پرستاری که فدای مکتب امام حسین (ع) شد

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از "تیتریک"؛ شنیدن مصیبت‌هایی که بر خانواده‌های شهدای مدافع سلامت رفته، طاقت هر شنونده ای را طاق و اشکش را سرازیر می کند.

مسئولان بیمارستان امام علی (ع) "کبری باقری" را اولین پرستار شهید مدافع سلامت استان البرز در منطقه اسلام آباد معرفی کردند. بانویی که در 33 سالگی طعم شیرین شهادت را چشید و آسمانی شد و مادری که در فراق دخترش تنها ماند. فاطمه باقری مادر اولین شهید مدافع سلامت به مناسبت روز پرستار در گفت‌وگو با خبرنگار "تیتریک" گفت: دست تمامی پرستاران سرزمینم را می بوسم، پرستاری شغلی بسیار حساس و دقیق است و با زبان قابل بیان نیست زیرا اگر عشق و علاقه نباشد، در این حرفه ماندنی نخواهید شد. وی ادامه داد: شهیده کبری باقری متولد 1366 و فرزند شهید بود و در بیمارستان محمد شهر خدمت می کرد و در دوران اوج کرونا شیفت اضافه نیز می ایستاد. باقری افزود: دخترم همیشه داوطلبانه به بیمارستان می رفت و در اوج بیماری کرونا در صف خدمت به مردم بود. مادر شهید تصریح کرد: حدود 9 سال در نظرآباد پرستاری کرد و زمانی که شهید شد، در بیمارستان امام حسین (ع) خدمت می کرد. وی ادامه داد: همیشه به دخترم می گفتم: "دخترم کرونا با کسی شوخی ندارد، به بیمارستان نرو"، اما دخترم قبول نمی کرد و می گفت: "اگر من نیز این صحنه را خالی کنم، بیماران باید چه کنند؟!" باقری افزود: دخترم می گفت: "چرا وقتی بابا به جبهه می رفت، نمی گفتی نرو، الان هم وظیفه من دفاع از سنگر سلامت است." مادر شهیده در حالی که بغض گلویش را می فشارد، گفت: کبری بسیار مهربان بود و چون همسرم شهید شده بود، همدم و یار روزهای تنهایی من بود و با خواهرزاده و برادرزاده هایش بسیار صمیمی بود. وی بیان کرد: شهید یک روز به من گفت: "مامان، اگر یک فرزند از پرورشگاه بیاورم، در بزرگ کردن آن به من کمک می کنید؟"، من در جواب سوالش، پاسخ دادم: "مامان من حوصله ندارم." و شهید در پاسخ گفت: "اشکالی نداره، هزینه اش را به بهزیستی می دهم." باقری ادامه داد: دخترم به شدت به شهادت علاقه داشت و من همیشه می گفتم دیگر جنگ نیست که بخواهی شهید شوی، شهید زندگی کن، اما یک روز به آرزویش رسید و شهید سلامت شد. مادر شهیده با بیان اینکه دخترم بسیار دلسوز بیماران بود، گفت: درد و غم بیماران هیچ گاه برایش عادی نشد و از مرگ بیماران بسیار ناراحت می شد و هر بیماری که دار فانی را وداع می گفت، گریه می کرد و به من زنگ می زد و از ناراحتی اش برایم می گفت. وی بیان کرد: از بی حجابی و بدحجابی دخترانم در کوچه و خیابان می رنجم، ما این اسلام را راحت به دست نیاوردیم، خون ها ریخته شده تا پرچم حق بالا باشد. باقری گفت: شهیده همیشه در کار خیر پیشقدم بود و همیشه بخشی از امورات زندگی اش را در این راه هزینه می کرد. مادر شهید بیان کرد: لباس های پرستاری دخترم در کمد است و من هر روز با دیدن این لباس ها بیشتر دلم برای کبری تنگ می شود و با گریه دلتنگی هایم را پاسخ می دهم. وی گفت: برای کبری همانند دیگر دخترهایم جهیزیه خریدم اما وقتی شهید شد، همه جهیزیه را به عروس و دامادهای نیازمند دادم. باقری ادامه داد: همیشه به دخترم می گفتم که معلم شود، اما او با عشق و علاقه پرستاری را انتخاب کرد و در زمان اوج کرونا، مهمترین افتخارش خدمت در بخش کرونایی ها بود. مادر این شهیده در خاتمه خاطرنشان کرد: شهادت راه بزرگان است و من نیز کبری و همسر خود را تقدیم ملت کردم و برای ایرانی آباد و استوارتر دعا می کنم. انتهای پیام /