شعارهای دانشجویان مجوزی برای ورود به دانشگاه نیست؛ کسی حق خشونت ندارد / حمله به دانشگاه محکوم است ولو به اسم دفاع از دین و ولایت باشد
مگر من بارها نگفتهام که در اجتماعات کسانی که مخالفند، هیچکس نباید رفتار خشونتآمیز داشته باشد، چون این، دشمن را خوشحال میکند. بارها ما این حرف را گفتیم، چرا گوش نکردند؟! چرا گوش نمیکنند؟!
عصر ایران - در سال 1378، گروهی از لباس شخصی ها و ماموران نیروی انتظامی به کوی دانشگاه تهران حمله کردند و بسیاری از دانشجویان معترض را مورد ضرب و شتم قرار دادند. دو هفته بعد از این حادثه، رهبر انقلاب دانشجویان آسیب دیده - از جمله دانشجویی که در این حمله یک چشم خود را از دست داده بود - را به یک نشست دعوت و از آنها دلجویی کردند. با توجه به وقایع شب گذشته که طی آن حادثه مشابهی این بار در دانشگاه صنعتی شریف رخ داد و گروهی برخلاف مصوبه مجلس در ممنوعیت ورود افراد مسلح و نیروهای نظامی و انتظامی به دانشگاه ها، وارد "شریف" شدند و به ضرب و شتم دانشجویان پرداختند، مناسبت دارد سخنان رهبر معظم انقلاب بعد از حوادث کوی دانشگاه را بازخوانی کنیم:
حرفهای گفتنی زیاد است؛ اما مطلبی که از نظر من مهم تر از همه است و ذهن مرا مشغول کرده، حمله به خوابگاه جوانان و دانشجویان است. این حادثه تلخ، قلب مرا جریحهدار کرد؛ حادثه غیرقابل قبولی در جمهوری اسلامی بود. حمله به منزل و مأوا و مسکنِ جمعی - بخصوص در شب یا در هنگام نماز جماعت - به هیچ وجه در نظام اسلامی قابل قبول نیست.
جوانان این کشور - چه دانشجویان و چه غیر دانشجویان - فرزندان من هستند و هرگونه چیزی که برای این مجموعهها مایه اضطراب و ناراحتی و اشتباه در فهم باشد، برای من بسیار سخت و سنگین است. هرکسی بوده، فرق نمیکند؛ چه در لباس نیروی انتظامی، چه در غیر آن. مسلماً با کسانیکه در نظام جمهوری اسلامی تخلف میکنند، باید برخورد شود؛ اما با کسی که تخلفی نکرده است؛ کسیکه در خانه خود در حال استراحت است، آن هم در محیط جوان دانشجویی، کار بسیار خطا و ناروایی است اگر برخورد شود.
این که صد نفر یا دویست نفر از کوی دانشگاه خارج شدند و حرفهایی زدند و شعارهایی دادند، بهانه و مجوزی نمیشود برای اینکه کسانی، در هر لباس و با هر نامی، وارد آن محیط شوند و کارهای ناروایی انجام دهند؛ بخصوص وقتی که نام مقدس نیروی انتظامی در میان میآید، عملی که موجب شود نیروی انتظامی بدنام گردد، قضیه را سختتر میکند. شما میدانید که امروز نیروی انتظامی در اطراف کشور، در جادهها، در مرزها، در برخورد با اشرار، چه جانفشانیهایی میکند و چه زحماتی میکشد. چقدر از اینها برای حفظ امنیت ما، جان خود را از دست میدهند. با این حال، بهوسیله چند نفر عملی انجام شود که چهره این خدمتگزاران در نظر بعضی تیره گردد؛ آیا این انصاف است؟!
... وقتی هیجانات کور، پا وسط بگذارند، دشمن فورا استفاده خواهد کرد. بارها گفتهام، باز هم تکرار می کنم، من معتقدم که جوان مملکت بایستی در همه میدانها حضور و آمادگی داشته باشد، منتها با انضباط. اینگونه حرکاتی که ملاحظه شد کسانی به دانشگاه حمله کنند، ناشی از بیانضباطی است. با هر نامی انجام بگیرد، غلط و محکوم است. اگر با نام دفاع از دین هم انجام بگیرد، غلط است، اگر با نام دفاع از ولایت هم انجام بگیرد، غلط است. مگر من بارها نگفتهام که در اجتماعات کسانی که مخالفند، هیچکس نباید رفتار خشونتآمیز داشته باشد، چون این، دشمن را خوشحال میکند. بارها ما این حرف را گفتیم، چرا گوش نکردند؟!
چرا گوش نمیکنند؟! حتی اگر یک چیزی که خون شما را به جوش میآورد، مثلا فرض کنید اهانت به رهبری کردهاند، باز هم باید صبر و سکوت کنید. اگر عکس من را هم آتش زدند و یا پاره کردند، باید سکوت کنید....
تماشاخانه