چرا روزنامه غربگرا از تعهد لغو همه تحریم‌ها طفره می‌رود؟
یک روزنامه غربگرا و بزک‌کننده برجام می‌گوید: تاکید ایران بر لغو همه تحریم‌ها، چشم‌انداز روشنی برای موفقیت مذاکرات ترسیم نمی‌کند.
به گزارش مشرق، «روزنامه کیهان» در بخش اخبار ویژه خود نوشت:
«شرق» در سرمقاله‌ای با عنوان «کلاف سردرگم مذاکرات هسته‌ای» نوشت: «تاخیر نسبتا طولانی در مذاکرات وین شائبه عدم آمادگی ایران برای بازگشت به مذاکرات هسته‌ای و درپیش گرفتن استراتژی «خرید زمان»، سرعت بخشیدن به غنی‌سازی و افزایش زمان‌گریز هسته‌ای را تقویت کرده است. این استنباط از آنجا نشأت می‌گیرد که از زمان روی کار آمدن دولت رئیسی ایران از سرگیری مذاکرات را به «اما و اگر» هایی پیوند زده که مسیر مذاکرات را اگرنه ناممکن، بلکه بسیار سنگلاخ و دشوار می‌کند. اظهارات منسوب به امیرعبداللهیان در جلسه غیرعلنی روز یکشنبه مجلس از زبان یکی از نمایندگان، در صورت صحت، بر ابهامات آینده مذاکرات هسته‌ای خواهد افزود.
*س_بیشتر بخوانید:_س* *س_قوه عاقله دولت چرا وارونه کار می‌کرد؟!_س*این نماینده سه محور را از اهم مطالب وزیر خارجه برشمرده است:
1- اقدام جدی آمریکا قبل از مذاکرات،
2- شروع مذاکرات از زمان خروج ترامپ از برجام
و 3- اقدام در برابر اقدام
پایبندی دولت (و تیم مذاکره‌کننده) بر قانون «اقدام راهبردی برای لغو تحریم‌ها» و تصمیم دولت سیزدهم در پرهیز از «شرطی کردن اقتصاد» و جدا کردن مسیر اقتصاد کشور از مذاکرات هسته‌ای از دیگر موارد مطرح شده وزیر خارجه در نشست غیرعلنی مجلس بوده است.
*س_بیشتر بخوانید:_س* *س_اعتراف ظریف به عدم اطلاع از متن برجام + فیلم_س*باید توجه داشت آمال سیاستمداران و واقعیت‌های حاکم بر تحولات دو عنصر جدا از هم هستند که هریک از قاعده‌ای متفاوت از دیگری تبعیت می‌کند و تحقق آرزوها در قالب واقعیت‌ها همواره دست‌یافتنی نیست. هنر سیاست‌ورزی پل زدن بر این دو در تأمین حداکثری منافع ملی است. قاعده‌ای که مذاکرات بیست‌ودو ماهه منتهی به توافق هسته‌ای را رقم زد. برجام توافقی براساس «مصالحه» بود. اصل حاکم بر مصالحه نیز «بده و بستان» است. اینکه آقای امیرعبداللهیان شرطی بگذارد که محقق نشود و شعری بگوید که در قافیه‌اش درماند، مشکلی از کشور را حل نخواهد کرد. جدا کردن مسیر اقتصاد کشور از مذاکرات نیز در شرایطی که چه بخواهیم و چه نخواهیم اقتصاد ما به صورت کامل تقریبا به مسائل بین‌المللی و به‌ویژه برجام گره خورده و در واقع گروگان آن است، بیشتر به یک شوخی شباهت دارد که در حد همان آرزوهای ایشان باقی خواهد ماند.
سنجاق کردن پایبندی به قانون اقدام راهبردی برای لغو تحریم‌ها با مذاکرات که با هدف بستن دست دولت قبلی در مذاکرات با اغراض سیاسی و عجله تصویب شد، اگرچه در ظاهر ابزاری موجه و با تمسک به قانون برای چانه‌زنی است، ولی مشروط کردن توافق به «لغو همه تحریم‌ها اعم از هسته‌ای، موشکی، تروریسم و حقوق بشر» که در بند هفتم این قانون ذکر شده، چشم‌انداز روشنی برای موفقیت مذاکرات ترسیم نمی‌کند. اشتباه محاسباتی سیاستمداران در سرنوشت ملت‌ها، بسیار بیشتر و تأثیرگذارتر از خطای اقتصاددانان است. اگر اشتباه گروه دوم در محاسبات نادرست در اعداد و ارقام است، اشتباه سیاستمداران اما در انتخاب مسیر نادرست است که ممکن است به فاجعه‌ای جبران‌ناپذیر تبدیل شود. تحلیل این روزنامه غربگرا از جهات مختلف، ناقض واقعیات و نوعی فرار به جلو است. در واقع ما اکنون در سال 91-92 قرار نداریم که غربگرایان بخواهند مذاکرات انجام نشده را بزک کنند و برای آن دستاوردهای معجزه‌آسا در حد بازگشت
150 میلیارد دلار اموال بلوکه‌شده ایران و خرید 200 فروند هواپیما و کاهش نرخ دلار 3700 تومانی به 1000 یا 500 تومان بتراشند گرفتاری امروز اقتصاد کشور که 7 برابر شدن نرخ ارز گوشه‌ای از آن را ردیف می‌کند، خروجی روند تله‌گذاری و شیرین‌سازی برجام در رسانه‌های زنجیره‌ای است که به اعتراف مدیرمسئول روزنامه شرق برای جا انداختن برجام، دروغ گفتند و مبالغه (!) کردند.
برجام طبق وعده چندباره شخص آقای روحانی قرار بوده همه تحریم‌های مالی و بانکی و نفتی را در روز اجرای توافق (27 دی 1394) یکجا لغو (و نه تعلیق) کند و منطقا نیز همین‌گونه است. وگرنه دلیلی نداشت دولت امتیاز بدهد و 95 درصد برنامه هسته‌ای را تعطیل کند که مثلا تحریم‌های با عنوان هسته‌ای تعلیق شود و همان تحریم‌ها با برچسب و عنوان دیگر برگردد و مثلا در روند پسابرجام، 700 تحریم به 1500 تحریم تبدیل شود!! اصل مهم در مصالحه مدعایی شرق، انتفاع واقعی ایران در زمینه لغو تحریم‌های مالی و بانکی و نفتی بوده، نه حقه‌بازی و کلاهبرداری که آمریکا و غرب به کمک پادوهای سیاسی و رسانه‌ای خود در داخل ایران مرتکب شدند.
از سوی دیگر، روزنامه شرق در حالی درباره دو ماه تاخیر دولت ایران در بازگشت به مذاکرات ابزار ناخرسندی کرده که دولت جو بایدن بیش از 3 ماه برای همین روند جدید مذاکرات وقت‌کشی کرد و در حالی که اوایل دی‌ماه 99 تشکیل شده بود، از میانه‌های فروردین 1400 به مذاکرات کذایی برگشت که آن هم وقت‌کشی بود وگرنه دولت عهدشکن آمریکا برای بازگشت به تعهدات نقض کرده خود، نیازی به مذاکره نداشت و اگر صداقت داشت، باید رأسا اقدام به این کار می‌کرد که طبیعتا در نگاه جهانی، ایران را هم وادار به انجام تعهدات خود می‌کرد. اما دولت بایدن هرگز چنین نگرشی نداشته و به تحریم‌های ترامپی (ابطال کامل برجام) به چشم ابزار چانه‌زنی و امتیازخواهی دوباره توافق منعقده برجام نگاه می‌کند.
نکته بعدی این است که برای یک توافق و به قول شرق «مصالحه» درباره مذاکره و چانه‌زنی نمی‌کنند. طرف ایرانی در این معامله - با همه نادرستی و ایراداتش - تعهد خود را اداره کرده و به مدت 6 سال - به‌ویژه در سه سال اخیر - معطل و منتظر اجرای تعهد طرف مقابل بوده است. در چنین روند تلخ و عبرت‌آموزی، روزنامه متهم شرق، چگونه جرأت می‌کند مجددا از واقع‌گرایی و تنازل و چانه‌زنی و مذاکره دوباره حرف بزند و حال آنکه هنوز متهم کلاهبرداری آمریکا در چک برگشتی برجام (با تیترهایی مانند «امضای کری تضمین است») می‌باشد؟!