هر طرح خارج از چارچوبهای بینالمللی درباره فلسطین به نتیجه نمیرسد
یک استاد حقوق بینالملل با اشاره به تعریف دولت در حقوق بین الملل که عناصر تشکیل دهنده آن وجود حاکمیت و سرزمینی با مرزهای مشخص است، گفت: در طرح "معامله قرن" ترامپ این دو عنصر اساسی مغفول مانده است و حل و فصل مساله فلسطین فقط در چارچوب یک طرح بین المللی که طبیعتا محور آن سازمان ملل متحد باشد ممکن خواهد بود و در غیر این صورت هر طرح دیگری به سرانجام نخواهد رسید.
داریوش اشرافی در گفتوگو با ایسنا در خصوص "طرح معامله قرن" ترامپ اظهار کرد: مساله فلسطین عمری به درازای سازمان ملل متحد دارد و یکی از موضوعاتی که از ابتدای تشکیل این سازمان در آن مطرح بوده و تاکنون حل نشده، مساله فلسطین میباشد اگرچه این مساله از منظرهای مختلفی مطرح بوده است.
وی با بیان اینکه حل مساله فلسطین با صلح و امنیت بین المللی گره خورده، عنوان کرد: تا زمانی که مساله فلسطین حل و فصل نشود تهدید صلح و امنیت بین المللی از بین نمیرود و به همین خاطر بود که از سال 1947 شورای امنیت سازمان ملل که وظیفه حفظ صلح و امنیت بین المللی را دارد شروع به صدور قطعنامههای متعددی کرده که اساس آن بر بازگشت آوارگان فلسطینی و حق فلسطینیان برای تعیین سرنوشت خودشان بوده است.
این وکیل دادگستری خاطرنشان کرد: متاسفانه به دلایل مختلفی، تاکنون سازمان ملل در حل و فصل مساله فلسطین ناکام بوده است و به اعتبار حق وتویی که آمریکا و برخی از کشورهای دیگر داشتند، اگر هم پیشنهادی برای حل و فصل مساله فلسطین ارایه شده، عملا با وتوی آمریکا، انگلیس و فرانسه مواجه میشده است، بنابراین عمده فعالیتهای سازمان ملل معطوف به کمکهای انساندوستانه و یا به نحوی که از پاکسازی قومی و نسل کشی فلسطینیها جلوگیری شود، منجر شده است.
اشرافی یادآور شد: در کنار سازمان ملل، اتحادیه اروپا و برخی سازمانهای بین المللی و حتی منطقهای مثل اتحادیه عرب و سازمان همکاری اسلامی که اساسا فلسفه اولیه تشکیل آن مشکل فلسطین بود، اقدامات زیادی انجام دادهاند ولی هیچ کدام از این سازمانها نتوانستند نتیجه بگیرند. همچنین در کنار سازمان ملل، روسای جمهور دورههای مختلف آمریکا نیز که در کاخ سفید مستقر میشدند، شعارشان حل مساله فلسطین بوده است. این مساله از زمان کسینجر وزیر امور خارجه آمریکا آغاز شد که تلاشهای زیادی کرد و سرانجام منجر به کمپ دیوید شد، همچنین کنفرانس صلح اوسلو در زمان بوش پدر یکی دیگر از این تلاشها بود که با تشویق آمریکا برپا شد و در نهایت عملا سرانجامی پیدا نکرد و در زمان اوباما نیز این تلاشها ادامه داشت.
وی با اشاره به طرح معامله قرن رئیس جمهور آمریکا تصریح کرد: میتوان گفت آنچه که امروز آقای ترامپ به عنوان "معامله قرن" لقب داده، بسیار کمتر از آن چیزی است که دولتهای قبلی ایالات متحده به فلسطینیها پیشنهاد میکردند و بعضا با مخالفت فلسطینیها و در برخی موارد با مخالفت اسرائیل روبرو میشدهاند.
این استاد حقوق بین الملل دانشگاه در ادامه تاکید کرد: دولت در حقوق بین الملل تعریف دارد که یکی از مهمترین عناصر تشکیل دهنده دولت وجود حاکمیت و سرزمینی با مرزهای مشخص است. طبیعتا آنچه که هم سازمان ملل و هم اغلب دولتها حتی متحدین آمریکا بر آن تاکید دارند، این است که بدون وجود تشکیل یک دولت فلسطینی امکان حل و فصل مساله فلسطین وجود ندارد.
اشرافی اضافه کرد: به نظر میرسد در آنچه که در طرح ترامپ تحت عنوان معامله قرن ارایه شده، این دو عنصر اساسی مغفول مانده است و نه حاکمیتی به مفهوم حقوق بینالملل برای فلسطینیها پیش بینی شده و نه سرزمینی با مرزهای مشخص شناخته شده است.
وی در پایان گفت: به نظر میرسد که فقط در چارچوب یک طرح بین المللی که طبیعتا محور آن سازمان ملل متحد باشد حل و فصل این مسایل ممکن باشد و در غیر این صورت هر طرح دیگری هم بیاید یا از ابتدا محکوم به شکست بوده و یا به سرانجام نخواهد رسید.
انتهای پیام