پشت پرده ایمیل داخلی‌ها به اتحادیه جهانی / دوچرخه‌سواری لبه پرتگاه

فدراسیونی که طی سالهای گذشته حاشیه های ریز و درشتی را تجربه کرده است با انتخاب رئیس جدید وارد حاشیه جدیدی شد و فدراسیون جهانی دوچرخه سواری انتخابات اخیر را تایید نکرد!

به گزارش خبرنگار مهر، فدراسیون دوچرخه سواری یکی از فدراسیون‌های المپیکی که حضور نمایندگانش در بازی‌های المپیک به بیش از چهار دهه می‌رسد سالهاست درون خانواده اختلافاتی را بر سر تصاحب ریاست و هیأت‌ها و کمیته‌های مختلف فدراسیون تجربه می‌کند.

حتی این اختلافات و تنش‌ها کار را به جایی رساند که در دهه 80 باشگاه‌ها متهم به سندسازی و حتی انجام هزینه از جیبشان برای گرفتن تست دوپینگ از تیم رقیب خود بودند؛ برخی از فعالیت‌های تیم‌ها در خارج کشور تصاویری را منتشر می‌کردند که حتی در یکی از موارد منجر به از هم پاشیدگی یکی از باشگاه‌های وقت دهه هشتاد نیز شد. رکاب‌زنان همدیگر را به دوپینگ و حواشی مختلف متهم کرده و حتی پا را فراتر گذاشته و با ارسال ایمیل و اطلاعات به اتحادیه جهانی دوچرخه سواری منجر به تنش و حتی اتفاقاتی چون گرفتن تست‌های دوپینگ خارج از انتظار و حذف ورزشکاران و مچ گیری از تخلف آنها می‌شدند!

تاریخ در حال تکرار!

اما در این بین یک بار اهالی دوچرخه سواری در سال 91 و بعد از اینکه علی زنگی آبادی از سوی وزارت ورزش وقت از سمت خود برکنار شد، با ارسال اطلاعات به اتحادیه جهانی انتخابات برگزار شده را زیر سوال بردند. در آن سال قمری رئیس هیأت استان مرکزی با رأی مجمع رئیس فدراسیون شد اما با ورودش به فدراسیون با بحران جدی به نام تعلیق روبرو گردید. در آن سال اتحادیه جهانی دوچرخه سواری به بهانه دخالت دولت در امور فدراسیون، این رشته را به مدت یک سال و چند ماه تعلیق کرد. آنچه شنیده شده این است که این تعلیق در نهایت با اظهارات علی زنگی آبادی مبنی بر اینکه از سمت خود استعفا داده و ارائه گزارش به فدراسیون جهانی رفع گردید!

پس از هشت سال و با رفتن خسرو قمری، 5 خردادماه سال 1400 انتخابات جدید برگزار و رشیدی که از وی به عنوان گزینه وزارت ورزش یاد می‌شود از مجمع رأی اعتماد گرفت. رأی اعتمادی که در مجمع اعضا برایش شیرینی پخش می‌کردند باز هم با تنش و بحران از سوی اعضا و اهالی خانواده دوچرخه همراه شد.

ظاهرا این بار هم تاریخ برای دوچرخه سواری در حال تکرار است. برخی که منافع شأن از این انتخاب به خطر افتاده، از بدنه داخلی به فدراسیون جهانی ایمیل‌های زده‌اند مبنی بر اینکه دولت در انتخابات دخالت داشته است و با انتشار تصویر معاون وزارت ورزش پای صندوق رأی به این مسیله دامن زدند. این مسئله باعث شد تا اتحادیه جهانی که چند سال قبل اساسنامه خود و اعضایش را با تاکید بر عدم دخالت دولت‌ها در امور فدرلسیون ها و مجامع تصویب کرده بود، با ارسال نامه‌ای سوال‌هایی را از کمیته ملی المپیک در خصوص چگونگی و تأیید برگزاری این مجمع کند. آنچه شنیده و تأیید شده کمیته ملی المپیک پاسخ این نامه را ارسال کرده اما هنوز واکنشی از سوی اتحادیه جهانی این رشته دیده نشده است.

چرایی عدم ثبت نام رئیس جدید در سایت جهانی

عدم ثبت و تغییر نام رئیس فدراسیونی که عملا ریاست چهار ساله وی به اتمام رسیده در سایت اتحادیه جهانی دوچرخه سواری نیز بر حرف و حدیث‌های احتمال تعلیق فدراسیون دوچرخه سواری کشورمان دامن زده است. اینکه چرا اتحادیه جهانی این رشته با گذشت نزدیک به 45 روز از برگزاری انتخابات هنوز نام رشیدی را به عنوان رئیس فدراسیون دوچرخه سواری ایران ثبت نکرده است و اینکه برخی می‌گویند چرا هنوز نامه تبریکی از سوی اتحادیه جهانی به ایران ارسال نشده جای سوال دارد!

فدراسیون جهانی دوچرخه سواری در اساسنامه خود به صراحت بحث عدم دخالت دولت در امور فدراسیون‌ها را آورده است و چنانچه دخالت دولت در امور انتخابات به تأیید آنها برسد مطمئنا فدراسیون دوچرخه سواری کشورمان در آستانه برگزاری المپیک با بحران جدی روبرو خواهد شد.

دفاعیه مسئولین از انتخابات فدراسیون دوچرخه سواری

علی نژاد معاون وزیر ورزش در حاشیه مجمع عمومی فدراسیون پزشکی ورزشی پیرامون نامه نگاری‌های صورت گرفته و اتفاقات رخ داده شده در این رشته گفت: «مشکلی در مجمع دوچرخه سواری نبوده و برخی‌ها که منافعشان در خطر بوده اقدامات ضد منافع ملی انجام دادند و جا دارد مراجع ذیربط اقدامات لازم را انجام دهند.»

صالحی امیری رئیس کمیته ملی المپیک هم در حاشیه مراسم افتتاح برنامه‌های هفته المپیک اظهار کرد: «مجمع ازنظر ما و کمیته مشکلی نداشت. ما اشکال قانونی در فرآیند مجمع مشاهده نکردیم و در مکاتبه با فدراسیون جهانی گفتیم که فرآیند انتخابات مشکلی نداشت.»

اما اینکه در پس این دفاعیه‌ها، در مکاتبات صورت گرفته چه پاسخی به اتحادیه جهانی دوچرخه سواری داده شده و آیا آنها تنها با اظهار اینکه انتخابات مشکلی ندارد قانع خواهند شد یا خیر در آینده مشخص می‌شود.

ابهام در برداشت از اساسنامه‌ها فدراسیون‌ها!

اساسنامه فدراسیون‌های ورزشی در سال 93 و پس از یک بار دیگر در سال 96 و سال 98 اصلاح و به روز رسانی شد. در برگزاری مجامع مختلف و مجامع انتخاباتی باز هم این ابهام و سوال وجود دارد که آیا نماینده وزارت ورزش حق رأی دارد یا خیر!. در انتخابات هشت سال پیش فدراسیون دوچرخه سواری وزیر ورزش و جوانان رأی خود را به صندوق انداخت تا در کنار بحث برکناری زنگی آبادی این رشته تعلیق شود اما پس از آن اساسنامه فدراسیون‌ها اصلاح و یک سال و چند ماه بعد انتخابات دوچرخه سواری از سوی فدراسیون جهانی مورد تأیید قرار گرفت.

اما پس از آن اساسنامه فدراسیون دوچرخه سواری همچون فوتبال همسو با اساسنامه فدراسیون جهانی تغییر کرد. در اساسنامه جدید نماینده وزارت ورزش عضو افتخاری مجمع بوده و حق رأی ندارد.

در صورتیکه نماینده وزارت ورزش به طور قطع در انتخابات حق رأی داشته باشد که عملا انتخابات مشکلی نداشت اما در غیر این صورت حضور علی نژاد پای صندوق رأی تخلف آشکاری است که دوچرخه سواری کشورمان را که هم اکنون لبه پرتگاه سقوط قرار گرفته با تعلیق دوباره به قهقرا خواهد برد.

از آن سو نامه‌ای که نکته قابل تأمل دیگر در اعتراض و شکایت یکی از کاندیداها و ارسال ایمیل‌های مختلف به فدراسیون جهانی است، بحث تأیید اسامی نمایندگان ورزشکاران، باشگاه‌ها، مربیان و داوران در مجمع است؛ و اینکه چرا به جای امور مجامع معاون وزیر اسامی را تأیید و برای آنها نامه زده است. نفراتی که نام آنها در لیست مشاهده می‌شود همگی از بدنه داخلی فدراسیون هستند و ابهام در عدم حضور آنها از سوی اهالی دوچرخه سواری جای سوال دارد! اما این بار سوال این است که چرا نامه از سوی مرجعی بالاتر از امور مجامع و خارج از روال قانونی از سوی معاون وزیر صادر شده است!

فرصتی تا المپیک

این امید وجود دارد که به دلیل نزدیکی بازی‌های المپیک اتحادیه جهانی دوچرخه سواری تصمیم گیری در این خصوص را به زمان دیگری موکول کند چرا که اگر این تصمیم قبل از بازی‌ها گرفته شود و دوچرخه سواری ایران دوباره تعلیق گردد تکلیف حضور نماینده ایران در بازی‌های توکیو نیز در ابهام قرار می‌گیرد.

شنیده شده که صالحی امیری رئیس کمیته ملی المپیک قرار است در حاشیه این بازی‌ها با رئیس اتحادیه جهانی در خصوص مکاتبات صورت گرفته صحبت کند تا حواشی این مسئله برطرف شود.

در صورت تحقق این مسئله دوچرخه سواری که سالهاست از فقر امکانات ساده ای چون دوچرخه و چرخ و لباس تا پیست مطلوب چوبی و اعزام‌های برون مرزی و مربی خارجی بی بهره است حداقل به فعالیت‌های داخلی و گه‌گاهی خود دلخوش می‌کند. در غیر این صورت دوچرخه سواری ایران که هم اکنون نیز در لبه پرتگاه قرار دارد با بحرانی مواجه می‌شود که آینده آن مبهم و آرزوهای رکابزنان اش بر باد رفته خواهد بود.