پیش روی چشمان ترسیده کودکان غزه، هیچ روزی مبارک نیست

به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری دانشجو _ فاطمه قدیری، روز کودک، روزی است که در بسیاری از کشور‌های جهان به عنوان فرصتی برای گرامی‌داشت کودکان و حقوق آنان شناخته می‌شود. این روز به ما یادآوری می‌کند که کودکان آینده جهان هستند و باید محیطی امن و سالم برای رشد و پیشرفت آنها فراهم کنیم. همچنین این روز به معنای تجلیل از شادی‌ها، خنده‌ها و امید‌های کودکان است. اما آیا می‌توان در شرایطی که هر روز شاهد مرگ، ترس و ناامیدی بسیاری از کودکان در گوشه‌ای از این جهان هستیم، از روز کودک با شادی و افتخار یاد کنیم؟ آیا در جهانی که برخی از کودکان همچنان از ابتدایی‌ترین حقوق انسانی خود محروم هستند، می‌توان از امنیت و آرامش برای همه کودکان سخن گفت؟ یکی از بزرگ‌ترین تراژدی‌های روزگار ما، رنج و آلام کودکان در مناطق جنگ‌زده به ویژه غزه است. غزه، این نوار کوچک که هر روز صحنه‌ی نبرد‌های خونین و خشونت‌های غیرانسانی است، به نمادی از درد و رنج کودکان بی‌گناه تبدیل شده است. در حالی که بسیاری از کودکان جهان با شادی روز کودک را جشن می‌گیرند و خانواده‌ها برایشان هدایایی تهیه می‌کنند، در غزه کودکانی هستند که از ترس بمباران‌ها و حملات هوایی به آغوش مادران خود پناه می‌برند. در چشمان این کودکان نه نور شادی، بلکه سایه‌ی ترس و وحشت دیده می‌شود. وقتی از حقوق کودک سخن می‌گوییم، به یاد می‌آوریم که این حقوق در تمام کنوانسیون‌های بین‌المللی تصریح شده است. از جمله این حقوق، حق زندگی، حق آموزش، حق بهداشت و حق داشتن خانه‌ای امن است. اما در غزه و سایر مناطق جنگ‌زده، آیا این حقوق رعایت می‌شود؟