مردم مقصر کم آبی هستند یا قربانی آن؟/ مردم یا باید پمپ خانگی به راه بیندازند یا با تانکر آب دریافت کنند
اقتصادنیوز: واقعیت این است که ما گرفتار سوء‌مدیریت منابع آبی هستیم، نه صرفاً سوءمصرف خانگی.
به گزارش اقتصادنیوز، روزنامه جوان نوشت:
تهران در پنجمین سال خشکسالی پیاپی‌اش نفس می‌کشد. سطح سد‌ها پایین آمده است، سفره‌های زیرزمینی تهی‌تر از همیشه‌اند، فشار آب در بسیاری از مناطق افت کرده‌اند و پروژه‌های ناتمام، مثل زخمی قدیمی، مدام سر باز می‌کنند.
در دل این بحران، مسئولان صنعت آب کشور بار دیگر هشدار داده‌اند: اگر صرفه‌جویی نکنید، وضع بدتر می‌شود، اما آیا همه چیز تقصیر مردم است؟ آیا مدیریت، صرفاً نقشِ هشداردهنده دارد یا باید خودش را در خط مقدم پاسخگویی و اصلاح قرار دهد؟
خبر مرتبط روزنامه شهرداری: برای حل مشکل آب باید به سمت افزایش تدریجی قیمت ها برویم / حاکمیت با مردم گفتگو کنداقتصادنیوز: درس گرفتن از تجربه کشورهای موفق و بازنگری در سیاستهای آب و برق کشور با اصلاح تدریجی قیمت‌ها که باعث اصلاح رفتار مصرفی مشترکان شود، یک ضرورت انکارناپذیر است.
واقعیت این است که ما گرفتار سوء‌مدیریت منابع آبی هستیم، نه صرفاً سوءمصرف خانگی. بیش از 60درصد آب شهر تهران از منابع زیرزمینی تأمین می‌شود؛ منابعی که به دلیل برداشت بی‌رویه و تزریق نکردن آب برگشتی (پساب تصفیه‌شده)، در حال نابودی‌اند. از آن‌سو، درصد پرشدگی سد‌های تهران به 21درصد رسیده و نیمی از حجم سد‌ها را رسوب تشکیل داده است، نه آب مفید. در همین حال، 272 پروژه اولویت‌دار آبی در کشور وجود دارد که برای اجرای آنها به حداقل 2هزارمیلیارد تومان بودجه نیاز است، در حالی‌که دولت برای سال آینده فقط 60هزارمیلیارد ریال (60همت) در نظر گرفته است؛ رقمی که به اذعان خود مسئولان، کفاف نمی‌دهد.
سؤال این است که وقتی پروژه‌های حیاتی آبی ناتمام مانده‌اند، چرا همچنان تقصیر‌ها به گردن مصرف‌کننده انداخته می‌شود؟ چرا کسی نمی‌پرسد که چرا طرح نوسازی شبکه توزیع آب با 21هزار کیلومتر لوله، این‌قدر کند پیش می‌رود و چرا هنوز هزاران انشعاب غیرمجاز در سطح شهر تهران فعالند؟
بیش از 33هزار انشعاب غیرمجاز فقط در تهران شناسایی شده، این یعنی هزاران نفر از منابع آبی استفاده می‌کنند، بدون آنکه نظارتی بر مصرف‌شان وجود داشته باشد. جالب‌تر اینکه 55 حلقه چاه با کیفیت آب شرب در اختیار شهرداری تهران است، اما هنوز به وزارت نیرو واگذار نشده‌اند. طبق قانون، آبیاری فضای سبز باید با پساب انجام شود، نه با آب شرب، اما اجرای این قانون، هنوز معطل مانده است. دلیلش چیست؟ کمبود بودجه، مقاومت مدیریتی یا چیز دیگر؟
از دیگر اشکالات اساسی در سیاستهای آبی کشور، تعرفه‌گذاری ناعادلانه است. اگر کسی سه برابر بیشتر از الگو مصرف کند، قبض ماهانه‌اش هنوز زیر 500هزار تومان است، در عوض کسانی که مصرف طبیعی دارند، با هزینه‌های غیرمتعارف روبه‌رو می‌شوند. به جای گران‌سازی آب برای همه مصرف‌کنندگان باید مشترکان بدمصرف مشمول این سیاست قرار گیرند.
بار‌ها هشدار داده شده است، اما اراده‌ای برای بازنگری جدی در ساختار تعرفه‌ای دیده نمی‌شود. مردم تا کی باید هزینه ناکارآمدی سیاستگذاری‌ها را بپردازند؟ همان مردمی که حالا به دلیل افت فشار، باید پمپ‌های خانگی‌شان را به کار بیندازند و قبض برق بیشتری بدهند یا در برخی مناطق، آب را با تانکر دریافت کنند. باید پذیرفت که مردم مقصر اصلی بحران نیستند، قربانیان اصلی هستند.
همچنین بخوانید ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید