وقتی ذی‌نفعان مصوبه نقل و انتقال فرزندان هیئت علمی را عادلانه می‌دانند
به گزارش خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو، شاید برای شما یا اطرافیانتان اتفاق افتاده باشد که پس از قبولی در کنکور و پذیرش در دانشگاه بنا بر هر دلیلی نتوانید در دانشگاه مبدا ادامه تحصیل دهید و قصد جابجایی به دانشگاهی دیگر را داشته باشید، دانشگاهی نزدیک به محل سکونت یا متناسب با شرایط زندگی و تحصیل شما. در این صورت شما تنها دوراه دارید یا به یک دانشگاه دیگر مهمان شوید و یا از دانشگاه خودتان انتقالی بگیرید.
شاید این دو راه به حرف ساده باشد، اما قوانین و آئین‌نامه‌های آن‌ها هرکدام شرایطی را دارد که درخواست دادن و طی فرآیند برایشان کار ساده‌ای نیست. جدا از آنکه مهمانی یا انتقالی هرکدام چه مزیت‌هایی دارد این روز‌ها بیشتر صحبت از نقل و انتقالات را می‌شنویم که نقل و انتقالات دانشجویان از دانشگاهی به دانشگاه دیگر موجب نارضایتی‌های شده است.
برای اولین قدم در ارائه درخواست انتقال به یک دانشگاه، دانشجو باید حتی الامکان یک ترم تحصیلی را پس از کنکور در دانشگاه مورد پذیرش خود بخواند و سپس اگر شرایطی مثل شرط معدل و رتبه را داشت درخواستش را مطرح کند، اما چیزی که در این بین موجب نارضایتی شده است نقل و انتقال دانشجویانی است که فرزندان هیئت علمی‌های دانشگاه‌ها هستند.
تسهیلاتی تنها برای فرزندان هیئت علمی
این دسته از دانشجویان به واسطه اینکه فرزند یک هئیت علمی هستند می‌توانند دانشگاه‌شان را به دانشگاه محل کار والدین خود تغییر دهند آن هم بدون پیش شرط آنکه یک ترم تحصیلی را در دانشگاه قبولی خود خوانده باشند. کافیست هنگام ثبت نام قبولی‌های کنکور سری به اطلاعیه‌های دانشگاه‌ها بزنین تا ببینید که در این بین خبری از بازه زمانی ثبت‌نام فرزندان هیئت علمی‌هاست.
همین کار تاکنون باعث شده تا دانشجویان عام معترض شوند که چرا باید فرزندان اعضای هیئت علمی تافته جدا بافته باشند و درحالیکه آن‌ها باید مسیر و فرآیند پیچیده‌ای را برای انتقال طی کنند، اما فرزندان اساتید به راحتی به دانشگاهی دیگر منتقل شوند.
با نظر دیوان عدالت اداری یک امتیاز فرزندان هیئت علمی گرفته شد
وقتی صدای معترضان به گوش مسئولان رسید پس از بررسی‌ها دیوان عدالت اداری رای به ابطال این فرآیند داد، اما نه تنها خبری از ابطال نشد بلکه اعلام شد این موضوع یکی از قانون‌های شورای عالی انقلاب فرهنگی بوده و دیوان اجازه ابطال یا اجرای آن را ندارد.
دیری نگذشت که طی تصمیمی از سوی وزارت علوم و وزارت بهداشت موضوع تغییر رشته فرزندان اعضای هیئت علمی کاملا لغو شد و این دسته دانشجویان دیگر فقط می‌توانستند دانشگاه خود را تغییر دهند.
واقعا چه امتیازی فراتر از این برای یک داوطلب کنکور که هیچ اهمیتی ندارد چه رتبه‌ای می‌آورد و در چه رشته و دانشگاهی پذیرش می‌شود همینکه پدر یا مادرش هیئت علمی دانشگاهی باشد، او می‌تواند تنها به واسطه شرکت در کنکور و کسب یک رتبه به آن دانشگاه برود و رشته دلخواهش را بخواند.
مصوبه‌ای که مسئولان عادلانه و دانشجویان ناعادلانه می‌خوانند
درحقیقت طبق اعلام شورای عالی انقلاب فرهنگی ایراد دیوان عدالت اداری به آیین‌نامه اجرایی نقل و انتقال فرزندان اعضای هیئت علمی بوده و نه اصل قانون که طی بررسی‌ها امکان تغییر رشته متقاضیان را در این فرآیند حذف کردند.
اما اصل این مسئله هنوز پابرجاست و متاسفانه مسئولان مربوطه این قانون را بی‌عدالتی نمی‌دانند. مثلا عبدالرسول پورعباس رییس سازمان سنجش آموزش کشور در اظهارات اخیر خود درباره این مصوبه بیان کرده است که اگر قانون نقل و انتقال برای هیچ دانشجویی در کشور اجرا نمی‌شد و تنها فرزندان هیئت علمی از آن بهره می‌گرفتند طبیعتا این قانون بی‌عدالتی بود، اما حال که از هر 10 هزار دانشجویی که جابجا می‌شوند تنها یک هزار نفر آن‌ها فرزند هیئت علمی‌ها هستند، پس نمی‌توان اسم این کار را بی‌عدالتی گذاشت.
او حتی اعلام کرده است که یکی از فرزندانش با استفاده از همین مصوبه از دانشگاه شیراز به تهران منتقل شده است.
شاید بد نباشد مرور کنیم که یکی از شروط نقل و انتقال دانشجویان این است که دانشجو دانشگاهی در تراز علمی دانشگاه مورد پذیرش خود را باید برای انتقال انتخاب کند و امکان انتقال به هر دانشگاه دلخواه وجود ندارد. بعنوان مثال فردی که در دانشگاه قم پذیرفته شده نمی‌تواند به دانشگاه تهران یا شریف منتقل شود درحالیکه اگر پدر یا مادر همان دانشجو در دانشگاه تهران یا شریف مشغول کار باشند این امر امکان‌پذیر است.
زمینه‌ساز بی‌عدالتی نباید شد
درست است که تعداد دانشجویانی که فرزند هیئت علمی‌ها هستند و برحسب شرایط از مصوبه نقل و انتقالات استفاده می‌کنند، نسبت به کل دانشجویان اندک بوده و چشمگیر نیست، اما اجرای یک قانون به دو صورت برای دانشجوی عام و خاص می‌تواند زمینه‌ساز بی‌عدالتی باشد.
سپیده فرزند یک عضو هیئت علمی دانشگاه تهران و ورودی سال 90 دانشگاه یاسوج در رشته کشاورزی است، او تنها چند صباح بعد از پذیرش و تحصیل به دانشگاهی در تهران منتقل شده و به گفته خودش هیئت علمی بودن پدرش باعث شده رنج دوری از خانه و خانواده را برای حداقل 4 سال تحصیل دوره کارشناسی تحمل نکند.
برای اثبات ناعادلانه نبودن شفاف‌سازی کنید
توجه به مسئله بومی‌گزینی در انتخاب رشته و دانشگاه شاید نکته بسیار مهم و مورد تاکید مسئولان برای ادامه تحصیل باشد، اما اجرای قوانین و مصوباتی همچون نقل و انتقالات فرزندان اعضای هیئت علمی این مسئله را یادآور می‌شود که گویا مسئولان این تاکیدات را برای فرزندان خود مطرح نمی‌کنند و چون در این امر ذی‌نفع هستند حاضر به پذیرش ناعادلانه بودن و ابطالش نمی‌گیرند.
اگر چنین فرآیندی بی‌عدالتی نیست و مسئولان به پایبندی آن اصرار دارند کافیست شرایط انتقال برای یک دانشجوی معمولی و یک دانشجوی فرزند هیئت علمی را شفاف‌سازی کنند تا خارج از آیین‌نامه‌ها و تبصره‌های پیچیده و پرابهام قضاوت درست انجام شود.
