هلی برن رسانه ای فراسوی مرزهای سنتی / شبکه های برون مرزی ایران و چالش توزیع محتوای رسانه ای

به گزارش خبرنگار فرهنگی شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ در اختیار داشتن رسانه هایی دوربرد که بتوانند در مقابل ایران هراسی و اسلام ستیزی که از سوی رسانه های انگلیسی تبلیغ می شود بایستد و در عین حال از منافع ملی کشورمان در مقابل هجوم مستمر دولت سعودی محافظت کند یک دارایی ارزشمند است. با این حال تولید محتوا در یک شبکه جهانی تنها مرحله اول کار است نه همه راه؛ مولفه مهم دیگر ابزارهای رساندن آن پیام به مخاطبان یا همان جامعه هدف است. بخشی که به آن توزیع محتوا نیز اطلاق می شود.

شاید ساده ترین روش استفاده از ابزارهای سایبری موجود و رسانه های اجتماعی باشد اما به تجربه ثابت شده فیسبوک، توئیتر، اینستاگرام و... به راحتی توسط مالکان شان مدیریت محتوا می شوند. طبعا هر محتوایی که مخالف اهداف سهامداران باشد به سهولت حذف می شود.

خبرهای جدید از خرید سهام برخی از این رسانه های اجتماعی مانند توئیتر توسط دولت سعودی حکایت دارد. این به معنای یک سویه شدن کامل فضای مجازی در سطح بین المللی است. هر چند نباید میدان را خالی کرد اما قدم زدن در زمین دشمن قطعا بدون مخاطره نیست و هر لحظه امکان حذف همه محتوای عرضه شده وجود دارد.

شرکت های کابلی و ارسال ماهواره ای

دو روش سنتی برای عرضه محتوای رسانه ای شبکه هایی که فراسوی مرزها فعالیت می کنند تعریف شده که هر دو هزینه بر و کم بازده هستند؛ ارسال ماهواره ای و دوم شرکت های خدمات کابلی. غول های بزرگ رسانه ای از ماهواره در غرب آسیا و از شرکت های کابلی در آمریکای لاتین و جنوب آسیا استفاده می کنند آنها هیچ مشکلی در این زمینه ندارند و مردم این مناطق نیز به راحتی می توانند تماشاگر آن رسانه ها باشند اما برای ایران چنین امکانی نیست.

استفاده از ماهواره های دیگر کشورها همیشه با خطر قطع شدن مواجه است؛ در آمریکای لاتین عرضه خدمات تلویزیونی کابلی در انحصار سه کلان شرکت قرار دارد که مدیریت و سهام آنها در دست صهیونیست های آمریکایی و انگلیسی است که با ایران همکاری نمی کنند.

همین روند در شبه قاره هند هم دیده می شود؛ در مناطق مرکزی و پرجمعیت هند مانند شهر دهلی مردم برنامه های تلویزیونی را از طریق شبکه های کابلی دریافت می کنند حال آنکه رسانه های ما مانند پرس تی وی و سحر اردو از خدمات ابر شبکه های عرضه کننده کلان خدمات کابلی محروم هستند.

این در حالی است که هر دو این شبکه ها دارای مخاطب بسیاری در هند هستند و جمعیت بسیاری در این کشور پهناور می توانند انگلیسی زبان و اردو زبان هستند و برنامه های این دو شبکه را دوست دارند. اما یا به دلیل کمبود بودجه و یا به دلیل ممانعت صاحبان سیستم های کابلی این اتفاق نمی افتد یا بسیار نادر است.

شرکت های خدمات کابلی اگر هم برای شبکه های ایرانی طرف قرارداد باشند بازهم با خطر دخالت دولت هند و قطع پخش شبکه به هر بهانه ای مواجه هستند.

پس چه می توان کرد؟

قطعا برای عرضه دائمی برنامه های شبکه های برون مرزی که ایمن باشد ما باید بر توان مالی این شبکه ها به ویژه پرس تی وی بیافزاییم. این مورد بسیار مهم است. زیرا ما حتی در مواردی که امکان پخش کابلی را به لحاظ سیاست های سیستم های کابلی داریم هم، به حیث بودجه و پرداخت مبالغ مربوطه با دشواری رو به روییم. امری که به عنوان نمونه درخصوص شبکه هیسپان تی وی و قرار گرفتن آن در سیستم کابلی کشورهای آمریکای لاتین شایع است.

همچنین در بلند مدت شبکه های برون مرزی ایران باید مالک ماهواره های اختصاصی برای خود باشند تا نیازی به استفاده از نایل ست، عرب ست، هات برد و... نداشته باشند. این امر اما ارزان نیست و لازم است مسئولان ارشد کشور به تجهیز شبکه های برون مرزی نگاه راهبردی و کلان داشته باشند.

همین تقویت بنیه مالی معاونت برون مرزی در خصوص زمینه سازی برای ایجاد یک پلتفرم جهانی که بتواند نقش رسانه اجتماعی را برای شبکه های دگر اندیش در همه مناطق جهان ایفا کند نیز وجود دارد.

راه میان بر در خصوص رساندن پیام های برون مرزی ایجاد همکاری محتوایی با تلویزیون های همراستا با جمهوری اسلامی در هر منطقه از جهان است. برای مثال در امریکای لاتین شبکه تله سور با هیسپان تی وی موضعی مشابه دارد و همکاری مشترک برنامه سازی بین این دو شبکه نیز رقم خورده است و هیسپان تی وی حتی با شبکه آر تی اسپانیولی نیز به عنوان مخالفت آمریکا در یک مسیر حرکت می کند.

می توان بخشی از توزیع محتوای رسانه ای را در همکاری با شبکه های محلی انجام داد تا از زیرساخت های آنها بهره مند شد. البته این راه هم چندان جامع نیست.

تولید محتوا در کشور هدف

تنها روش جایگزین که در عین حال قابلیت اجرای سریع را دارد ایجاد شبکه های بومی در همان منطقه که راهبردهای ما را پیگیری کنند. نمونه موفق این روش را می توان در شبکه (العالم سوریه) دید. این شبکه متفاوت از شبکه خبری جهانی العالم است.

العالم سوریه تنها به مسائل کشور سوریه در ابعاد سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی کشور سوریه می پردازد.

تفاوت های دیگری که این روش دارد، تمرکز بر موضوعات مورد نیاز یک کشور و کاهش هزینه های سربار رسانه ای است. برای مثال از مدیر شبکه تا خبرنگار و تهیه کنندگان این شبکه همه سوری هستند و کاملا آموزش دیده و با راهبردهای های سیاست خارجی ایران به ویژه مسائل محور مقاومت آگاه هستند. دیگر نیازی نیست که نیرو و کارمند از ایران برای هر اقدامی به آن کشور اعزام شود یا افراد حرفه ای از کشورهای هدف به استخدام شبکه های ما در آمده و به تهران بیایند. در نتیجه در هزینه ها به مراتب صرفه جویی می شود.

از طرف دیگر نیروهای بومی دارای این مزیت هستند که با کشور خود و زبان و گویش محلی مردم خویش و نیز نیازهای رسانه ای هموطنان خود به خوبی آشنا هستند و از این رو یک گام بزرگ جلوتر از سایر رسانه های می توانند حرکت کنند.

این تحول در کیفیت شبکه های برون مرزی موجب شده تا به گواه کارشناسان فرهنگی ایرانی که در سوریه حضور داشته اند این شبکه بسیار قوی تر از سایر رقبای پرخرجی مانند العربیه ظاهر شود. چنین تجربه ای میتواند در حوزه های دیگر و سایر مناطقی که برای کشورمان مهم است نیز قابل استفاده باشد.

باید به هدف تمرکز داشت و انتقال مفاهیم که قصد داریم به سرزمین های هدف منتقل کنیم را به وسیله ترکیبی از روش های گوناگون و کم هزینه و البته ابتکارات متهورانه هلی برن کنیم و از وابستگی به روش های سنتی و قدیمی که حتی برای شبکه های پرخرجی مانند سی ان ان هم سنگین است دور شویم.

انتهای پیام /

محمدپارسا نجفی