قزوین روزِ بدون تظاهرات علیه رژیم شاهنشاهی نداشت / پیروزی انقلاب طعم تلخ شکنجه‌ها را شیرین کرد
سیداحمد نصری گفت: مردم قزوین پابه‌پای مردم شهرهای کشور تظاهرات خود علیه رژیم ستمشاهی را از ماه‌های قبل پیروزی انقلاب آغاز کرده بودند و روزی نبود که خیابان‌های شهر خالی از حضور مردم باشد و وحدت، اعتقاد راسخ و شجاعت قابل توجهی بین آنها شکل گرفته بود.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از صبح قزوین؛ هر وجب از خاک مقدس جمهوری اسلامی نماد ایثار، مقاومت، وحدت و همدلی جوانان و رزمندگانی است که برای شکل‌گیری انقلاب اسلامی تلاش کردند.
تبیین نقش‌آفرینی مردم قزوین در پیروزی انقلاب اسلامی غیر قابل چشم‌پوشی است و این مردم در بحبوبه روزهای نزدیک به پیروزی انقلاب نقش ارزشمندی را از خود بر جای گذاشتند؛ سیداحمد نصری از جمله مبارزان انقلابی قزوین در دوران شاهنشاهی بوده که با اسارت در زندان های رژیم طعم سختی‌های شکنجه‌ها را از نزدیک چشیده است. نصری سال 1328 در قزوین متولد شد و تحصیلات خود را تا پایان دوره متوسطه در این شهر گذراند، سپس در سال 47 وارد دانشکده فنی دانشگاه تهران شد و همزمان با جنبش‌های دانشجویی علیه رژیم شاهنشاهی فعالیت سیاسی داشت. افزایش فعالیت‌های سیاسی نصری علیه رژیم شاهنشاهی در سال‌های بعد از 47 موجب شد مأموران ساواک از وی و دوستانش به عنوان ضد رژیم یاد کنند و آنها را به جرم اقدام علیه امنیت کشور و دخالت در دسته اشرار طی سال 52 دستگیر و به زندان اِوین منتقل کنند. این مبارز انقلابی در گفت‌وگو خبرنگار سیاسی صبح قزوین با بیان اینکه زندان اِوین تنها شکنجه‌گاه رژیم شاهنشاهی بود، اظهار می‌کند: 8 ماه در سلول‌های انفرادی در اسارت بودم و این زندان بعد از مهر ماه سال 52 به زندان مشترک ضد خرابکاری و موزه عبرت امروز منتقل شد. وی می‌افزاید: شرایط بسیار سختی را تجربه کردم؛ عرض زندان 90 و طول آن 180 سانتی متر و فاقد سیستم تهویه هوا بود و بعد از هشت ماه با ارسال پرونده‌ام توسط ساواک به بخش دادرسی ارتش مدت اسارتم در زندان به مدت 10 سال افزایش یافت. طعم سختی‌های دوره اسارت در زندان با اعتقاد به روز قیامت و محشر شیرین می‌شد نصری عنوان می‌کند: در ابتدای سال 50 با سازمان مجاهدین خلق همکاری داشتم اما بعد از مدتی ارتباطم با این سازمان قطع شد و به همراه تعدادی از دوستانم گروه «خرداد خونین» را تشکیل و به واسطه شکل‌گیری گروه، دستگیر شدم. مبارز قزوینی در تشریح مهم‌ترین عامل مقاومت زندانیان در برابر شکنجه‌های ساواک تصریح می‌کند: شکنجه‌های رژیم بسیار ناجوان مردانه و وحشیانه بود اما زندانیان با اعتقاد به قیامت و خدای متعال و الگوگیری از مسلمانان صدر اسلام در برابر این شکنجه‌ها مقاومت می‌کردند. وی در توصیف خاطره‌ای تلخ از مدت اسارت خود در زندان اوین می‌گوید: گروهی متشکل از 10 الی 12 نفر از دانش‌آموز شهر نهاوند به نام ابوذر در تابستان 52 توسط ساواک دستگیر و 6 نفر از اعضای آن اعدام شدند. نصری ادامه می‌دهد: طی مدت بسیار کوتاهی که با یکی از اعضای گروه ابوذر در نزدیکی زندان اوین هم سلولی بودم حوالی نیمه‌های شب سکوت عجیبی زندان را فراگرفته بود که ناگهان دو صدای دلخراشی به گوش رسید. این فعال سیاسی تصریح می‌کند: یکی از صداها مربوط به شکنجه یک نفر از زندانیان گروه ابوذر توسط مأموران رژیم بود که در برابر شکنجه‌ها مقاومت می‌کرد؛ صدای دیگری از ساز و آوازی از زندان به گوش می‌رسید که سران رژیم سابق شبانه در هتل زندان در حال عیاشی و خوشگذرانی بودند. مأموران رژیم شاهنشاهی خلاف حقوق بشر عمل می‌کردند نصری یادآور می‌شود: در حالی که مأموران ساواک به بهانه اقدام علیه امنیت کشور و دخالت در دسته اشرار ما را دستگیر کرده بودند، مخالف این عمل رفتار می‌کردند و چنین شرایطی خواب را در همان شب از چشممان زدود. وی ابراز می‌کند: در روزهایی که در زندان بودم یکی از جوانان اهل یزد به جرم انتشار جزوات انقلابی توسط ساواک زندانی شده بود؛ شدت شکنجه‌های ساواک به میزانی بود که بدن وی را سوزانده و نتوانسته بودند معالجه‌اش کنند، از سوی دیگر برای جلوگیری از افشاگری‌اش مانع آزادی او شده بودند. این مبارز انقلابی تصریح می‌کند: میزان شکنجه‌های رژیم بسیار وحشیانه بود و گاها فشارهای روحی غیرقابل توصیفی به زندانیان وارد می‌شد که برخی در برابر این شکنجه‌ها تاب آورده و برخی دیگر دار فانی را وداع می‌گفتند. نصری به حال و هوای مردم قزوین در آستانه پیروزی انقلاب اسلامی می‌پردازد و می‌گوید: در دی ماه سال 57 که از زندان آزاد شدم 45 روز بیشتر به پیروزی انقلاب اسلامی باقی نمانده بود. مبارز انقلابی بیان می‌کند: در دو ماه قبل از پیروزی انقلاب، هر 10 روز یک شخصیت دینی برای سخنرانی به مسجد‌النبی (ص) قزوین دعوت می‌شد و بزرگترین اجتماع مردم در همین مسجد شکل می‌گرفت. 7 دی ماه در تاریخ انقلاب قزوین ماندگار شد وی یادآور می‌شود: مردم قزوین پابه‌پای مردم شهرهای کشور علیه رژیم ستمشاهی تظاهرات می‌کردند و در هفتم دی ماه سال 57 که بیشترین شهدای قزوین مربوط به این روز است مرحوم آیت‌الله فاطر سخنرانی کرد، در روزهای بین 12 تا 22 بهمن آیت‌الله گرامی از علمای بزرگ قم پای منبر بودند. نصری عنوان می‌کند: روزی نبود مردم قزوین علیه رژیم پهلوی تظاهرات نکنند و وحدت، اعتقاد راسخ و شجاعت قابل توجهی بین آنها شکل گرفته بود. نصری در پایان با اشاره به چگونگی تبیین دستاوردهای انقلاب به جامعه می‌گوید: برای تبیین این دستاوردها کافی است شرایط کشور را قبل و بعد از انقلاب مقایسه کنیم؛ آزادی و امنیت شکل گرفته در کشور به برکت پیروزی انقلاب اسلامی است. انتهای پیام /
