای ابتدایی، از میراث دولت روحانی سخن گفت؟! دولتی که کشور را با تورم 43 درصدی و نقدینگی 3921 هزار میلیارد تومانی به دولت بعدی تحویل داد.
دولت سیزدهم در شرایطی کلید پاستور را تحویل گرفته که متوسط رشد اقتصادی 8 ساله دولت روحانی فقط 1.2 درصد بود که کمترین رقم بین دولت‌ها است.
همچنین ضریب جینی به عنوان شاخص شکاف طبقاتی از 365 هزارم در سال 1391 به 400 هزارم در سال 1399 رسید یعنی افزایش 9.5 درصدی شکاف طبقاتی در دولت روحانی رخ داده است که بالاترین میزان در دهه‌های اخیر است.
آقای رئیسی در مراسم تنفیذ حکم ریاست جمهوری سیزدهم گفت:«آنچه مردم از دولت جدید خواستند یک تحول است. این تحول برای کشور اجتناب ناپذیر است و باید اتفاق بیافتد. برنامه دولت برنامه تحول است که به سند بسیار ارزشمند بیانیه گام دوم انقلاب اسلامی مستند است». همانطور که رئیس جمهور تاکید کرده است، تحول برای کشور اجتناب ناپذیر است و برنامه دولت سیزدهم نیز بر همین مبنا طراحی شده است. اما این موجب نمی شود که میراث دولت روحانی انکار شود.
دولت رئیسی باید با تمام توان به رفع مشکلات و رسیدگی به مطالبات مردم اقدام کند. اما تورم 43 درصدی و نقدینگی سرسام آور در دولت روحانی و بدهی های کلان دولت تدبیر و امید به بانک مرکزی و بی عملی دولت روحانی در ساخت مسکن و... انکارشدنی نیست.
همانقدر که افکارعمومی از آقای رئیسی انتظار تحول و پیشرفت دارد، به همان میزان نیز به این مسئله آگاه است که دولت روحانی میراث شومی به دولت بعد تحویل داد. بزک و تطهیر این میراث شوم، توهین به فهم و شعور مردم است.
** راه حل اصلاح طلبان برای مسکن:«دولت بگوید به خانه نساختن افتخار میکنم»
روزنامه اعتماد در گزارشی نوشت:«برخی گزارش‌ها حاکی از آن است که دوره انتظار خانه‌دار شدن دهک اول به 178 سال رسیده است. براساس گزارش بانک مرکزی، قیمت هر مترمربع خرید خانه در تهران 30 میلیون و 970 هزار تومان است، بنابراین خرید یک خانه 75 متری به حدود دو میلیارد و 300 میلیون تومان در تهران سرمایه نیاز دارد».
این روزنامه اصلاح طلب در ادامه با هجمه به طرح ساخت 4 میلیون مسکن در دولت سیزدهم نوشت:«شرایط اقتصادی کنونی متزلزل بوده و منابع مالی مورد نیاز برای این طرح بسیار ضعیف است و به نظر می‌رسد اقدام برای اجرای طرح ساخت 1 میلیون مسکن در هر سال به مدت 4 سال بسیار پیچیده است و بعید است منابع موجود جوابگوی ساخت این تعداد مسکن باشد».
در ادامه این گزارش آمده است:«در کنار این موضوع در خصوص تهیه مواد و مصالح ساختمانی مورد نیاز ساخت این تعداد مسکن با کمبود جدی مواجه هستیم... کار مردم را باید به دست مردم سپرد و بازار و بخش خصوصی خود این اقدامات را انجام دهد و دولت به هیچ‌وجه نباید در این زمینه دخالت کند».
این روزنامه اصلاح طلب به دولت سیزدهم توصیه کرده که با شانه خالی کردن از وظیفه خود در تأمین مسکن برای مردم، این وظیفه بسیار مهم را به گردن خود مردم انداخته و به خانه نساختن افتخار کند.
پیش از این «عباس آخوندی» وزیر مستعفی راه و شهرسازی دولت روحانی در اظهارنظری عجیب گفته بود:«حضرات هر روز تبلیغ می کنند که این دولت حتی یک مسکن هم نساخته است، این افتخار دولت است که حتی یک واحد مسکونی را نساخت. از ابتدا قرار نبود دولت خانه ای بسازد». همین رویکرد بود که موجب شد قیمت مسکن در 8 سال دولت روحانی حدود 10 برابر گران شود.
دولت سیزدهم تاکید کرده است که در نظر دارد تا در مدت 4 سال، 4 میلیون واحد مسکونی برای مردم بسازد. این طرح امکان پذیر است چرا که اولین و مهم‌ترین نهاده مورد نیاز به منظور تولید مسکن مسئله زمین است. بنابر اظهارات متولیان مسکن و شهرسازی، زمین لازم برای ساخت بیشتر از 5 میلیون واحد مسکونی در محدوده‌های شهری و شهرهای جدید آماده‌سازی شده و در تامین این نهاده برای ساخت سالانه 1 میلیون مسکن امکان‌پذیر است.
مسئله بعدی درخصوص ساخت یک میلیون مسکن در سال، تأمین مصالح ساختمانی مورد نیاز است. برآوردهای کارشناسی حاکی از آن است کهصنعت مصالح ساختمانی توان تامین نیاز ساخت یک میلیون مسکن در سال را دارد.
با توجه به نیروی جوان آماده به کار، مسئله تأمین نیروی انسانی برای ساخت یک میلیون مسکن در سال نیز به هیچ عنوان با محدودیت مواجه نیست. از سوی دیگر ایران دانش فنی و تخصصی در ساخت انبوه مسکن را نیز در اختیار دارد.
قطعا ساخت یک میلیون مسکن در سال امری ساده و بی دردسر نیست، بلکه همت و اراده ای می طلبد که متاسفانه در دولت سابق وجود نداشت. ان شاءالله با مدیریت جهادی، ساخت یک میلیون مسکن در سال اجرایی شده و زمینه اشتغال گسترده جوانان عزیز کشورمان را فراهم کرده و خرید مسکن را که در «دولت اصلاح طلبان» به رویا تبدیل شده بود، به امری شدنی و امکان پذیر بدل کند.
** نسخه پیچی حامیان «دیپلماسی انفعالی» برای سیاست خارجی
«مصطفی هاشمی طبا» فعال اصلاح طلب در یادداشتی در روزنامه شرق نوشت:«تا هنگامی که حکمرانی در ایران ایدئولوژیک است، همسایگان تسلیم ایران نمی‌شوند بلکه کارگزار قدرتی می‌شوند که پایه‌های حکومت آنها را تقویت کند. انتظار از کشورهای وابسته به سلطه‌گران یا کشورهای تابع آن نوع ایدئولوژی که تکفیر ایران و ایرانی و شیعه در دستور کار آنان است، برای پیوند دوستی بیهوده است».
هاشمی طبا در بخش دیگری از این یادداشت نوشت:«صدالبته سیاست‌های کشورهای مجاور ایران تحت تأثیر قدرت‌های بزرگ و از جمله آمریکا و نماینده آن یعنی اسرائیل است. تقریبا همه دولت‌های همسایه و منطقه یا از سیاست‌های آمریکا پیروی می‌کنند یا به‌دلیل برخی سیاست‌های جمهوری اسلامی منافع خود را در خطر می‌بینند».
چندی پیش «علیرضا علوی تبار» از فعالین تندروی اصلاح طلب در یادداشتی درروزنامه شرقنوشته بود:«ایدئولوژی مقاومت، احترام و منزلت جهانی نمی‌آورد».
«حسین مرعشی» از فعالین اصلاح طلب نیز پیش از این گفته بود: «من معتقدم از اول یعنی از همان ابتدای انقلاب نباید اینگونه با امریکا درگیر می‌شدیم چون درگیر شدن کشوری با نیم درصد تولید ناخالص داخلی دنیا با کشوری که بیش از 25 درصد این تولید را در اختیار دارد اشتباه بود».
جریان اصلاح طلب مدعی است که علت مشکلات موجود در کشور این است که حاکمیت نگاه ایدئولوژیک به سیاست خارجی دارد و این دیدگاه نمی تواند پیشرفت و توسعه را به دنبال داشته باشد.
این طیف مدعی است که قواعد انقلاب کردن با حکومت کردن متفاوت است و هنگامی که انقلاب به برپایی نظام منتهی می شود، باید انقلاب را تمام شده در نظر گرفت و با روند اجتناب ناپذیر جهانی شدن، همسو شد. اما کارنامه دولت روحانی، کامل ترین و ملموس ترین پاسخ به این ادعا است.
دولت روحانی نه در مدیریت امور داخلی از رویکرد انقلابی و جهادی بهره برد و نه در سیاست خارجی، ایدئولوژی را در اولویت قرار داد. جهانگیری و آخوندی و زنگنه و ظریف و نعمت زاده و ربیعی و نوبخت و واعظی و عیسی کلانتری و... هیچکدام قائل به رویکرد انقلابی نبودند.
در دولت روحانی، امضای وزیر خارجه آمریکا تضمین نامیده شد، رئیس جمهور آمریکا فردی باهوش و مودب خطاب شد. روسای جمهور ایران و آمریکا تلفنی گفت و گو کردند. وزرای خارجه ایران و آمریکا با هم پیاده روی کردند و قدم زدند. تعهدات برجامی ایران به صورت پیش دستانه و فوری انجام شد.
در دولت روحانی فاجعه منا رخ داد و به فاصله کوتاهی پس از این فاجعه، ظریف وزیر خارجه آل سعود را دوست خود خطاب کرد. در دولت روحانی اروپا در اقدامی بی سابقه دیپلمات ایرانی را بازداشت کرد و دولت از اقدام متقابل صرف نظر کرد. در دولت روحانی، آمریکا در اقدامی بی سابقه با تروریست نامیدن نماینده ایران در سازمان ملل، از ورود وی به آمریکا ممانعت ایجاد کرد و دولت روحانی این اقدام غیرقانونی را پذیرفت.
