مفهوم «تحریم» باید در زمره‌ی بحران‌های ضدانسانی طبقه‌بندی شود
وزیر راه و شهرسازی با بیان اینکه به همکاری‌های بین‌المللی باور داریم، گفت: تحریم‌ها بمب نیستند، اما عمیق‌تر از آن می‌سوزانند. آن‌ها شهر را ناگهان نه، که به طور مستمر و خزنده فرسوده می‌کنند.
به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم، فرزانه صادق وزیر راه و شهرسازی در مراسم بزرگداشت روز جهانی اسکان بشر اظهار کرد: شعار امسال، «بحران‌های شهری و پاسخ‌های ما»، بیش از هر زمان دیگری ضرورت همبستگی جهانی را یادآوری می‌کند. امروز دیگر شهرها صرفاً ترکیبی از ساختمان و خیابان نیستند؛ شهرها، صحنه‌ی زندگی انسان، تبلور فرهنگ، دانش، نوآوری و همزیستی‌اند. هر تصمیمی که برای شهر می‌گیریم، در واقع تصمیمی است برای سرنوشت انسان. این نوع نگاه متضمن اتخاذ رویکردی چند بخشی، چند سطحی، یکپارچه و فراگیر در امر توسعه شهری و نیل به تحول شهریست.
وی افزود: در دهه‌های اخیر، جهان شاهد افزایش نگران‌کننده بحران‌هایی بوده است که زیست و سکونت انسان را تهدید می‌کنند. تغییرات اقلیمی، خشکسالی، سیل، فرونشست زمین، طوفان‌های گرد و غبار و آتش‌سوزی‌های گسترده، دیگر رویدادهای استثنایی نیستند؛ بلکه بخشی از واقعیت روزمره بسیاری از کشورها شده‌اند.
وی ادامه داد: لذا ضرورت دارد در سطح سیاستگذاری تاب آوری شهری و آمادگی در برابر بلایا در دستور کار توسعه ملی قرار گیرد، ادغام مدیریت ریسک در کلیه برنامه های راهبردی توسعه شهری مدنظر قرار گرفته و سیاست های مبتنی بر شواهد؛ برنامه ریزی در حوزه شهری را راهبری نماید. برای نیل به این مهم تعامل و همکاری میان وزارتخانه ها و دانشگاهها بسیار تعیین کننده بوده و می‌تواند شکاف میان نظریه و عمل را پر کنید.
وزیر راه و شهرسازی گفت: در این میان مشارکت جامعه مدنی و سازمان های غیر دولتی در کنار برنامه‌ریزان شهری، معماران، مهندسان و شرکای بخش خصوصی بعنوان سازندگان تاب آوری فردا نیز به همان اندازه حائز اهمیت است. همچنین بهره گیری از تجربیات بین المللی و همگام شدن با اقدام جهانی برای مواجهه با بحران ها توجه به دستور کارهای جهانی بویژه با توجه به اینکه امروزه بسیاری از بحران های طبیعی اثرات فرامرزی دارند، بسیار مهم و تعیین کننده است.
صادق بیان کرد: در کشور ما رویکرد یکپارچگی در اقدام در این حوزه همواره در دستور کار برنامه ریزان شهری قرار داشته و وزارت راه و شهرسازی بعنوان دستگاه حاکمیتی و سیاست‌گذار در همکاری با سایر نهادها و دستگاه‌ها گام‌هایی را در این زمینه برداشته است که به اجمال می‌توان به نمونه‌هایی از قبیل «برنامه اقدام برای ساماندهی و تمرکززدایی از کلانشهر تهران»، «سیاست‌های توسعه دریامحور با تاکید بر سواحل مکران در جنوب شرق ایران»، «برنامه عملیاتی در جهت تامین زمین مورد‌نیاز برای مسکن و توسعه شهری با رعایت اصول پایدار شهری و آمایش سرزمین»، «ضوابط ایمنی و پدافند غیرعامل»، تصویب «سند ملی توانمندسازی و ساماندهی سکونتگاه‌های غیررسمی»، تصویب «بسته تشویقی رونق سکونت در محدوده‌های تاریخی» با هدف تسهیل نوسازی و مرمت بناهای تاریخی و ایجاد پایداری اشاره کرد.
وی با بیان اینکه اجازه دهید در مقام یک زن، یک مادر و انسانی که می‌داند شکل‌گیری یک زندگی تا چه اندازه باشکوه است، سخن بگویم، اضافه کرد: جنگ از بلایای انسان‌ساخت آسیب‌زا بر اسکان بشر است که برای دومین بار در نیم قرن اخیر بر ملت ما تحمیل شده و گریبانگیر زیست‌بوم این ملت شده است. در جنگ اخیر 12 روزه‌ای که ملت من تجربه کرد، خانه‌ها، بیمارستان‌ها، خوابگاه‌های دانشجویان و حتی چهارراه‌های شهری عامدانه هدف حمله قرار گرفتند. در شهر تهران به 9134 واحد مسکونی آسیب رسیده است که 1218 واحد آن دیگر شرایط اسکان ایمن را ندارد. در 6 استان دیگر نیز به 761 واحد مسکونی آسیب وارد شده است.
وی با یادآوری اینکه بیش از 300 زن غیرنظامی هدف مستقیم مهمات جنگی قرار گرفتند که 126 نفر از آنان جان باختند، اظهار کرد: 215 کودک و نوجوان زخمی شدند و 47 کودک جان خود را از دست دادند؛ کوچک‌ترین آن‌ها، «رایان» دوماهه و «محمدعلی» نه‌ماهه بودند. چند روز پیش، در تبریز، با دو خانواده دیدار کردم که تنها کودکانشان، «طاها بهروزی» و «علیسان جباری»، در حالی که مقابل درِ خانه بازی می‌کردند، قربانی ترکش پهپاد دشمن شدند.
وی گفت: یازده دستگاه آمبولانس و شش پایگاه اورژانس از بین رفتند، بدون آنکه هیچ مرکز نظامی در نزدیکی‌شان باشد. 9 بیمارستان آسیب دیدند؛ دو بیمارستان، از جمله بیمارستان فارابی کرمانشاه، تخلیه شدند. در همان لحظه، در بخش آی‌سی‌یو، بیماران اینتوبه به دستگاه‌های تنفس وصل بودند.
وزیر راه و شهرسازی افزود: در روستاها نیز به سه مرکز بهداشتی و درمانی حمله شد و 20 نفر از پرسنل سلامت، از جمله 16 تکنسین اورژانس، آسیب دیدند. باندها و تاسیسات فرودگاه‌های غیرنظامی ما در تهران، تبریز و اصفهان هدف قرار گرفت؛ که جز تلاش مذبوحانه رژیم صهیونی برای آسیب‌رساندن به زیست روزمره شهروندان منطق دیگری را نمی‌توان برای آن جستجو کرد.
وی با بیان اینکه به‌عنوان یک مادر، می‌پرسم: کدام واژه در جهان می‌تواند مرگ کودکی در خانه‌اش را توجیه کند؟ ادامه داد: کدام معاهده می‌تواند اعتبار داشته باشد، وقتی بیمارستان‌ها و مدارس هدف حمله نظامی قرار می‌گیرند؟ جنگ، مرز نمی‌شناسد، اما وجدان بشری باید مرزی بکشد میان انسانیت و بربریت. این حوادث، آشکارا در تضاد با روح منشور ملل متحد، «دستور کار جدید شهری» و اهداف توسعه پایدار است - به‌ویژه اهداف 11 و 13 که بر ایجاد شهرهای تاب‌آور و مقابله با تغییرات اقلیمی تأکید دارند.
وی با طرح این پرسش که چگونه می‌توان از تاب‌آوری سخن گفت، وقتی سکونتگاه‌ها و زیرساخت‌های شهری خود، آماج حمله‌اند؟ اضافه کرد: چگونه می‌توان از پایداری گفت، وقتی زنان و کودکان در خانه‌هایشان قربانی می‌شوند؟ اگر شهرها پناهگاه زندگی‌اند، این حملات، جنایت علیه حیات شهری و علیه آینده بشر است.
وی با بیان اینکه بحران انرژی، امروز به مسئله‌ای بنیادین در معادله‌ی زیست انسان بدل شده است، اظهار کرد: پیمان‌های بین‌المللی چون «توافق کیوتو» و «پاریس» از ما می‌خواهند تا سهم سوخت‌های فسیلی را در سبد انرژی جهانی کاهش دهیم و به سمت منابع پاک، تجدیدشونده و کاهش ردپای کربن حرکت کنیم. جمهوری اسلامی ایران، به‌عنوان یکی از اعضای مؤثر اوپک، با درک عمیق از این مسئولیت جهانی، مسیر گذار انرژی را به‌سوی انرژی‌های نو، به‌ویژه انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز و پاک، در پیش گرفته است.
وی ادامه داد: اما در همین مسیر، شاهد هدف قراردادن عامدانه دانشمندان هسته‌ای و اساتید شناخته شده دانشگاه‌های ایران در سطح بین‌المللی (که هدفی جز خودکفایی ایران در دستیابی به چرخه هسته ای ایمن، غیرنظامی و صلح طلبانه نداشته اند)، بوده‌ایم! با کدام منطق قابل توجیه است؟ این اقدامات نه‌تنها حمله‌ای به دانش و توسعه ملی ما، بلکه خیانتی آشکار به محیط زیست جهانی است. خیانتی که محدود به جنگ اخیر 12 روزه نبوده و با ترورهای خیابانی طی حداقل 15 سال به طور سیستماتیک از جانب رژیم صهیونی در حال اعمال است، گویی امنیت علم و وجدان بشری را هدف گرفته اند! چراکه جلوگیری از انرژی‌های پاک، یعنی تسلیم شدن در برابر گسترش آلودگی، فقر و نابرابری. در کنار بحران‌های طبیعی، بحران‌های انسان‌ساخت نیز به همان اندازه ویرانگرند. تحریم‌های غیرقانونی و یکجانبه، تنها بر سیاست و اقتصاد فشار نمی‌آورند؛ آن‌ها کیفیت زندگی انسان‌ها را هدف گرفته اند. تحریم یعنی محروم کردن یک ملت از دارو، از فناوری‌های نوین دوستدار محیط زیست از دانش روز.
وزیر راه و شهرسازی گفت: تحریم یعنی افزایش نابرابری در شهرها، یعنی خشونتی پنهان که در سکوت، حق حیات محروم‌ترین طبقات اقتصادی را نشانه می‌گیرد. تحریم‌ها بمب نیستند، اما عمیق‌تر از آن می‌سوزانند. آن‌ها شهر را ناگهان نه، که به طور مستمر و خزنده فرسوده می‌کنند. اینجاست که باید پرسید: آیا جهان متمدن آماده است تا مفهوم «تحریم» را در زمره‌ی بحران‌های انسان‌ساخت و ضدانسانی طبقه‌بندی کند؟
صادق با تاکید بر اینکه امروز در ایران، تاب‌آوری شهری و پایداری محیطی به عنوان یکی از ارکان سیاست‌های ملی توسعه در دستور کار است، افزود: وزارت راه و شهرسازی، به‌عنوان نهاد حاکمیتی حوزه شهر و مسکن در ایران، از سال‌ها پیش برنامه‌هایی چون بازآفرینی شهری، توسعه دریا محور، ساماندهی سکونتگاه‌های غیررسمی، و ارتقای ایمنی و کیفیت زندگی در بافت‌های فرسوده را دنبال کرده است.
وی با بیان اینکه به همکاری‌های بین‌المللی باور داریم، اضافه کرد: ما به گفت‌وگو میان ملت‌ها و نهادها برای انتقال تجربیات و دانش و ساختن جهانی تاب‌آور و عادلانه ایمان داریم. ما در کنار جامعه جهانی ایستاده‌ایم تا شهرها را به کانون‌های امید، عدالت و زیست‌پذیری تبدیل کنیم. امروز در روز جهانی اسکان بشر، باید به یاد آوریم که مأموریت ما فراتر از ساخت شهر است؛ ما باید خانه‌ی انسانیت را از ویرانی نجات دهیم. به‌عنوان یک مادر از سرزمین کهن ایران می‌گویم: هیچ مادری نباید فرزندش را در خانه‌اش از دست بدهد. هیچ شهری نباید زیر سایه‌ی تحریم یا جنگ، نفسش را حبس کند. هیچ ملتی نباید به جرم استقلال، از دسترسی به انرژی پاک و علم محروم شود. بگذارید شهرها دوباره پناهگاه زندگی باشند، نه میدان زیاده‌خواهی و سلطه. بگذارید پیمان‌های جهانی از بند کاغذها رها شوند و در وجدان سیاست‌گذاران بنشینند. بگذارید زنان، مادران و سازندگان زندگی، بار دیگر بر ویرانه‌ها نهال امید بکارند.
وی تاکید کرد: به نام صلح، عدالت و کرامت انسانی، روز جهانی اسکان بشر را گرامی می‌داریم.
عراقچی: مدیریت شهری پایدار، شاخص اصلی تمدن امروز بشر است