سفیر ایران در پرتغال: پیام اصلی کتاب «سلول شماره 14» پیروزی قطعی مقاومت است
به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری فارس، ترجمه خاطرات رهبر انقلاب با عنوان سلول شماره 14 عصر روز پنجشنبه 24 آذر با حضور جمعی از شخصیت‌ها، اصحاب رسانه و پژوهشگران پرتغالی و ایرانی و نیز تعدادی از سفرا و کارداران کشورهای خارجی مقیم در لیسبون رونمایی شد.
رسانه KHAMENEI.IR به همین مناسبت یادداشتی از آقای سید مجید تفرشی، سفیر جمهوری اسلامی ایران در پرتغال درباره ویژگی‌های کتاب خون دلی که لعل شد را منتشر می‌کند.
متن این یادداشت به شرح ذیل است:
کتاب خون دلی که لعل شد ترجمان برتری قدرت صبر و منطق در برابر منطق زور و قدرت طلبی است. ادبیاتی که دامنه نفوذ و سیطره آن محدود به دین و ملیت خاصی نیست. نماد تحقق وعده الهی و تجربه‌ای موفق است.
23 آذرماه شاهد رونمایی از کتاب سلول شماره 14 خاطرات و زندگینامه آیت‌الله خامنه‌ای در دوران مبارزه با رژیم دست‌نشانده استکبار و پیش از پیروزی انقلاب اسلامی منتج به پیروزی انقلاب اسلامی در شهر لیسبون، بودیم.
ضعف در حوزه تولید کالاهای فرهنگی واقعیتی غیر قابل کتمان بوده و توضیح بیشتر در این باره ملال آور است.
تغییر 180 درجه‌ای نظرات جهانگردان در خصوص کشورمان قبل و بعد از سفر به ایران در کنار تداوم رنج و درد جانبازان شیمیایی و مرگ تدریجی بیماران تالاسمی و پروانه‌ای بر اثر تحریم دارو تنها چند برگ از کتاب قطور مظلومیت ملت ایران و ظلم دشمنان متظاهر خصوصاً در دنیای غرب، است.
کتاب سلول شماره 14 اثری فراسرزمینی و دربرگیرنده ادبیاتی ملموس و تجربه شده است. قابل درک و فهم است و محدود به زمان و مکان و یا ملت و دین و مذهب و مرام خاص نیست.
بلندای آن به قدمت تاریخ استقلال‌طلبی ملل مظلوم اقصی نقاط جهان و بلکه بیش از آن است. از شکل‌گیری جنبش عدم تعهد گرفته تا مبارزات استقلال‌طلبانه و خونبار ده‌ها کشور آسیایی و آفریقایی و آمریکایی طی سال‌های نه چندان دور.
در طول مراسم رونمایی از کتاب سلول شماره 14 و پس از توضیحات ارائه شده، واکنش حضار خصوصاً برخی از سفرای مقیم قابل تأمل بود که هر یک از تجربه خون دلی مشابه صحبت می‌کردند.
خون دلی که نهایتاً به رفع استثمار، استعمار و آپارتاید انجامیده و لعل آزادی و استقلال را برای ملت‌هایشان رقم زده است.
سفیر الجزایر می‌گفت، خون دل ما به بلندای 132 یا پنج نسل، مقاومت است که نهایتاً در 1962 میلادی و با شهادت یک میلیون و هفتصد هزار زن، مرد، پیر و جوان الجزایری به لعلی که انتظارش را می‌کشیدیم، یعنی استقلال الجزایر انجامید.
سفرای کوبا و آفریقای جنوبی و ونزوئلا هم از تجربه مشابه سخن گفته و سفیر فلسطین نیز معتقد بود مردم این کشور در حال تجربه سخت‌ترین و خون‌بارترین صفحات تاریخ معاصر خود در برابر جنایات رژیم صهیونیستی هستند؛ تجربه‌ای که بدون ایمان به حقانیت مقاومت، حیات خود را از دست خواهد داد.
نکته جالب، متفق‌القول بودن همه سفرا و میهمانان در یک نقطه بود، اینکه: خروجی قطعی مقاومت و این خون دلها به واسطه برخورداری از منطق قوی و ماهیتی سیال و جوشان، قطعاً به ثمر خواهد رسید. به قولی: دیر و زود دارد ولی سوخت و سوز ندارد!
راوی کتاب سلول شماره 14، ذهن خواننده را با ادبیاتی ساده و ملموس و نه تحمیلی و تخیلی، به فضایی می‌برد که نتیجه آن اما و اگر نیست، عینیت و تحقق است.
پیروزی انقلاب اسلامی همانند استقلال الجزایر، استقلال هند، استقلال اندونزی و محو آپارتاید در آفریقای جنوبی شعار نبوده و در خلأ اتفاق نیفتاده است.
خلاصه کلام، پیروزی حتمی و خروجی قطعی و تخلف ناپذیر دکترین استقامت است. پر واضح است ضریب اعمال هوشمندی در تدوین اجزای دکترین استقامت و صبر با ضریب موفقیت آن - هزینه کمتر و سرعت بالاتر - رابطه مستقیم دارد.
امروز منطق ملت فلسطین، پایان اشغال‌گری است، همان‌طور که منطق ملت هند رفع استعمار و استثمار و منطق آفریقای جنوبی رفع آپارتاید و منطق انقلاب اسلامی ایران پایان وابستگی و انقراض سیستم پادشاهی بوده است.
در عصر موسوم به انفجار اطلاعات، تروریست قلمداد کردن ملت فلسطین و شناسایی حق دفاع مشروع برای رژیم اشغالگر صهیونیستی، طنزی تلخ، تأسف بار و در عین حال تهدیدی برای صلح و امنیت بین‌المللی است. وتوی قطعنامه اخیر شورای امنیت از سوی آمریکا، نماد بارز حقانیت فلسطین و حامیان آن و تداوم سو استفاده از قدرت به‌عنوان تنها گزینه باقی‌مانده از سوی رژیم صهیونیستی و حامی آن آمریکاست. دلیل اول و آخر آن نیز فقدان مشروعیت اسرائیل در تداوم اشغال سرزمین فلسطین است.
شاید بتوان پیام اصلی کتاب سلول شماره 14 را این‌طور بیان کرد: خروجی قطعی مقاومت مبتنی بر حق، پیروزی است.
این وعده الهی است. به کرات تجربه شده و منطقی قوی دارد، تخلف ناپذیر است، در انحصار پیامبران و ائمه و رهبران جوامع نیست. تاریخ مصرف آن به بلندای تاریخ مدون بشریت است.
امروز حق برای تعیین سرنوشت، حقی بنیادین در حقوق بین‌الملل، همسو با اصول و اهداف منشور ملل متحد و اعلامیه جهانی حقوق بشر بوده و تحقق آن، مستلزم مقاومتی هوشمند و صبری هدفمند است.
پایان پیام /