نیاز بازنگری کادرفنی تیم ملی بوکس بر عملکرد ملی‌پوشان / انتقادات عجیب مدعیان امتحان پس داده

به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، سی و دومین دوره رقابت‌های بوکس قهرمانی آسیا از روز سه‌شنبه 10 آبان ماه در "امان" اردن آغاز شد و امروز (شنبه - 21 آبان ماه) با برگزاری رقابت‌های نهایی اوزان 13 گانه مردان به پایان خواهد رسید. مسابقاتی که پرونده تیم کشورمان روز پنجشنبه - 19 آبان ماه با کسب دو مدال برنز سیدشاهین موسوی و طوفان شریفی به پایان رسید تا عملکرد تیم ملی بوکس کشورمان نسبت به دوره گذشته این مسابقات در امارات انتقاداتی را به دنبال داشته باشد.

در اینکه با توجه به تغییر و تحولات تیم ملی بوکس در سالیان گذشته، توقعات از ملی‌پوشان بوکس کشورمان بالا رفته است و انتظار نتایج بهتری از ملی‌پوشان در اردن وجود داشت، هیچ شکی نیست. موضوعی که علیرضا استکی سرمربی تیم ملی کشورمان نیز در گفت‌وگو با تسنیم به آن تاکید و از بررسی این نتایج در بازگشت تیم ملی به کشورمان خبر داد.

قطعاً عملکرد برخی ملی‌پوشان در این دوره از رقابت‌ها پرانتقاد بود و شکست‌های آنها در مقابل رقبایی مانند چین تایپه، قرقیزستان و حتی مغولستان جای انتقاد دارد، اما نباید فراموش کرد که 5 شکست ملی‌پوشان کشورمان در مقابل بوکسورهای ازبکستان (2 شکست)، قرقیزستان (2 شکست) و هند که از قدرت‌های برتر دنیا هستند، بود. موضوعی که کادرفنی تیم ملی به عنوان مسئول تیم باید در این خصوص تدابیر لازم را برای رویدادهای آتی اتخاد کند، اما موضوع جالب شروع انتقادات عجیب سرمربی سابق تیم ملی حتی قبل از برگزاری دیدارهای نیمه‌نهایی بود که به نظر می‌رسد برای تسویه حساب شخصی حتی تا پایان مسابقات نیز صبر نداشتند.

در صحبت‌های سرمربی سابق تیم ملی بوکس اشاره شده است که هیچ کدام از بوکسورهای کشورمان در مقابل بوکسورهای صاحب نام به برتری نرسیدند که درست است، اما وقتی تیم ملی بوکس در دوره گذشته مسابقات قهرمانی آسیا بعد از 10 سال و 5 دوره دو فینالیست داشت و بوکسورهای کشورمان در مقابل قهرمانان جهان و آسیا به پیروزی رسیدند نیز هیچ اشاره‌ای به این موضوع نشد و ندیدن را به دیدن ترجیح داد. بدتر از آن وقتی بوکس ایران در مسابقات جهانی صربستان طلسم شکنی کرد و آرزوی 86 سال جامعه بوکس با مدال دانیال شه‌بخش به واقعیت تبدیل شد، نه تنها هیچ پیام تبریکی به سرمربی و پدیده بوکس ایران داده نشد و این افتخار ملی جشن گرفته نشد، بلکه تلاش شد با اتهاماتی واهی نه تنها تلاش شه‌بخش را زیر سوال ببرند، بلکه به بوکس ایران نیز توهین کنند. موضوعی که به خوبی نشان می‌دهد بوکس تنها برای دوستان زمانی مهم است که خودشان بر سرکار باشند و در غیر این صورت از هیچ تلاشی برای حاشیه سازی فروگذار نخواهند کرد.

بوکس ایران در اردن شکست خورد و در این خصوص با توجه به پیشرفت تیم ملی با استکی در سالیان اخیر جای هیچ توجیحی وجود ندارد و طبیعتاً فدراسیون بوکس و سرمربی تیم ملی به عنوان متولیان این رشته باید در این خصوص پاسخگو خواهند بود، اما اینکه سرمربی سابق تیم ملی که آخرین حضورش با نتایج فاجعه المپیک 2016 ریو، بازی‌های آسیایی 2018 و قهرمانی آسیا 2019 همراه بود، همه چیز را زیر سوال می‌برد، جالب است. حتی با وجود کسب نتیجه ضعیف این دوره اما باز هم عملکرد تیم ملی نسبت به قهرمانی آسیا 2019 با عملکرد سرمربی سابق و قهرمانی آسیا 2017 با خیمنز کوبایی که یک مدال برنز کسب شد، بهتر بود.

شاید برای یادآوری سرمربی سابق تیم ملی که مدعی است برای تیم ملی در سالیان اخیر هزینه و اردوهای زیادی برگزار شده، اما باز هم نتیجه نگرفته است، مرور اتفاقات سالیان اخیر خالی از لطف نباشد.

استکی بعد از یک دوره ناموفق در تیم ملی کشورمان پیش از المپیک 2016، در خردادماه سال 98 برای دومین بار هدایت تیم ملی را برعهده گرفت و در روزهایی که بوکس ایران حتی برای تشکیل یک تیم کامل به واسطه عملکرد پرانتقاد کادرفنی گذشته با مشکل مواجه بود، کار خود را آغاز کرد. تیم ملی با هدایت استکی در اولین گام و در فاصله کمتر از سه ماه با 6 بوکسور در مسابقات جهانی 2019 شرکت کرد و موفق به کسب شش برد شد. رقابت‌هایی که شاهین موسوی به جمع 8 بوکسور برتر جهان راه پیدا کرد و در آستانه تاریخ‌سازی و کسب نخستین مدال جهانی از دور رقابت‌ها کنار رفت.

بعد از این رقابت‌ها، تیم ملی بوکس کشورمان با 10 بوکسور به مسابقات جام احمد کمرت در ترکیه اعزام شد و در رقابت‌هایی که پیش از مسابقات کسب سهمیه المپیک 2020 برگزار می‌شد، با کسب 3 مدال نقره و 4 مدال برنز روی سکوی سوم قرار گرفت. در ادامه تیم ملی بوکس کشورمان در مسابقات کسب سهمیه المپیک در اردن حضور پیدا کرد و سیدشاهین موسوی و دانیال شه‌بخش موفق به کسب سهمیه المپیک شدند تا روند تیم ملی کشورمان نسبت به مسابقات کسب المپیک 2016 ریو که تنها احسان روزبهانی از طریق مسابقات APB موفق به کسب سهمیه شده بود، سیر صعودی داشته باشد.

مسابقات بوکس قهرمانی آسیا در سال 2021 در امارات میدان دیگر حضور تیم ملی بوکس با علیرضا استکی بود که تیم 8 نفره کشورمان با کسب 2 مدال نقره دانیال شه‌بخش و میثم قشلاقی و 2 مدال برنز پوریا امیری و سیدشاهین موسوی در مجموع جدول مدال‌های زنان و مردان پس از ازبکستان، قزاقستان، مغولستان و هند در جایگاه پنجم آسیا قرار گرفت. مسابقاتی که بوکس کشورمان پس از 10 سال و 5 دوره مجدداً حضور در فینال معتبرترین رویداد آسیا را تجربه کرد.

بعد از این رقابت‌ها، دانیال شه‌بخش و سیدشاهین موسوی در المپیک توکیو حاضر شدند که موفق به کسب مدال نشدند. در فاصله کوتاه بعد از المپیک توکیو نیز تیم ملی کشورمان در مسابقات جهانی 2021 صربستان شرکت کرد و سرانجام طلسم 86 ساله مدال جهانی توسط دانیال شه‌بخش شکسته شد تا بهترین عملکرد یک مربی در تاریخ بوکس کشورمان توسط استکی ثبت شود.

تیم ملی بوکس کشورمان در سال جاری و قبل از حضور در قهرمانی آسیا نیز در تورنمنت کویت شرکت کرد و با 6 بوکسور موفق به کسب 2 مدال نقره و 4 مدال برنز شد. در کنار دو دوره حضور در مسابقات جهانی، دو دوره حضور در رقابت‌های قهرمانی آسیا و حضور در المپیک توکیو، تیم ملی در دوران حضور استکی تنها در 2 تورنمنت تدارکاتی ترکیه و کویت شرکت کرده است و طی 3 سال و 6 ماه یک اردوی تمرینی در ارمنستان با هزینه این کشور، 2 مرحله اردو در ازبکستان، میزبانی از ترکیه، سوریه، هند و عراق را در تهران پشت سر گذاشته است.

اینکه از نظر سرمربی سابق تیم ملی، حضور در 2 تورنمنت تدارکاتی، 3 اردوی خارج از کشور و 4 اردوی داخلی در طی حدود 4 سال هزینه زیادی تلقی شده است نیز بار دیگر عجیب بودن اظهارات او را نشان می‌دهد. این در حالی است که بررسی حضورهای تیم ملی در تورنمنت‌های بین‌المللی در آخرین حضور سرمربی سابق در تیم ملی چند برابر این چهار سال بود و در نهایت نیز با یک مدال برنز آسیا همراه شد.

در خصوص نتیجه‌گیری نیز اگر از نظر سرمربی سابق تیم ملی کسب نخستین مدال تاریخ بوکس ایران در جهان، 2 مدال نقره و 4 مدال برنز در قهرمانی آسیا و 13 مدال نقره و برنز در تورنمنت‌های تدارکاتی نتیجه حساب نمی‌شود که دیگر جای هیچ بحثی باقی نخواهد ماند.

در بحث عدم پشتوانه‌سازی نیز به نظر می‌رسد حضور بوکسورهایی مانند شه‌بخش، قشلاقی، امیری، حبیبی‌نژاد، شریفی، خسروی، ریگی، کمالی، فرجی و ریگی در این مدت دیده نشده یا قصدی برای دیده شدن وجود نداشته است.