رمان «مارپیچ خون» نوشته یاشار عبدالحسین‌زاده به چاپ دوم رسید.

فراخوان بیستمین جشنواره بین‌المللی شعر فجر با هدف معرفی و شناخت شاعران جوان سرزمین عزیزمان و گسترش همدلی و هم‌زبانی با پارسی‌گویان سراسر دنیا اعلام شد.

بهرام گرامی، پژوهشگر و نویسنده درباره فعالیت‌هایش در این روزها گفت: من به راستی، به طور خالص، روزی قطعاً 12 ساعت جلوی کامپیوتر هستم. در واقع منظورم مثلاً 65 ساعت کار در هفته است.

علیرضا فولادی گفت: در این مجموعه انواعی تازه از سه‌گانی مانند سه‌گانی_رباعی، سه‌گانی_دوبیتی، سه‌گانی_هایکو، سه‌گانی_داستانک و سه‌گانی_طنز نیز بر اصل سه‌گانی افزوده شده‌اند.

رئیس شورای عالی انقلاب فرهنگی ماده واحده «تأیید انتخاب اعضای هیئت‌های نظارت بر ضوابط نشر کتاب» را برای اجرا ابلاغ کرد.

دبیرخانه «جایزه داستان سیمرغ» نامزدهای نهایی این جایزه در بخش ملی و منطقه‌ای را اعلام کرد.

یک نویسنده گفت: آنها جمهوری اسلامی و ایران را دوست دارند زمانی که وارد خاک ایران می‌شوند، خاک ایران را می‌بوسند. آنها معتقدند که این خاک متعلق به امام رضا (ع) است و برای ما قداست دارد.

دبیرخانه دومین جشنواره ادبی «خیر ایران» از ارسال حدود دوهزار و 300 اثر از سوی متقاضیان به این رویداد خبر داد.

در حالی که ترجمه انگلیسی بیست و یکمین رمان کارل اووه کناسگورد تازه منتشر شده، رمان بیست و دوم او در ادامه این رمان، پائیز گذشته در نروژ به بازار آمده و ادامه آن نیز به زودی منتشر می‌شود.

مسئول موزه سیار عروسک سخنگو گفت: در زمینه ترویج عروسک‌های بومی، تلاش‌های کافی انجام نشده و حتی خود ما هم هنوز بسیاری از این عروسک‌ها را به‌طور کامل شناسایی نشده است.

یک نویسنده گفت: زندگی‌نامه‌نویسی با محافظه‌کاری که ما ایرانی‌ها داریم در رابطه با اینکه هر چیزی را بروز ندهیم، به کسی چیزی برنخورد؛ قابل مقایسه با خاطره‌نویسی در غرب نیست.

محمود یوسفی به مناسبت شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) شعر تازه‌ای سروده است.

رفتن به مسجد و پایگاه برای نسل ما یک خاطره فراموش‌نشدنی است. وقتی می‌رفتیم پایگاه، از دنیا فارغ می‌شدیم؛ انگار خدا تمام آرزوهای ما را یک‌جا اجابت کرده بود.

متقاضیان مجوزهای کسب‌وکار، احساس بهتری داشتند از اینکه از آن پیچ‌وخم‌های اداری، رفت‌وآمدهای زیاد، اتلاف وقت و مشکلات مشابه جلوگیری می‌شود و افراد بیشتری می‌توانند به مجوز دست پیدا کنند.

سفر زمینی در دروازه معراج شهدا به پایان رسید. ماشین‌ها متوقف شدند و دیگر نه خودروها، بلکه دستان مردم، مأمن این تابوت‌ها شدند.